падне (гл.) - во (предл.)

Суштината на целиот настан беше да се претвори во нешто што носи поголемо уживање, а не да биде само издувување.“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Не забележал дека има смалување на ефектот поради редовното земање, ниту пак паднал во искушение да ја зголеми дозата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Рејвот почна со една сесија медитација, а по желба можеше да се добие и масажа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но, бидејќи претходно таа веќе беше паднала во немилост на нејзиниот директор – и покрај тоа што на дел од останатите работнички кои беа напуштени по истиот правен основ, им беа исплатени испратнините кои законски им следуваат – тоа, од неразбирливи причини, не беше сторено и во случајот на Триманова!?7 По ова, таа прави обид настанатиот спор спогодбено да се разреши – на трипати, во придружба и на нејзиниот сопруг, се обраќа до сопственикот којшто истовремено е и менаџер на акционерското друштво.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во меѓувреме, покрај тоа што на фирмата почна слабо да ѝ оди пласманот на својот асортиман и да назадува зад конкуренцијата на пазарот, настануваат и одредени внатрешни превирања и поделби на вработените на неколку табора.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Иако во рамки на претпријатието МК „Стоби“, барем на хартија, имаше основано и регистрирано синдикат, неговото неактивно раководство замижуваше пред ваквите неправди и беше сосем безгласен во заштита на правата на тамошните работници.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Зарем не е чудо на природата да се доживее стодваесеттата година а притоа да не се падне во агонија, да не се доближи од стравот на смртта во ниеден момент и да не се откаже од работата: единственото нешто кое човекот го украсува и одржува.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Но оваа замисла брзо падна во вода.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ѓорче му ја затна устата со рацете и му шепна: -Шшшшштттт!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Како можело да падне во дворот, кога стражата цела ноќ варди?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ако сакаш жив да го видиш син ти, разговарај со турската власт да ги запре потерите.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Е, кој е револуционер, - рече Гоце - на сè треба да биде готов: ќе падне в затвор, ќе го тепаат, ќе го мачат...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ајде, Анка! Таа тргнува напред, кофата од бунарот полека се крева преку макарата по која се лизга сајлата, Пандил сега само ја подзема, ја истура на купот, јас ја враќам мазгата назад, рикверц, по истиот правец (мене ми се падна во дел оваа работа), кофата се симнува долу, Вангел ја полни, и пак сѐ одново.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Како да сум паднал во празен простор, во кој нема ни време, ни настани што го обележуваат тоа време.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Како не ми текна порано дека можеби е тоа, дека можеби паднало во мојата ногавица од нејзиното работно биро.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Спирооо... и се онесвести! Му падна во прегратка.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сакаше да биде со нас. Да муабетиме. Се смееше.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
На креветот во дневната соба пред да падне во постела седеше врз гума за пливање како мало дете кое уште не проодело за да не се преврти на едната или на другата страна.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таа година се погоди Прочка и Бајрам да паднат во еден ден.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Наместо тоа паднав во кататонија за да не чувствувам повеќе ништо.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
- Ха, ќе квичи како јаре, само да ми падне в рака...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Јас му служа на селото кај Турците, ќе му служа и кај Организациата, ама едно да знајте: Кај Турците ве брана колку шо можа, со јадење, со пиење, со придавачки, рушвети, со маривети и лаги, само и само да не паднете во беља.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тука сака најголема послушност.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Многу е заплашен, сирома, да не падне во рацете на ниа пци во Маково.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од друга страна, пак, имаше да му падне в раце стариот мудур, на кого му имаше кимка и за старите прогони од Полчишта.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги снабдоа вепрчани дента со леб и Андон ги испрати по сртот Зелка, Ѓурѓишта, Трибор, Перун, Козјак, Добро Поле, Соколот, го фатија Кајмакчалан и си отидоа на мушата: Леринско, Воденско и Костурско, да се сретнат со Иванов, поп Трајков, Апостола, но без Цилета, бидејќи и тој падна во ова време како Пешковчето на ЛиЃураса.