Јас живеам, си допуштам себеси да живеам, за Борхес да може да ја кова својата литература, и таа литература го оправдува моето постоење“.  Чинот на пишувањето се појавува овде, ако не како должност, тогаш како нешто     налик на мисија.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Постојат два реда што го содржат     ова согледување.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Во еден поран есеј, се обидов да ги покажам епските призвуци     што лежат во основата на неговата доцна поезија.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Во едниот тој вели: „Јас сум оној кој среде ноќта брои слогови, а     во другиот зборува за себе како за “човек што мавта со единаесетерец“.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)