нема (гл.) - никаков (прид.)

И покрај сево ова свесно одолговлекување, Костадиновска се обидува овој проблем да го реши на мирен начин, така што во дополнителен устен договор со директорите се договара средства- та да ѝ бидат исплатени одеднаш, но по три месеци.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Според расположливите информации немало никаков доказ кој би навестил дека „преминот на британските личности би успеал преку територијата окупирана од Арнаутите северно од Скопје.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Само ако можеш да чувствуваш дека вреди да останеш човек, дури и кога од тоа нема никаква корист, ти си ги победил.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И така заспа вечерта со леснина на душата, дека нема никакво зло ако гледа Крсте во неа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И сега, кога немаше никаква внатрешна или надворешна причина да не го започнат низ дебата ловот на опасните османизми, однадвор се слушна џагор и песна на млади и стари доброволци упатени на работа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Немаше никаква информација за Томаица. Не го сретнуваше ни брат ѝ Тодор, а и да го сретнеше, се плашеше да праша за неа, што се случува со неа, како е, дали сепак ќе мора да се мажи за конзулот.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тука нема никаква темнина, никаква ноќ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кинезите велат, идејата не е да се изгори туку да се гали нежно, така што колку послабо се загрева (не преслабо и не пресилно), толку подобро.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа беше преплашена: „Ти си сосема луд. Или си пијан. Немаше никаква ќулафка“, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Луција знаеше без потреба да се фати за косата и со раката да помине низ неа, токму пред мојот нос; знаеше да повлече со палецот замислена линија по својот грб, токму на ‘рбетот, иако за тоа немаше никаква посебна причина; знаеше, исто така, да се налакти во полупрофил, и со моливот да го потпре носето, небаре заинтересирано го слуша предавањето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
За жал, до ден-денес, отпремнината сѐ уште не е исплатена и покрај обврската да се исплати пред работниците да аплицираат за паричен надоместок по основ на привремена невработеност во АВРМ – Центар за вработување Велес.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И немам кому да му се жалам зашто би немало никаква смисла.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Но од друга страна, политичките идеологии се толку пронижани со вредносните судови, непрепознаени како такви, што немаат никаква онтолошка вредност.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Беше тоа фотографија и немаше никакво сомневање во нејзиниот идентитет.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- За таму нема никаков пат – рече учителката. – Има само ниви. - И бункери – помислив, бидејќи од тука се гледаат бели тркалезни бетонски капаци.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Нешто му е случи на мојот камион“, јазикот му се движеше суво помеѓу усните, а очите му беа цврсто затворени сѐ додека не стана црно и немаше никаква светлина и беше како кога стоиш сам в соба, тукушто станат од кревет, сред мрачната ноќ.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Августовскиот воздух препекуваше; од тоа вжештено насилство немаше каде да се засолни - надалеку немаше никакво дрвце, а високите згради не фрлаа сенка.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Токму поради ова ние можеме на него да ја примениме деконструктивистичката операција.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Немаш никаков друг план, никаде нема да одиш и ништо немаш намера скоро да правиш? – го испитувам теренот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Поради таа лишеност е оваа моја внимателна qубов кон вакви ситнурии”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Среќа и за нас и за Турција е што меѓу Бугарија и Србија немаше никакво согласување по македонското прашање.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Затоа и ви велам дека вашиот избор да му служите на поробувачот нема никаква врска со волјата на Севишниот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Остана само ќелијата на Димостен во која можеше да биде сама за да се обидува да се ослободи од несаканото семе, меѓутоа, во неа немаше никакво искуство за такво нешто.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Градите го болеа од гнев, му гореа како фурна додека ги кинеше материјалите што дотогаш ги собираше – копии од поранешните устави на Република Македонија, анализи на политичката состојба од 1992 година наваму, податоци од вонредниот попис на населението и домаќинствата во 1994 година, сета онаа хартија што требаше некому (а кому ли?!) да му покаже дека она што се случува во земјата нема никаква реална причина освен нечија жед за територии.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Бидејќи немале и не сакале да имаат врска со ЦК во Солун, бидејќи не се мешале во работите на Организацијата и не се обидувале да ја шират својата идеологија и својот начин на борба меѓу обесправеното население, гемиџиите сметале дека Иван Гарванов нема никакво право и основа да им се наложува.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Таквото одрекување е во основата на настојчивоста дека помладите геј- мажи, здрави и негибнати од хомофобија, немаат никаква потреба од машка геј- култура – и дека никако немаат никаква потреба од машка геј- култура што имплицира некаква женска идентификација или некаква женственост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во четвртокот наутро, сѐ уште немаше никаква трага каде е и дали е жива.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Реков дека војската нема никаква врска со патриотизмот; се повикав на Ајнштајн, кој има речено дека човек кој може да маршира на воена музика, во строј, очигледно добил голем мозок по грешка, и дека за тоа му е сосема доволен малиот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Од тоа, да се биде најдоверлив Максимов човек, се нема никаква полза, само повеќе работа и повеќе грижи од другите, но не знае што ќе си стори и не знае што ќе стори друго, засигурно ќе го отепа Хаџи Ташку, ако му рече Максим дека се покажал недостоен и затоа го откажува од старешинството.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се зафаќаат со разни практики што конвенционално се бележат како женствени или мажествени – но кои можеби немаат никаква врска со машкоста и со женскоста – и им ги потврдуваат родовите кодирања, а како резултат на тоа излегува дека секој припадник на другиот пол што ќе ги усвои тие практики со тој „родово нетипичен“ избор обелоденува во основата некоја природна состојба на сексуална меѓупоставеност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ја јадеше јанѕа, немаше никаква трага каде би можела да го најде.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Немав никаков интерес. Сѐ што правев, правев за да пијам крв.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
„Јас знам за неа,“ рече ти. „Ја сонувам.“ „Ја сонуваш?“ повторив изненаден.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Немам никаква потреба од овие прекривки и морав некому да му ги подарам.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Особено го повредува службеното постоунволско вјерују дека геј-мажите воопшто не се различни од никого друг, дека изборот на сексуалниот објект нема никаква врска со родовиот стил, дека геј-сексуалноста не е сврзана со женственоста и дека хомосексуалноста е сексуална ориентација, а не култура или поткултура. ‌Што, несомнено, е причината поради која мојот предмет предизвика толку многу противност кај многумина геј-мажи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Му реков дека тука никогаш немало никаков мозаик со пајак.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Пред да потоне во едно модрило, што му го преплавуваше целиот поглед, а после се расплинуваше и добиваше некакви крвави токови, помисли само уште дека она стреснување на окитот, што го виде во буките надвор, беше нешто, кое во некое свое далечно време, што сега воопшто немаше никаква врска со него, а сепак постоеше, тој го очекувал токму такво, дрвјата токму така да почнат да ги стреснуваат од себе тешките грутки снег.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Значи, некаква македонска словенска национална преродба е просто празна работа на неколку фантазери, 127 коишто притоа немаат никаков поим за јужнословенската историја.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Не биди смешен - му вели некој внатрешен глас - нема никаква шанса, а бараниот потез е измамен потез, една обична бесмислица, глупост една, недостојна за тебе.”
