Кога дојде времето да се замине во ресторан, меѓутоа, таа веќе не можеше да издржи, и           покрај тоа што Френк беше доволно внимателен во шест и пол да ја повика галеријата и да           каже да не се грижи; немал болки и сѐ е во ред, но сепак решил да одседи додека е густо -           „додека е ретко”, се исправи - и да пушти брзалицата да мине, извини на изразот и не забо           равај: тирамис.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 34“
              
              (1996)