5. Избери си случајно, неколку автори, научи им ги имињата, замисли дека еден од нив те плени тебе со својата убавина како што Дон Кихот си замисли дека Дулчинеја го плени, а очи не ѝ виде.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Нема никаква слава да му се смееш на Антирихардсон, тоа значи да го тепаш     веќе паднатиот: и без тебе целиот свет знае дека тоа е никаков писател, но ако му     се смееш на Ломоносов или, штом го посетиш театарот, ги навредуваш славната     Лесаж и Делпи, тогаш со тоа даваш знак на надмоќ на твојот вкус, што ниту со толку     великите таленти не може да биде задоволен.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)