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Навистина е така, или ме мамиш сред трескава?“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како што на секоја стрела целта ѝ е однапред зададена според записот од предците, па она во што се нишани речиси нема никаква врска со Погодокот, така и новите песни на Поповски вежбаат тишина опасно приближивајќи му се, де на зборот, де само на вокалот каде што зборот влегува како в дом на врисоци и болки!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
„Самосвест како да немаше многу или нималку, или отприлика колку што е разумно да му се припише на куче од бернандинската раса“ (301, аналогијата се повторува на 358–359).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Пред само пет ноќи планираше да и ја смачка главата со парче калдрма, но тоа сега немаше никакво значење.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Комплетното финансиско работење е под контрола на матичната Топлификација од Скопје а битолските директори само ги извршуваат налозите и немаат никаква автономија, ниту пак можност од изготвување на сопствени буџетски политики.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
LXXIV. Припадниците на споменатата вера во иднина нема да можат да бидат дополнително обременети со ниедна обична или посебна задача повеќе од католиците, и тоа во склад со својот имот и способности. (...) Објавено во Нант, во месец април во милосното лето илјада петстотини деведесет и осмо на нашето владеење.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тие со атентатите немале никаква врска.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
А тоа што после настана меѓу нас нема никаква врска со тебе. Така испадна.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Но она што денеска ни е сигурно во рацете, утре веќе можеме да го изгубиме!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сакам да ти кажам дека можете да бидете мирни, вашиот син е паметно момче и не паднал под лоши влијанија. Јас проверив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
За прафашизмот индивидуите како индивидуи немаат никакви права, додека народот, напротив, е сфатен како квалитет, како монолитен ентитет кој ја изразува заедничката волја.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Зашто во геј-женственоста, иако таа нужно упатува на жени, не се работи нужно за жените, како што и видовме.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сега се доближуваше до сандакот и немаше никакви илузии за тоа колку храна му беше останата за идните денови во него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Летале што летале и приближиле до некое краиште од земјата, слегле и си починале, си попасале тамо троа тревичка, чунки такво било местото што немало никаква животинка рана за штркови.
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)
И иако знаеше дека сето тоа се бесмислици и дека взаемната љубов на мајка ѝ и на татко ѝ нема никаква врска со болеста и со умирачката, сепак тие три години му беше лута.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
XI. Се чинеше како човекот што стоеше на вратата сосема да ја пополнил рамката со корпулентноста на своето тело и со него ја засолнил ноќта и студот на снегот зад себе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И, навистина, голем дел од машката геј-култура благува во дејности што – за разлика од геј-сексот, кој општествено се осудува како ненормален и неприроден – будат сеопшт восхит од стрејт-општеството, сѐ додека подразбираат разубавување на светот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како дел од ова централизирано делување е и сферата на финансиите на друштвото.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Макар што долго време минав на подготовките во СИП, како и во воената школа во Бањица кај Белград, бев свесен дека нема никакви рецепти за дејствување, за снаоѓање во вакви ситуации.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во исто време, од раководството на НУЦК, на Митревски и на останатите работници им беше кажано дека тие не може да бидат вратени на старото работно место, бидејќи угостителската дејност на Центарот е згасната, па согласно тоа тие немаат никаква обврска да ги вратат на работа. 63
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Принцот Мишкин е аматер во животот, осуден да ги проценува ситуациите и луѓето како секогаш да ги среќава за првпат; аматерот Мишкин не знае да се здобие со искуство, а навиката за него нема никаква дидактичка вредност.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Кога излегов одовде, често мислата ми навраќаше на оваа аранжираност која, сметав, можеше да биде само плод на еден илузионизам, која нема никаква врска со стварноста, или пак беше белег на една младост која можеше да си допушти секакви лудории, па и ваква внатрешна аранжираност во диско-клубот, зашто младите само играа и одвреме навреме се честеа со мали чашки баварско пиво и тоа беше сè.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Дишан темелно ги разработил реди-маде, и самото негово творење за него претставуваше еден вид рандеву: ...планирањето на моментот што доаѓа (тој и тој ден, датум, момент) за да се внесе нов реди-маде. 1916 година, тој напишал серија од четири разгледници, во кои ја следеше веќе постојаната синтакса, но, сепак ги измени зборовите, така што резултат на сето тоа беа реченици кои немаа никакво значење.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Немаше никакво сомневање дека тоа го стори намерно. Тоа нешто беше мало и сплескано.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Немаше никаква трага што би била доказ за неговото пушење.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Меѓутоа, како што ни кажа нашиот соговорник, тоа за него и онака е неприфатлива понуда – бидејќи тој немаше никаква потреба од тие производи, како и начин на кого да ги продаде.