остане (гл.) - така (прил.)

Тогаш се разлути поп Цветан и му се развика на Јандрета, и им се развика на комитите, на војводите и на сите жители на Потковицата дека тоа што го прават со попот српски не било ни човечко ни божје, и дека тоа го правеле ѕверови а не луѓе, сеедно кој бил попот српски и што правел.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Како што лежеше вудвосан во дворот Бубичоски, запрета со нозете, како ѕвере кога е отруено, и остана така, скукален.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
„Но слушај, миличок, сакам да ми го свртиш грбот и да останеш така три минути.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сашка остана така налактена на белите, обли раце, блажено загледана во огледалото.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сето тоа не остане така. Почна да размислува за одење во војска.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Послушно клекнаа и седнаа на местото каде што стоеја и вкочанети од недоумение долго останаа така.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Остана така со погледот низ окопот од каде што требаше да се врати Србин и со мислата на Брезница сѐ додека најпосле Србин не се појави со бовча. Пак не се помести од местото.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Колку многу љубов има влезено во книгите, ќе си велам, и колку многу останало така...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Остана така, дури цигарата не зеде да му ги пече прстите, а после ја фрли и загази кон смреките.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Онаа голема, распафтана мечка, отскокна од неговиот истрел, се подигна на задните нозе и остана така, исправена суза, погодена и згрчена, во едно морничаво превивање, во кое што болката бликаше многу посилно од секаков вик.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И ако не се вратам од фронтов, ќе остане така, невидена, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Му чкрта дишењето на човекот, слушам како му чкрта дишењето, мислиш неподмачкана кола. И остана така подзинат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)