Со тага си мислам јас за тоа  и не од болест туку од страв и грижи,  небаре пустиник, уште пред изгрев,  скитам и преповторувам:  кога не можевме ние – тоа  бог нека ги состави коските на мојата земја  доколку има бог и – доколку остана земја.
               
             
           
            
            
              „Ненасловена“
               од Анте Поповски 
              (1988)