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Фонче откако ја прегледа куќата од Китан, вртејќи ја главата како да не верува дека ова е случено со неа, во тужбата наведе дека куќата е оддалечена 150-200 метри од каменоломот; дека кога ја изградил Китан, тужениот Танаил, не вадел камења со експлозив, ами рачно; дека од тие експлозиви куќата добила пукнатини кои со време сѐ повеќе се шират и дека се заканува опасност куќата да се урне; куќата кога ја изградил немала никакви пукнатини, а за тоа можат да посведочат мајсторите што ја граделе; и затоа бара од судот веднаш да му забрани на тужениот Танаил да употребува експлозив и преку вешто лице да направи увид на штетата на куќата и да му ја плати на тужителот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Стефан Цвајг Долго време во мојата свест одекнуваше зборот матанѕа, кој го слушав за првпат во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Молк по сите лица. Децата спијат, во нивните главчиња соништа што немаат никаква врска со мислите на возрасните, со нивната Македонија, со нивните стравови - што ќе биде утре или не дај боже уште оваа ноќ да падне врз нив оваа бетонска плоча па да ги избрише засекогаш.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Веќе нема никакво оправдување за тоа молчење на многумина, бидејќи овде сега најдрастично е загрозен секој човечки морал - со неморалот што се спроведува „во име на нацијата и народот”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Суштествената разлика меќу овие системи лежи во графиката на знаците на писмото и во нејзиниот сооднос со појдовниот грчки прототип.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
За сите оние луѓе од кој што секој поодделно носеше во себе по нешто толку разбирливо и блиско. Ваму немаше никаков пат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
* Под ударот на репресалиите во Солун, па и во други градови, паднал и богатиот слој Македонци од егзархиската средина, коишто немале никаква врска со динамитарите, но многумина од нив ниту со Револуционерната организација.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, дури и кога се во прашање потенцијално шокантни, сензационални сижеа, Ворхол со разни постапки создава и одржува монотонија, најчесто со репетиција („Кога постојано одново гледате грозна слика, таа навистина нема никаков ефект“); потоа со дистанцирано, ладно бележење; со држење на средиштето на настанот вон објективот на камерата, т.е. со еден кастриран сензационализам (Blow job).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Мајка му секако ќе ѝ помогне. Таа нема никакво искуство.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Значи нема никаква смисла да се раздвојува разумот од телото.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Во прво време немавме никаква надеж.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во делот каде што тој, беше претпоставен немаше никакви проблеми.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Се разбира, и нашите двајца генерали поверувале дека би можеле да се најдат помеѓу тие среќници, но за жал немале никакви документи со кои би го докажале својот чин во руската војска, а Борис Степанович сосема разбирливо, одбил да им издаде уверение дека се генерали. Вистинита но и тажна приказна!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеби мнозина ќе се запрашаат: 1) ако досега комитетите имаа играно двојна улога: на Бугарите им имаат велено оти Македонците се Бугари и еден ден Македонија како и да биде ќе се соедини со Бугарија, а на европејците им велат оти тие бараат автономна Македонија само за Македонците, оти немаат никаква мисла за соединување со Бугарија, тогаш од каде јас знам оти комитетите ја лажат Бугарија, а не Европа?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Американската јавност, врз основа на информациите од печатот од крајот на 1943 година, во почетокот на 1944 година ја увиде дотогашната заблуда во однос на ситуацијата во Југославија и сите свои симпатии ги стави на страната на НОД и ПО на Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Зајде од смеа. Збогум, Пупи Паф, збогум и војувај.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Знаев дека ако останам ќе требаше да завршам на нервно, а немаше никаква потреба да се прави толкава жртва, ниту имаше за кого. Тој не вредеше за толкав труд.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Како резултат на владините политики за нов начин на пресметка на платата во комбинација со алчните политики на работодавачот (на кои им се отвори можност, со разни манипулации, да не го исплаќаат надоместокот за исхрана) – на почетокот на 2009, платата на Ѓорѓиевски изнесува околу 9.500 МКД.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ако се разбудев порано тоа утро во Венеција ѓоа на мостот на воздишките ќе ја сретнев калуѓерката од под чиј фустан Џакомо Казанова избега под друг фустан, оти за него бегството на слобода немаше никаква смисла без бревтање во зоната под фустаните.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Но собата е празна, нема никаква трага од некакво теле.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Во совршенството на осаменоста сите сме способни да изградиме градови во длабочините на водите, ангели на харфи кои се појавуваат во темницата, свет на хармонија и задоволство, далеку од глупоста и хаосот на секојдневието, од колективната хистерија и движењето низ толпата која ме загушува, каде што освен просторот и времето нема никаква емоционална поврзаност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но неговиот избувлив карактер немаше никаква врска со она што тој го имаше во душата, оти иако лесно пламнуваше, во себе не ја носеше лутината долго, ниту пак страсно ги мразеше оние што ја предизвикуваа таа лутина кај него.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ама, нема шанса, нема никаква шанса тоа да се случи. - Ми ветуваш? – го прашав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Помислив дека можеби Симон е таму зад него во темното. Немаше никаков шум.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Гронинг: Немав никакви филтери. Местото беше доста нагиздено и слабо испланирано.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Разговарајќи со неа, тој сфати колку е всушност лесно човек да се прикажува за исправен, а притоа да нема никаква претстава за тоа што значи исправност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А, контрола немаш никаква. Ти само продолжи да си ги пиеш своите кафиња, да си пушиш цигари и да си пишуваш текстови.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Како и на други места, така и тука биле апсени и луѓе што немале никаква врска со Организацијата или со атентаторите.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
