Го залепи челото на стаклото и ги склопи очите задремувајќи со последно сознание - навистина, Јана веќе не сакаше да го гледа како пие, како војнички ја поздравува месечината, како ја полни устата со земја. Таа, Јана-Марија...
               
             
           
            
            
              „Месечар“
               од Славко Јаневски 
              (1959)