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пере слезе в град да се крие и да работи на подигање духот кај старите работници, а Ѓорче намисли да отиде во Битола.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ај ми со здравје и носи му здраво живо на мудурот да си и бере парталите, оти ошче еднаш ако ми падне в раце нема да му a остава кожата здрава.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И бидејќи Сиве си ја имаше мувата на капата, ја отвори малата врата и сакаше да избега за да не падне в раце.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе си зашета сега од село в село, но со одредена цел. Не мислеше само на фаќање бегови и што поголеми пљачки, ами од арамија се претвори во одличен агитатор.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овој го фати убаво за рака и го викна другар си да го совладаат Сивета, да не им побегне.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Не оди блиску до Треска, може да се слизнеш и да паднеш во реката!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Не трчај - да не се испотиш! - Ако случајно се испотиш - не пиј вода - да не настинеш!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Да пиеш вода само од твоето шише!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сѐ падна во заборав. Времето си ја извишува својата тврдина. Човечкото време ја уриваше.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ова парче хартија, во никој случај, не смее да падне во негови раце.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Затоа со време уште тие си закопувале во земјата сè што имале од вредност, за да не падне во рацете на оние што ги сменувале во дворците и конаците.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
По смртта на Јустинијан поголемиот дел од Италија паднал во рацете на Лангобардите (568) кои го формирале Лангобардското Кралство.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Поп Стојан, не сакајќи да падне во рацете на Османлиите се самоубил, селото Разловци било изгорено, а четата на Беровски била пречекана и разбиена, а тој иако ранет успеал да се повлече во Осоговските планини во областа Пијанец по што востанието било угушено.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
По угушувањето на востанието положбата на населението уште повеќе била влошена.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Го барав и во болница, да не го удрила некоја кола па да паднал во кома и да не знае кој е.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
3. Баге од немајкаде стана новинар. Во последниот клас од гимназијата и во последната година од окупацијата, не падна на матура ами падна во затвор
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Дали и таму помислите се престоруваат цртежи Препознатливи како и пораките На немата молитва на жената што коленичи Уверена дека светлината од иконата Ќе падне во скутот на нејзината осаменост?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Тие паднаа во молк во кој можеа да си ја слушнат мислата, единствената мисла што им ја гризеше совеста исто како што црвот ја гризе срцевината на јаболкото.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Аето почека до вечерта, па преспа кај Влаинката со надеж дека тоа копиле ќе му падне в раце, но најпосле, помирен со судбината, Аето влезе во својот сега душмански распаран автомобил и многу лут и нерасположен си замина од Брезница, од што на брезничани им олесни и ги натера посериозно да се потсетат на својот мал соселанец Илета Вегов.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Да си паднам во твој дворој, Во твој дворој, во ѓул башти, Да изникнам ѓултрендафил.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Немав потреба да разговарам со Земанек ама баш ништо; тој беше паднал во некое чудно настроение, блиску до лутина, и кога јас го прашав: „Лут си?“, тој рече: „Не, луд сум.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но јас овојпат не паднав во болест.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Од таа моја несреќна авантура изегов со две лузни: најпрвин, јас сфатив дека Луција точно виде дека моето тело е неискусно во љубовта и дека не сум спиел со жена; тоа ме понижи и ме доведе во ситуација да не излегувам никаде; паднав во депресија и почнав да размислувам да платам проститутка, за да ја завршам таа работа (токму така мислев, и сега тоа ми е многу симпатично: да ја завршам таа работа); второ, не знаев да ли има смисла, откако ќе ја усвојам технологијата, да се враќам кај Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Падна во постелата со очи ширум отворени и се настана во Господа ангелската душа на царската ќерка.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Оти, се случува птицата, кога ќе падне во стапица, да се задржи во неа само со едно нокте, па во тој случај не ѝ помагаат нејзе ниту силните крилја, ниту тоа што целата, освен ноктето се наоѓа надвор од мрежата, па така станува плен на ловецот.