— Море, какви ти заптии. Во Дуње нема никакви заптии.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И, prima facie, се чини дека следуваат противречности.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој претставувал авторитет за нив и немало никакви проблеми во односите ЦК - Кружок.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И човекот сега веќе немал никаква несигурност.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се разбира, сите тие немале никаква врска со атентаторите, но во прво време тоа не се знаело, а властите на таков начин особено се труделе да го одржат првобитниот впечаток за постоењето на голем заговор против султанскат власт во Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во сегашниов случај немам никакво сочувство ниту жал, за оној што паѓа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Бродчето што се огласи на прозорското стакло немаше никаква врска со таму, со огромната метална конструкција, која со брзина од 60 километри на час плови по морето наречено Јадранско, тоа е тука: брод-играчка, што повторно ќе се јави секогаш кога ќе се најдам во иста розова кутија: во татковото крило, на височинката над Градот, со заспаната Ј.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Мевлид ги информирал за условите во кои ќе бидат принудени да живеат, советувајќи ги да бидат штедливи и внимателни, затоа што немало никакви услови да добијат од некого помош.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ти, и кога би ме сменил, не би издржал повеќе од половина час да не ја прекршиш стражарската дисциплина и да не се вовреш кај неа, а јас ти веќавам дека, ако ме смениш, немам никаква намера да одам да спијам и да се откажам од мадемов што сум го открил.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Голем број машки геј-културни практики во кои има женски геј-ликови, всушност, воопшто немаат никаква врска со жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Досега немаме никакви вести за тоа.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ваквото предупредување открива зошто неколкуте жени кои интимно го познавале Дишан го опишале како неспособен да се вљуби.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Винстон не можеше да се воздржи да не фрли уште еден страничен поглед врз Мартиновото монголско лице. Немаше никакви видливи белези.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Власите во Грција немаа и немат никакви права, не смееја да зборат влашки, да живеат во градовите туку мораа да останваат високо во планинските села, на песните им го менваја тексто во грчки и ги претставуват како нивни да се.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
- Од тоа таму нема никаков белег...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во минатото, барем, отсекогаш сум инсистирал дека да се биде геј апсолутно нема никаква нужна врска со ништо друго освен со геј- сексот. ‌По тоа, мислам, дека бев типичен за својата генерација – односно, типичен за геј- мажите што излегоа од плакар на средината од 1970-тите, шест години по Стоунволскиот бунт во 1969 година, во времето на геј- ослободувањето што тие безредија го воведоа и кога во најголемите градови се појавија нови општествени геј- светови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Најголемиот дел од материјалот на кој се работеше немаше никаква врска со стварниот свет, дури ни таква врска каква што постои во директната лага.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пред да стапам во брак немав никаков интерес за готвење, но кога веќе морав…
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
- Само ти немаш никаков кабает, - му велам јас нему. Задирливо.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Кога стигнавме горе, Мане нашол некои чевли па ги облеков, а на петите имаа некои потковици како на магаре, па само што ќе стапнев потковиците ќе го кренеа снегот под нозете и јас пак останував боса.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ако фати цибрина, види, ако нема никаква надеж, иди си, нема што да седиш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дури тогаш ја подигна главата и можеше да види дека зад него всушност ниеднаш и немало никаква мечка дека насекаде зад него стојат само огромните буки, израснати во снегот и високи, наведнати под окитот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во рамките на империите, националните граници немаат никаква важност, бидњјќи империите непрекинато ги мешаат народите за границите да ја загубат својата релевантност.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Се чинеше како да нема никаква тежина, со која беше стапнат во таа долина: се чинеше како да ќе одлета само ако дунете малку посилно во него, како она топче од презреаното семе на глуварчето, што се раштркува на сите страни и при најмалечкиот здив на ветерот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во одговорот Тито исто така бил дециден но и неискрен, бидејќи истакнал дека идејата за федерација меѓу Југославија и Бугарија или со некои други држави не е интерес на Југославија и дека немал никаква намера да припои територии од Бугарија кон федерална Македонија пред одржување на мировната конференција.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во телеграмата, и во овој случај, многу внимателно се истакнувало "дека таа одлука во никој случај НЕ Е насочена против Вас или Вашата мисија, туку е преземена од причини што немаат никаква врска со Вас или што се поврзани со Вас.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Винстон немаше никаква врска со организирањето на лотаријата, со која управуваше Министерството за изобилство, но беше свесен ( како впрочем и секој друг во Партијата ) дека премиите во најголем број случаи беа непостоечки.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Откако работниците јасно увидуваат дека работодавачот нема никаква намера да го исполни ветеното, во текот на месец март 2009 година, повторно го активираат штрајкот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
