Седнува на клупата под борот, тоне во мир, во тишина, во спокој и повремено фаќа со слухот разни шумови и гласови што му идат од градината, од патот, од селото, од ледината и шумичките: им го одредува потеклото и далечината и ги селектира задржувајќи ги поинтересните.
               
             
           
            
            
              „Животраг“
               од Јован  Стрезовски 
              (1995)