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тогаш, одеднаш, таа се лизна од трапезот и падна во мрежата; се заплетка и аѓутантот дотрча и ѝ помогна да излезе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Другиот ден рекоа дека по изведбата на обредот на Луција ѝ се слошило, дека паднала во силни грчеви и дека едвај ја спасиле да не си го одгризе јазикот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој рече да почекам и се упати кон жената- пајак, која по вторпат беше паднала во својата мрежа и во неа се прпелкаше обидувајќи се да застане на нозе и да излезе од густата преѓа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Конечно, ѝ го предадоа; таа го отвори, го прочита и се вцрви толку што мислевме дека ќе падне во несвест; се сврте околу, погледна низ целиот клас, и мене ми се стори дека особено долго гледа во мене и Земанек; потем одеднаш побледе, стана, го стутка ливчето под блузата и побара од класниот да излезе надвор.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Публиката падна во транс; аплаудираа, викаа „Бравооооо!“, и дружината излезе и се поклони: Луција беше невестата, а домаќинот беше никој друг туку – Фискулутурецот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Паднав на коленици пред него и реков: „Оче блажени, Филозофе златоуст; колената ми се слаби не од пост, туку од грев, чија причина беа властољубието и гордоста на отец Стефан Писмородецот; во друштво на единаесет, со мене дванаесет арамии ноќни, на разбојници друмски скриени под светата риза се најдов, не по своја волја и јас, оти душата слаба ми била за подвизи небесни, а силна за падови; само затоа што полесно е удолу да одиш а потешко да се искачуваш кон височините Негови, јас паднав; паднав во бездна...“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Јас пак ќе ви ја дадам ако ви падне во дворот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Врабецот Џивџик за малку ќе паднеше во несвест.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Та Кузман, јунак славен, падна убиен од Гега, тој сердар прочут падна в бој, и ќе ги гази пљачкашот планините ни сега, а да ги брани нема кој ...“
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Тој падна во Дебарца кај што со Муча на живот и на смрт беше се борел.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Тој трча по неа, како дете. Не гледајќи наоколу, може да падне во амбис.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Не смее да одговори: би паднал во сопствената замка повторно немајќи увид во грешката, а потоа и без да забележи би се изел себеси покрај појадокот, гледајќи од страна потпрен на лактот - невклучен, помалку морбиден и неразбирлив, смешкајќи се со чашката млеко и вареното јајце - како еден куп долго собирано ѓубре зад кое се крие мотивот за неговото не толку очигледно самоуништување. И што:?
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Партизаните на ДАГ се спуштаа по стрмните планински удолници и густите шуми и на приодите пред градот паднаа во минските полиња и беа пречекани со урагански митралески и автоматски оган.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ако некој падне во некоја криза, другите го чуваат и се врткаат околу него за да не направи нешто лошо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Зошто би морало постоењето да биде бесмисла?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Веќе ти имам кажано: не сакам да создадам живот кој уште со раѓањето ќе падне во бесмислата на постоењето.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Иста е работата и со оние кои имаат манија често да се лутат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го отвори првото. Прво што ѝ падна во очи беше датумот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Па, ја пропуштив јунската сесија и сето учење ми падна во вода.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
БАБА АНЧА: Кај Илија за да стане таа работа, треба да се исчисти куќата, бидејќи никој не седи, а тоа можеби некому ќе му падне в очи и...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во Каиро падна во несвест заради заврзаните црева, испуканите чиреви во стомакот и запалувањето на стомачната марамица, а бидејќи болницата беше преполна, внесоа кревет во заедничкиот клозет, за еден грчки хирург да ја усере целата работа и му го зашие своето заборавено шише виски; па тогаш на реденка го исфукаа арапските болничари, а една сестра украла пеницилин, па затоа му даде инекција карбол; потоа доби трипер во газот, па еден замислен англиски доктор го клистираше со врела сулфурна киселина, а некој германски практичар на Технолошка Медицина му го извадил слепото црево со рѓосан отворач за конзерви и ножици за лим (за него теоријата за бактериите беше „чиста бесмислица“). okno.mk | Margina #11-12 [1994] 23