- Кога го ставив твојот прстен во она кутиче што го нарекувам сокровиште, верував дека ќе ти биде јасно дека имам специјален однос кон него, како кон сите тие нешта што се во „мојот свет”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И така, Џон се соочувал со тешка битка во обидот да си ги завери мажествените исправи, па му требала сета помош што може да ја присобере, а која мојот скандалозен предмет баш и не му ја давал. (Можеби вреди во врска со ова и да се каже дека за мојот предмет никогаш не сум добил приговори од геј-мажи што се гордеат со својата флагрантна женственост и што се исплашиле дека тоа што во описот на предметот ја спомнувам „мускул-културата“ може да наведе некого по грешка да мисли дека и тие се некакви типови што се носат војнички или дека се некакви забегани фитнес-отоци во тренерки, кои обожаваат тимски спортови и немаат никаква смисла за духовит збор.) ‌Главната причина поради која не би било мудро да се отфрлат приговорите на Џон со некаква праведничка самозадоволност или со некаква покровителска надменост е што на тој начин би се потценила нивната политичка моќ и би се превидело дека се втемелени во еден конкретен спој на општествени и историски настани, за кои, всушност, даваат важно и корисно навестување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Значи, доколку од Ласиќевата хипотеза ја симнеме аурата на научна методологија која што пројоцирањето на сопствената личност во истражуваната уште и може да го има, но од што овде навистина немаме никаква корист, ќе ни остане простата Ласиќева апологија на дадената ни хрватска стварност.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Зошто се расправаме за некоја жена која не ја ни познаваме и која нема никаква врска со нас?“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Скалите веќе не допираа до тој ред, и изгледаше дека овојпат нема исход, излез нема никаков.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Да земеме еден од бројните примери: метафизиката на присутност е разнишана со поимот на знак.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А тој се спротивставил и изјавил дека нема никаква врска со неа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Овде нема никаква друга мајка освен мојата – остро рече девојчето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Никој немаше никаква идеја зошто тој се однесуваше на тој начин. Ни сега никој нема.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Другиот веднаш се фаќаше за стомак и се виткаше од смеа, сфаќајќи, јасно е, дека кралот воопшто нема никаква облека.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Најголемиот дел од акростиховите, сепак, имаат само едно скриено ниво - но нема никаква причина некој да направи уште едно ниво - акростих врз акростих.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Не е проблем... нема никаков проблем...ако мора, мора! – му одговори таа - Јас не чекав многу само неколку месеци. Сама изорав.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
„АРА“ е сонцето, околу кое како земјата, се врти целиот Киев.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Летале што летале, и приближиле до некое краиште од земјата, слегле и си починале, си попасле тамо троа тревичка, чунки такво било местото што немало никаква животинцка (х)рана за штркои.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Службеникот од полицијата сакаше да знае дали може да добие повеќе податоци за кражбата. Сатурн ја хранеше мачката и, одвај погледнувајќи го, без заобиколување му рече да не губат време, зашто неговата жена побегнала од дома, а тој не знае ниту со кого, ниту каде.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Помала е од мене само една година, но тоа нема никаква врска за дружењето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но тоа нема никаква реална основа.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Имаше гордо, орловско лице, што можеше да се нарече дури и благородничко, сѐ додека човек не дознае дека зад него нема никаква интелигенција.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од кого смеела таа некогаш да бара објаснение, па и сега од овој непознат човек што нема никаква врска со нивниот случај?
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
На лицето нема никаква пена.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Голем е гревот на мојот мрачен обид да ги сквернавам нашите легенди.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Напуштањето на Медицинскиот центар од страна на Р.М. немаше никаква врска со претходно водениот работен спор, туку едноставно се работи за наоѓање ново работно место во градот каде што тој живее. ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
XXVII. За што повеќе да ги приближиме желбите на нашите поданици, што е наша намера, и во иднина да ги отстраниме сите жалби, изјавуваме дека, без оглед на спротивните заклетви, сите што ја исповедуваат или ќе ја исповедуваат верата што се прогласува за реформирана, се способни да го задржат својот сталеж и чести и да вршат секакви јавни, кралски, благороднички или градски задолженија во нашето кралство, нам покорните земји, територии и феуди, и мораат да бидат на тие места примени и нашите високи судови и други судии ќе примаат податоци и факти за животот, обичаите, верата, чесните начини на комуницирање на сите оние што ја исповедувале или ја исповедуваат како едната така и другата вера, без од нив да се бара друга заклетва освен онаа дека при вршењето на своите обврски добро и верно ќе му служат на кралот и ќе ги почитуваат наредбите, како што од секогаш важело. (...) Margina #32-33 [1996] | okno.mk 95
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Да работеше и таа во Одделот за документација можеше да биде релативно поедноставно, но тој имаше само мошне нејасна претстава за приближното место во зградата во кое се наоѓаше Одделот за проза, а немаше никаква причина за да отиде таму.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Тоа воопшто не ми пречи, меѓу мене и Рада нема никакви тајни и сето ова го знам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Иако некому може да му попречи дословноста на постапките на театарската дружина на Атхеѕ (нема никакво фингирање, дури и клистирањето или употребата на вибратор со две глави се изведуваат автентично), не треба да се заборават поттиците и причините што Атхеѕ го наведуваат да создава таков вид уметност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Немаше никаква можност да биде таа. Таа е сѐ уште далеку зад океанот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се разбира, немаше никакви аргументи поимот баклава да биде прогласен за опасен и со оглед на неговото присуство кај сите балкански, медитерански и азиски народи во некогашниот состав на Османската Империја, но речиси и во целиот свет.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Еден жител на кралството се сретнуваше со друг и велеше: „Видовте ли, колку му е прекрасна денес облеката на кралот?