Постојано на главата го носеше дупнатиот шлем од Темелко што го донесе од Солунскиот фронт и маршираше по сокаците удирајќи со нозете колку што може и поздравувајќи го секого што ќе поминеше.
               
             
           
            
            
              „Животраг“
               од Јован  Стрезовски 
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Така, тој скоро насмевнат влезе кај санџак-бегот, правејќи темане и поздравувајќи го само навидум покорно.
               
             
           
            
            
              „Вежби за Ибн Пајко“
               од Оливера Николова 
              (2007)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Да испушта гасови, со кикотење поздравувајќи го нивното клокотење?
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)