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ќе се сретнеме со тоа: ова пречекорување и ова бришење ја имаат истата смисла, тие се еден ист феномен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не постои означено кое ѝ се измолкнува на играта на означувачки упатувања која го сочинува говорот, освен можеби за повторно да падне во неа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа задача има етичко-естетска природа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Потоа паднав во една тешка депресија која уште повеќе се зголеми попладнето кога дојдов “дома” и кога оној човек со мантил и темни очила ми го пресече патот. 78 okno.mk “Што решивте?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ако Берсон е во право кога вели дека секое филозофирање е “мислење наспроти струјата”, етичкото чувство на маниристите не би смеело да падне во искушение од “расточување”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- А знам, вели Мисајле Ковачот, нему ливадата му падна во нашиот синор, кога клававме межници.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе испоцркаме на сцената на која и пингвини од ладно би паднале во несвест.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сѐ ќе паднело во вода ако на организаторите не им текнало на секоја лубеница, некаде на средината, да и стават по една цреша со боја на трула вишна.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но тој, Јован Дамчески, веќе беше изгубен за неа, и за сојот Дамчески и за сиот христијански свет; падна во сплетките на Мусли бег и се потурчи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Русокос, висок, тенок и убав како нарисан, уште малечок, во 1947-та, кога татко му Ѓоре Дамчески и деленицата нивни Божин Дамчески Штркот паднаа во затвор, беше се завлекле во Методија Андонов Чентото и Ѓорета го осудија на девет а Божина на единаесет години затвор, мајка му, Илинка Дамческа, на која останаа другите пет деца, алипниот свекор Блаже Дамчески, и сиот немал имот, го даде кај делениците во Прилеп да изучи за ковач, што сосема, сосема не му одговараше на ликата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По, сепак, Атанас, тих и срамежлив, го изучи занаетот, израсна во вистински далјан.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тие, Акиноските, горди и довечерашни лути непријатели на Турците, многумина нивни блиски соплеменици паднаа во боевите против турските завојувања на Македонија, ниту не можеа да помислат на исламизирање; беа длабоко уверени дека единствено е добра и исправна верата христова и силно ѝ беа предани нејзе, а Лажниот Мустафа, пак, за сѐ добро известен, како да негуваше одредена почит за нив, како да не сакаше да ги понижи повеќе од што беа понижени со самиот факт што тој, туѓинец, господари со нив, довчерашни византиски господа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Има да си ја свршиш онаа твоја задача што си ја започнал и не си ја завршил и поради тоа падна во очај.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сите планови што беше ги смислил последниве денови ќе паднат во вода само ако Арсо ги скине конците.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Чу како шушливо му се пушти гласот и млитаво и тапо падна во свеста на Арсо: - ... Смрт со бесење...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ѝ веруваше дека ѝ се одблагодаруваш за нејзините рискови да падне во рацете на полицијата, да загине за нешто што не умееше да го разбере наполно и беше готова да го жртвува само заради љубовта кон тебе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
За кого го отвораше просторот таму? Посеа смрт и сам падна во прегратките на стравот...“ ***
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А основни генералии, секако, мојата секретарка ќе им земе при прием на листа на чекање, па ако треба и ќе постојам пред капија, да чујам се караат ли дење, офкаат ли ноќе, тепаат ли деца и како им се насадени овошките низ дворот, па кога ќе дојдат на ред, од врата ќе паднам во транс: „Имаш дуња во дворот или воденики на балкон“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Значи, за да станеш видовит, кој го раскажува минатото, ја гледа сегашноста и „може“ да ја предвиди иднината, не мора да завршиш студии за историја (дека така одеше дефиницијата за историја - запознај го минатото, за да ја разбереш сегашноста, за да можеш да ја предвидиш иднината), ами само еднаш да паднеш во кома на пократок рок, па кога светлината на крајот на тунелот ќе ти се појави, да се сториш пишман и - оп, рикверц, ама со нов ум, претприемнички подготвен да го спасиш и општеството и човештвото.