Вечерва ќе си ја стоплат душата покрај пламенот од илузии  а потем сѐ по старо: полни очи - празни раце,  студенило во домот, мразалник во душите  - нивните надежи пеплосале под кладите од огревно дрво,  станале гареж што им се гнезди и во сонот и во јавето.
               
             
           
            
            
              „Ситночекорка“
               од Ристо Лазаров 
              (2012)