“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А сега едни од нас гледаат на себе како на Бугари и ги соединуваат нашите интереси со бугарските и наместо да ја изучуваат Македонија во секаков однос, наместо да ја изучуваат историјата на Македонија во сите времиња, ги изучуваат бугарските интереси и бугарската историја и не честопати оние периоди од неа што немаат никаков однос кон Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За него немало никакво двоумење или колебање дека „жителите не се ниту Грци, ниту Бугари или Срби или Хрвати. Тие се Македонци“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Да се биде пресвртница, “првиот современ уметник”, нема никаква смисла.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И уште една вистина што не е без значење: местото за могила што го избра мајка ми нема никаква врска со нејзиното и со нашето минато а уште помалку може да се поврзува со нашата иднината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Предизвикот за критичарите и за толкувачите е спротивното: да се открие што е она во поголемиот дел од машката геј-култура – зачувувањето на историски артефакти, да се послужиме со примерот што само ни е најмногу на дофат, или култот кон Џоан Крафорд – што би можело да има некаква врска со куровите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тонеше по плавната синевина, за сето време додека немаше никаква мисла, без и најмалечка желба за движење.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Откако Ф. И. увиде дека работодавачот нема никаква намера да го оствари ветеното, конечно се реши да покрене работен спор пред основниот суд во нејзината општина.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тука, под снежните смрзнати крошни од високите буки, немаше никаква трага од онаа црвеникава пребликнатост, што ја остави пред малку на самиот раб пред шумата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Пикасо немаше поим што се случува во СССР, тој немаше никаква претстава за гулазите и Сибир.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
А помошта на гемиџиите тој им ја дал точно една година подоцна, во април 1902, кога немал никаква функција во Врховниот комитет и кога никој не можел да го обвинува за проневера на народни пари.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
4. Од друга страна (и тоа е всушност она што Маргина најмногу ја интере­сира и со што подлабоко ќе се поза­нимава во следните броеви) новите брзопојавувачки и исто толку брзо исчезнувачки медии (особено печате­ни), како да немаат никаква сила подлабоко да � се спротивстават на таа политичка и идеолошка инерција, да � се спротивстават на начин единствено можен во градењето на навистина плуралистичко општество: со професи­оналност и компетенција.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
19.50 Замислете нешто што го трга сиот ваш страв и прави да нема никаков стрес. Издишувам. Замислете дека исчезнува и најмалата непријатност.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Често беше подготвена да ја прифати официјалната митологија, просто затоа што разликата меѓу вистината и фалсификатот за неа немаше никакво значење.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Потоа, на столиците зад него, седнаа двајцата милиционери при што видливо се завалија спружувајќи ги нозете на двете спротивни страни како да сакаат да покажат дека тие со оваа работа немаат никаква врска и не кријат дека ќе им биде здодевно.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Нивниот суштински проект не беше сликарски проект; Duchamp се обидуваше на традиционалните сликарски средства да им ги придружи оние најмалку очекуваните: користејќи ги, за создавање на своите форми, по ред, оловната жица, калајот, прашината, талкот, колачот од бадем и чоколадото во прав, како што Leonardo потполно сам пронајде нов начин да се излие бронзен коњ, но и експериментирајќи со ѕидното сликарство, почнувајќи од техниките кои веќе немаат никаква врска со фреско-сликарството, туку се потпираат на температа и енкаустиката.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Сеедно. Меѓу нас двајца веќе нема никаква врска. Не прашува ништо. Не моли.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Веднаш после добивањето на отказот тој, по консултацијата со претставници од правната служба на синдикатот како и со адвокат (Љ. Т. Илиевски), кој понатаму правно ќе го застапува во сите фази на работниот спор, се решава да покрене работен спор пред надлежниот Основен суд – Битола.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
„А понекогаш нема никаква проклета брава што треба да се отклуча”, упорно тврдеше Џоен Полард, додека срцето се стегаше поради неговата болка, „туку тоа е само бесмислено клуче што критичарот го закачува на својата нараквица со амајлии.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Знам – ѝ одговарав во себе – ама тоа нема никаква врска со прстенот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Само што не ќе мораше да го рине снегот да ги чисти патеките, за што веќе немаше никаква желба. Сепак, мораше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Го удираше сѐ додека Богдан не ги почувствува ударите на своите слабини: гледа пред него нема никаков коњ, а всушност тој е коњот: на него е качена Аниса и го удира со петиците и го сили да трча.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Исто така, ако се знаело дека повеќето мажи што си ги посакувал додека си растел сигурно ќе те одбиеле, и тоа не поради твоја вина, па уште и ако забранетата желба по нив затоа ти била осудена да се искажува само во соништата, во безнадежни мечти за сексуална оствареност и за романтично блаженство, тогаш си немал никаква причина да му дозволиш на светот да ти ги ограничува мечтателствата и да ти го ограничува мечтателскиот светокруг на тесното поле на возможноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мирко: Овие Гази бејбовци немаат никаква смисла за хумор, ки, ки, ки.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Овој пат немаше никакви проблеми.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Веќе ништо немаше никаква смисла, а понижувањето поради некој национален пораз што веќе подолго време висеше во воздухот сега се спушти на него и му ја зароби душата како диво животно во стапица.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И телевизијата го смалува сочувството бидејќи луѓето живеат во свет во кој не можат да делуваат, немаат никаква одговорност и не сретнуваат други луѓе.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Односно, ги земаат здраво за готово стандардните општествени дефиниции на родот и понатаму ги третираат, неизменети, како транспарентни одрази на природните факти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако умеете да чувате тајни би ви открила нешто: јас сум во потрага по совршениот пехар, пехар што нема никакви дефекти од било каков тип во својата форма.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Соништа кои потоа ги памтиш?“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од тоа набргу се исплете приказната за најстариот комунист во нивното село, а внукот веќе беше регистриран како Сталинче и немаше никаква опасност Језекил да не го добие местото на бригадир на градежната бригада на Задругата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