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И велам - во кујна се носат гумени чизми за да не ти се намократ нозете, па бел мантил, скутале, а на главата шамиче, за влакно да не ти падне во јадењето“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но во тој случај Маргарита, ако било што можев да предвидам, тоа е дека во еден момент расеано ќе се сврти кон прозорецот и дека тогаш, во тој случај, Маргарита ќе го види мојот одблесок, вкрстување на погледите на ликовите од тоа стакло врз кое темнината на тунелот става одлики на придушено огледало, го става својот виолетов плиш што се движи давајќи им на лицата живот во некои други рамништа, одземајќи им ја онаа ужасна маска на креда што им ја навлекува комуналното осветлување на возилата а особено, е да, тоа не можеше да го порекнеш, Маргарита, кое ве приморува вистински да го погледнете она друго лице на стаклото бидејќи во магновението на двојниот поглед нема цензура, мојот одблесок на стаклото не е исто нешто со оној човек кој седи наспроти Ана и во кого Ана не смее отворено да гледа во вагонот на метрото, 59 а освен тоа онаа што токму го гледа мојот одблесок веќе не е Ана туку Маргарита во моментот кога Ана брзо го тргна погледот од човекот кој седи наспроти неа бидејќи не е згодно да го гледа, но кога се сврте кон прозорското стакло, таа го здогледа мојот одблесок како демне на тој момент, за благо да се насмевнам, без дрскост а и без надеж кога погледот на Маргарита како птица ќе падне во неговиот поглед.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Од барање начини како да се изрази црнилото на душата а да не се падне во истите замки, ова е тоа а тоа е ова ит.н.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Веројатно беше паднал во бессознание неколку секунди.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше периоди кога тепањето продолжуваше толку долго што му се чинеше дека најбездушното, најзлобното и најнепростливото не е тоа што стражарите продолжуваат да го тепаат, туку тоа што тој не може да се натера себеси да падне во бессознание.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Падна во февруари - во втората недела од февруари.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон не знаеше зошто Видерс паднал во немилост.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога тој настојуваше сепак да зборува за такви прашања, таа имаше една незгодна навика да падне во сон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури и самиот Голдштајн, ако и падне во рацете на Полицијата на мислите, не ќе може да им го даде комплетниот список на членовите, ниту каква било информација што би ги одвеле до комплетниот список. Таков список не постои.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пред да сфати што прави, падна во еден мал стол што стоеше покрај креветот и почна да плаче.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Никој што некогаш паднал во рацете на Полицијата на мислите не успеал да се спаси.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но „оној којшто наоѓа заштита во сопствените зла, кој може да биде храбар само ако е гневен, вреден само ако чувствува страсна желба, мирен ако се плаши, мора да биде потресуван и фрлан навака-натака; таквиот мора да живее под тиранија и да падне во ропство на некоја страст”, вели Сенека и додава: „Зарем не е срамно да допуштиме пороците да ги заштитуваат доблестите?“
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Овдешните општество, култура, стопанство и голиот живот паднаа во шепите на олош (изразот го позајмувам од Томас Ман) кој се протна од сенката на долгогодишната „револуција што тече”, заштитена со вооружената закана на воената и државна, удбашка, тајна.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Кога авангардните движења пропаднаа, општествено конструктивните погледи во уметноста паднаа во немилост, што го предизвика општествениот ескапизам на ортодоксниот модернизам и доведе до криза на темелните вредности во периодот на постмодернизмот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Но, од оние зимски месеци, кога меѓу животот и смртта и меѓу славата и пропаста немаше растојание ниту колку што е сечилото од ножот, во победникот- везир остана нешто стивнато и замислено.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На четвртата година од своето везирување се разниша големиот везир Јусуф и како жртва на една опасна интрига одненадеж падна во немилост.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Трговецот со добиток се покаја што толку лесно падна во стапицата на врагот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Да беше тука свети Ксавиер, се разбира дека ќе можеше да се стори нешто, но, за несреќа, тој сè уште беше на пат...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Свесна сум дека пак ќе паднам во искушение. Нека остане тоа мала тајна.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не може да падне во правта гледајќи ме мене во неа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Фашист! - Смрт! - Ти убиваш, колеш, бесиш! - Смрт ! Сите негови карактеристики тој час паднаа во вода.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Беше длабока ноќ, пред зазорување.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ема не беше наивна за да не помисли дека сега други ни го спремаат истото, но за неа беше многу пострашно и поболно тоа што ние паднавме во замката што ја подготвувавме за другите.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Излезе и падна во примката на двајца болничари.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Според гласините од другата страна Бог и него не го поштедил и Шарон ќе падне во длабока кома од која нема никогаш да се пробуди!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За жал, се чини дека Шарон тоа и го сторил. Помошта се чини не изостанала!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Туку, може ли уште малку да го притисне и стегне, па белки сам ќе падне в ендек како пијаница?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Еден харачлија баш беше паднал во една варница во дервишки сокак, па има празно место.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кога ги видел така осакатени Самоил паднал во несвест.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Знаци дека тоа ќе го стори, се виделе кога Андро од некое време зафатил да прави јамки од секакви нешта што ќе му паднеле в рака: од јаже, од жица, од повит, од синџир.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Не го удрил директно, но добил срцев удар кога му паднал во близина.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Јас ја задржав да не падне во гробот и да се отепа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И да не умреше Сулејман под Сигет, ништо чудно не ќе беше ако и Виена паднеше во неговите раце.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Но уште вечерта, тој падна во треска. Морав да се грижам за него.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Стана со сѐ куверта врз себе чиниш се плаши да не остане отскриена пред миризбите Димостенови задржани во одајчето и така наметната како со гуна почна да чекори наваму натаму не со умисла да се згрее, туку за да се умори, за да папса, за да падне во некоја дупка од каде ќе нема враќање.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Промртка Бугаринот што промртка и кога виде дека овој го притиска изусти едно тажно стенкање на чист македонски ГОВОР: — Е, јади ме, де, јади ме, ти падна во рацете! — и ги олабави своите раце од Митревите гради, откажувајќи се од понамошна борба.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И токму една ноќ Митре со двајца свои другари кладе мамец на стапицата (еден сомун и на него книжулче со натпис: Бегај Гано од мое Старавина оти мајчето ти го расплака ако ми падниш в рака), и еве ти ги во утрешната мугра двајца „Гановци" на мамецот, а Митре со другарите кои преседоа цела ноќ на „пецање" им се фрлија одзади.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Ете те, Мишооо! кој копа дупка на друг, сам ќе падне во неа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— И се заврте на другата страна да не и падне в очи на мајка и црвеното нејзино лице.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Неговото одолжување, небарање пари, неспремање за на пат, му падна в очи на манастирскиот настојател по чифличките работи од Зографскиот манастир и еден ден го запраша Сталета: — Белким сакаш, бре момче, да останеш овде на работа зимава?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тоа излезе од проста причина што требаше некој настан да се врзе за некоја личност и јас ги зедов оние имиња што ми паднаа во моментот на памет.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нешто се тресе во водата ладна стружанка млада широкоградна камен од бубрег во бешика спадна голем ко орев го измочав падна Во Струга сакам и плажа да имам да не плаќам данок пари да зимам езеро чисто јас да благословам нелегално пастрмки со мрежа да ловам Оф леле леле либе ле Дримот ги лади јајцата две виршлата веќе одамна се свари за тебе ќе пишам на старост мемоари Донеси либе пиво од туба да заблажам душа и слатко од дуња облечи вечер свечена руба од сите ороспии да бидеш најубаа
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
5. СТАНУВАЈТЕ МРТВИ ЖИВИТЕ ДА ВЛЕЗНАТ - при тој повик во гробиштата би настанал метеж не за кој прв, кој последен да падне во бездна, а кој побргу од бездната на површина да светне...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Таа ја почувствува нашата возбуда и веднаш рече: – Бомба, бомба падна во нашата куќа! – Како се случи да куртулиме од бомбата!?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Пред да падне во водата, музичарите скокнале во Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ама вујна Клементина не сакала да падне во стапицата на „милитантните конгре­га­ционисти”, па откако ги открила француските лазаристи, вкоренети во Солун уште во далечната 1783 година, вујна­та сметала дека ја открила градината за своето цветче Ерве­хе.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Да не им падне в раце на некое од децата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Личност која е духовно сиромашна, соочена под дејство на дрога со своето вистинско лице, може да падне во депресија, бидејќи не може да ја прифати вистината којашто го навредува нејзиното самољубие и замислената слика за себе.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