10. И малите деца знаат дека се сонува и на исток и на запад И дека тие соништа напати галежно се допираат И си шепотат нешто што нема никаква врска со јавето Оти во јавето нема источно-западни галежни допири Има купишта лажни насмевки на недоветни главатари Заскитани и којзнае како стасани на врвоите на власта Лебдечки главатари со прилично празни глави Кои служат како очевидна потврда Дека некој може да стаса на врвот без да се искачува Главатари тапкароши на евтини прирачници по светска демократија Главатари кои се најочигледен историски доказ Дека она што поминало не се враќа Зашто ако беше поинаку сетики ќе се најдеше некој Кој барем од далеку ќе заличеше на Рузвелт Черчил или Сталин А зошто не на Тито или Де Гол Море викајте вие што сакате Ама ќе да беше во право оној Маркс од пабот Спанниардс Инн во Лондон Кога еднаш рече дека историјата се повторувала како фарса И викајте вие што сакате Ама од секој руски и американски вселенски брод Со голо око може да се види дека источните сонови Некако поинаку лебдат од западните За кои на исток велат дека емпириски утврдиле Дека воопшто немаат никаква сонувачка специфична тежина Толку што биле сурови реалисти западните сонувачи Источните сонувачи многу сакаат да си ги фарбаат соновите во разни бои И секој знае дека на најстраствените сонови им личи црвената боја
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Иако, на пример немало никаква причина за тоа, бидејќи десетината чиновници што го претставуваа сиот управен механизам на канцеларијата, и без тоа се наоѓаа во соодветниот страв; кога ќе го здогледаше оддалеку, чиновникот си ја оставаше работата и застануваше мирно чекајќи додека претпоставениот не влезе во својата одаја.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тука, под белите облаци на круните од високите буки, стоеше една изгасната провидна темнинка, што немаше никаква белина ни во најбелите мигови на белата зимна ноќ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дури и кога, насила, ќе се создаде по нешто, не постои соодветна стручна критика, а дури и ако ја има (да замислиме) нема никаква порелевантна рецепција оддолу.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Како и да е, по таа случка на кејот немав никаков контакт со Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Преводот е интимно поврзан со контекстот во којшто се создава, оттука и дискусијата за дефинитивен превод нема никаква цел. 32 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Меѓутоа, што се однесува до тоа - нема никакви докази: можеби само мислат дека ве сфаќаат и илузијата е взаемна”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Што значи и неговата информација ја имам оставено на почек!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Животот, само ако човек погледне околу себе, нема никаква сличност не само со лагите што се истураат од телекраните, туку дури ни со идеалите што Партијата се обидува да ги постигне.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можат само да наштетат, а од нив нема никаква корист ни за креативен напредок.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Навистина, не беше убава седбата насекаде, ама „Гошово“, а особено Сукаловите нивје, немаа никаква маана.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Според Лозановски, објаснувањето за големото нама- лување на платите не држи, зошто според тогашните моментални приходи кои ги остваруваа, немаше никаква реална основа тие да бидат намалени до таа мера.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тој имаше слушнато дека мисирките се поглупави, буквално кажано, тие немаат доволно чувство да се скријат од дожд, но Милан немаше никакво искуство во одгледување на мисирки.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Убавината побудува буквален, простодушен, патетично искрен копнеж, онаков копнеж што нема никаква дистанција од себе и никаква способност да се тргне настрана и да се погледне себеси критички од едно отуѓено стојалиште.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Имено, во тоа време на неговата работната позиција, беше поставен друг човек, негов колега и соработник, за кого што С. С. нема никакви персонални замерки – ниту за неговиот однос спрема него ниту, пак, за вршењето на работата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Би било претерано да се тврди дека низ целата историја немало никаков напредок во материјална смисла.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Елен Лејбовиц Ce 7 juin 2001 Monsieur, Il y a six mois, en commandant des livres јаvаiѕ rеu des chocolats. Rсеmmеnt јаvаiѕ соmmаnd des tаgrеѕ, et јаi rеu deux nappes рrоvеnаlеѕ. Je nаvаiѕ aucun besoin de ces nappes et je les aurais de toute fаоn dоnnеѕ. Donc, je vous les ai еnvоуеѕ.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Животот без неа ќе му немаше никаква смисла.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Фелоус успева мошне сјајно да ја долови бессексноста на голем дел од машката геј-култура, зазбивтаната внесеност во свет на фасцинанти и скапоцени предмети, манијачната опседнатост со свеќници, со сребро, со брусено стакло и со резба и сите оние естетски задоволства што изгледа дека немаат никаква врска со сексуалното задоволство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Помош и разбирање немаше ни од својата сопствена жена која постојано му ја јадеше душата дека се зафатил со работи од кои нема никаква корист, а само штета.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Деца, вие пукате од здравје и енергија и доколку мирувате две-три минути ви се пали скрин сејверот на кој нема никаква порака!