- Како што бев на стража - почна да објаснува Горјан - дотрча Трајче и почна да вика: „Командирот... чичко Анѓеле... Германците...“ и падна во несвест.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Сега, само да ја подотворам средната фијока од моето биро, веднаш ќе ви падне в очи иста таква шупелка.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Забележав оти ја фрлив актовката врз работната маса и шумно паднав во мојот удобен стол.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но, дури и да работел во ноќната смена, неговата основна работа беше... па така директно наеднаш не можеш ни да се сетиш како да ја наречеш таа професија; со еден збор, беше тоа толку жесток процес што тешко се формулира, и кој е полесно да се раскаже.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ако во мислите се вратите во педесетите години и ако замислите дека стапнувате врз територијата на Донскиот манастир низ портата на кулата што е свртена кон прехранбената продавница, она што прво ќе ви падне во очи е една маркантна личност која нервозно се шетка од железниот турски топ до стражарата на манастирскиот чувар и обратно. Тоа и е фамозниот Сухов. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 67
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Не падна во тоа нишање, зашто - се клатеше - јас сум едно непрекинато паѓање, до крај на своето постоење.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ја кршиме замрзнатата земја за да ги закопаме оние што паднаа во јуришот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Реков: „Како би било кога, едноставно, би живееле во заедница, повторно воспоставувајќи ги искинатите врски меѓу нив и нас?“ Margina #21 [1995] | okno.mk 65
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Затоа ми се обраќа со молба за помош, за да не ја суредат неговата сакана ќерка.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ми пречи кога ќе ми се обрати некој почитуван психијатар, кој претходно ме нападнал во јавноста со зборовите: „Тој така зборува пред децата, а ние сме на истата страна во борбата против страдањето“, и испаѓа дека тој има ќерка од осумнаесет години која „одлепува“, и за која тој не сака да им падне во рацете на полициските психијатри и да добива електрошокови. Margina #21 [1995] | okno.mk 61
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Никој не знаеше какви се тие луѓе кога се вон душевните болници, бидејќи штом ќе паднете во една од тие состојби, веднаш се наоѓате себеси врзани во некаква задна просторија, или однесени во душевна болница.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Бошко падна во нови грижи, но ништо друго не му остануваше. Така мислеше тој.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Лежеше во маѓепсаност и ужас, а потоа падна во исцрпувачки сон.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
ОСУМНАЕСЕТТА ПОЈАВА
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Две свршеници оставил. Првата му донесла в кафе мува, паднала во филџанот, а не видела.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А, си паднал в мрежа, па сега скокај колку сакаш, не ќе искокнеш.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
На другата свршеница ѝ видел жолто во увото.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Гледам вжолтен е сиот: може да падне во несвест...
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
- Не знам дали ви паднал во очи парадоксот на нашето воспитување.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Таа се збуни. „Зошто?” праша. „Ќе ти биде маж”. Девица позелене и падна во несвест.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но, З не предвиде дека сликовницата во која живееше може да падне во погрешни раце. А се случи токму тоа.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Во еден таков пополноќен разговор, Летка во неговиот глас фати или се потсети на некои постелни шепнешки тонови и му подвикна како при искушение да се падне во бездна: „Еееј...“ му пристори.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Британските политички кругови биле загрижени и поради бугарскиот официјален став за новоформираната македонска држава.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но по повторениот германски напад, известува новинарот, градот Дебар повторно паднал во рацете на Германците и балистите.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Особено големо влијание во пропагирањето на НОБ на народите на Југославија, а во тој контекст и во Македонија, имала радиостаницата „Слободна Југославија“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Затоа, во своите анализи, експертите укажувале дека се работи на изнаоѓање начини Југославија да се приопшти кон Британците, за да не се дозволи и таа да падне во "руската прегратка".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
“ Веднаш гласникот да му врати порака: „Пармениот не е паметен или полудел, во збунетоста тој заборавил дека, на победниците ќе им падне в раце и она што им припаѓа на непријателите!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Со чета борци низ твоје борје врвеше Јане - Пирински цар, од врагот кога пронижан падна в пазуви свои Пирин го згрна, - верниот другар - пријател стар.
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Зачудено гледале младите и старите, се возбудиле мачките и птиците, се разбранувале тротоарите, се исплеткале улиците, телефонските жици се испокинале, се занишале осумкатниците, прозорците зинале на сите довршени и недовршени згради, на еден фабрички оџак му дошло студено - чадел, веќе нема да чади - и паднал во несвест од зачуденост.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
ЈАКОВ: (Вади машинка пушка од под мантилот.) Може. (Пауза.) Прво бев само уметник, не се мешав, ве презирав оддалеку, мислев тоа е доволно, па паднав во депресии и лудило, сега преземам радикални мерки.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Е што е тоа? Како тоа? Зошто, на пример сега не паднам во несвест. Што е тоа што ме држи исправен.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
И кога Крсто не ѝ се вратил од војната во Мала Азија, и тогаш ѝ читале дека тој, Ставрос, славно паднал во Али Веран за величието, за славата и честа на Големата Мајка Грција.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Никогаш не прашав што можел да стори татко ти да падне во немилост.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Сепак, сите пресметки на тато паднаа во вода, затоа што бев недоносен и се родив четири месеци предвреме.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Се свртев без збор за да не паднам во искушение да земам една од румените кифлички што се испаруваа од длабоката чинија на масата и примамливо мирисаа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ќерка ти никако не можам да ја разбудам. Како да е падната во кома.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Падна во вода завирена во коњска трага, така што ништо не се чу.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Да ми падне в раце, - рече Шишман, - ќе му ги расечам тие ноџиња криви негови.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Исплука и понавредливи зборови, дека не е достојна ни баба да се нарекува кога дозволува едно седмогодишно дете да ѝ бега од пред очи и знае ли таа дека Острово не за џабе го викаат Острово оти навистина е остров како оној на кој Доне бил сургун, од едната стран Е гулемта река Вардар, а од другата Во гиризут уд кој црпиме вода за пиперките и думатте, вели чиниш плитка вода, ама ако ти го покрива лицето легната исто како да си паднала во најдлабока и Аш, пркнува животот уд теп!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ми се падна во целиот вагон да сум само јас женско.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
После ќе ме бркаат и јас ќе паднам во некоја длабока дупка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега знам дека од чадот паднав во огнот, ама нема време за исправање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По патот сум паднала во несвест од гангрената.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И од болките нешто сум паднала во несвест.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- А ако зборот ти падне во вода?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Срам не срам, ќе кажам: Дедо Мраз сосема се загуби и падна во белиот вртлог на бунилото.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Што да направам, мои најдраги пријатели, за да не паднам во ланското искушение?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Гарванов, кој од гемиџиите започнал да се плаши повеќе отколку од турските власти, решил да не дозволи оваа голема количина динамит да падне во нивни раце.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
„Дигитрончето вели дека по две години први септември ќе си падне в недела.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Јас пак ќе ви ја дадам ако ви падне во дворот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А можеби и ќе паднеше во морето ако со својата блага пролетна насмевка не ја храбреше сонцето: Ластовице, лекокрила, биди силна, биди лека, летај, летај, летај мила родно гнездо ми те чека.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Тој ден во градот почнаа да се случуваат најневозможни, просто несфатливи нешта: наеднаш цела една петокатница блесна како илјадници невидливи молери да ја премачкале за секунд со сончева боја; наеднаш една липа се претвори во златно дрво, чии лисја место да шушкаат нишани од ветрот, почнаа да ѕвонат; наеднаш железната ограда на мостот стана златна, а еден минувач изненаден од тоа, падна во реката...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)