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
На ова градскиот татко збеснал и отворено му кажал на претседателот на клубот дека додека тој е главен фактор во градското собрание, тенискиот клуб нема никаква шанса да добие свои простории.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Но, нема тука да извадиме некоја вистинска етичка и интелектуална корист ако машки им покажуваме кој е кој, да им се правиме надмени или да се величаме себеси на нивна сметка – тоа е само бонус сеирче, кучкински ќеф, на кој е тешко да му одолееш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И дневниот весник „Време“, каде што бев уредник до пред скоро време, ми доаѓа трипати неделно, и дури сега видов дека тоа нема никакво значење.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но, и после истекот на овој новоутврден рок за исплата, таа пак е изиграна и повторно не ги добива неисплатените плати и отпремнината. 274 Сепак, Костадиновска сè уште верува дека спорот може вонсудски да биде решен, па после одржан нов состанок со директорите, добива ново ветување дека во новодоговорениот рок, конечно, средствата ќе ѝ бидат исплатени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Првиот извадок е земен од прочуената ултраконзервативна хит-книга The Closing of the American Mind (1987), на сега веќе покојниот американски професор Allan Bloom.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во истиот допис тој го известува Министерството дека го враќа во владение закупениот објект – за што се прави и посебен запис­ ник за примопредавање на недвижна ствар (при чие составување учествуваше и застапникот по закон на тужениот – A. Бегајовска), а го повикува и да ги преземе назад сите поранешни работници.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Она на што најпрво се сети тој беше да се обрати до ССМ, од каде што доби мошне добри правни совети за валидноста на известувањето што го доби, а беше запознаен и подучен за неговите права од работен однос.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Меѓутоа, добрината нема никаква врска со правилните постапки.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ни цигари, ни запалки, а ни парченце од изронет тутун.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Беше како некоја маѓија, од која оние двајца се растопуваа во таа млечна нестасаност на виделината, бидејќи тука всушност како да немаше никакво оддалечување. Сигурно затоа што им ги гледаше само грбовите.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Зборот е тука, но во него нема никаква воспитна идеја, отвореност кон светот и грижа за душата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сигурно во очај, проклет да бидам, тоа немаше никаква смисла.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Така, коптскиот и готскиот систем речиси без измени го повторуваат графичкиот облик на соодветните знаци на грчкото унцијално писмо, но староерменското писмо нема никаква врска со графиката на грчкиот систем на писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А сепак, немаше никаква друга надеж освен таа јажена скала на верувањето, на довербата во Вера, која сега му беше единствената надеж.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Целокупното население на Киев се дели на среќници, кои пијат какао, службеници во “АРА” (I класа на луѓе), среќници, кои од Америка добиваат панталони и брашно (II класа) и проста маса, која со “АРА” нема никаква врска. okno.mk 189 Женидбата на раководителот на “АРА” (петта по ред) е настан, за кој зборуваат сите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Таа болка целосно му припаѓаше на минатото и немаше никаква врска со нејзиниот нов и среќен живот со Даниел.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тие не беа спокојни и мисловни птици, какви што беа, на пример, штрковите, но не беа ни лакомислени ни нагиздени; во нив немаше никаква комичност и никакво шегаџиство во нивното држење.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но, залудно: од него немаше никаква трага.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Во филмот Mario banana (1964) пак, кој исто така му припаѓа на тој ран период, Марио Монтез, впечатливо нашминкан, сензуално јаде банана алудирајќи на фелацио; ова е уште една верзија на Eat, со додавање на сексуална конотација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Веќе 1932-та тој напиша во предговорот за својата втора по важност есеистичка книга, Расправа, еден лапидарен став: “животот и смртта му недостасуваа на мојот живот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
АТПАЗАР и овој петок вриеше од народ и стока. Покрај продавачите и купувачите пазариштето уште од рано утро се исполни со луѓе што немаа никаква врска ни со купување, ни со продавање.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Во ова владино Министерство, каде имаше над 250 вработени лица, распоредени на соодветни места и задачи – С.С., кој имаше завршено високо образование, според Правилникот за систематизација на работните места при МО (2002/2003), ја извршуваше функцијата раководител на сектор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Бесцелно е тоа, Леме, нема никаква цел. (Проклет да бидам, цел.) Ајде да анализираме зборче, по зборче...
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Но таквиот обид на Константин Фотиќ и на Борислав Тодоровиќ за повторно актуелизирање на генералот Дража Михаиловиќ во САД повеќе немал никаква основа.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
За осудување е и фактот што директорот кој беше и доминантен (наводно со спорни акции) сопственик на компанијата, кога дозна за тужбата насочена против него, практично се обиде да подмити т.е. да се спогоди со неколкумина вработени кои сѐ уште не се беа приклучиле кон тужбата, а имаа намера да го сторат тоа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Дине само еднаш подзапре, само еднаш ја сврте главата на друга страна од штицата, само тогаш кога почувствува дека зад него стои сосема непознат човек оти тој што беше зад него немаше никаква мисла во својата глава што можеше да биде непријатна, уште пред да се сврте знаеше дека човекот ужива како тој си ја обезбедува куќичката.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
АКО СЕ РАЗБУДЕВ ПОРАНО ТОА УТРО ВО ВЕНЕЦИЈА
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
На тој начин, теориите за третиот пол ја срамнуваат разграниченоста меѓу полот и родот, а општественото го презапишуваат како природно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Фактот што четничкото движење во Македонија немало никаква потпора и неуспех на мисиите испратени кај нив исто така влијаеле врз британските стратези на СОЕ да решат да воспостават контакт со НОД во Македонија кон крајот на 1943 година.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Најпрвин треба да се каже оти по македонското прашање нема никаква разлика помеѓу погледите на руското општество и народот, од една страна, и владата, од друга, а има само разлика во степенот на интересот за него: општеството и народот многу помалку се интересираат од владата што се гледа од помоштите за Македонците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но ако премногу се навикнеме на конформистичката зона на самотијата деновите на осаменоста неподносливо бавно ќе одминуваат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Можев да предизвикам плик кај некој кој веруваше дека го горам кога не го правев тоа, а кога го правев да нема никаква реакција на ткивото.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И така натаму. 50 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Јас така имам обичај да го малтретирам со тие „ветувања”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ја виде еднаш, дури и разговараше со неа. Во тоа немаше никаква опасност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Овде ретко кој умее да го прескокне јажето на нацијата и патриотизмот и да се затекне во Доблеста која веќе нема никакво национално или патриотско алиби коешто, ете, во „кризни времиња“, ѝ дозволува да се заборави, то ест да биде употребна доблест на оваа или онаа нација.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Накратко, Били е апотеоза на трејдот: возвишено велелепен објект, но само објект, без внатрешност, без психологија, без бистрина и без сензибилитет што би го расипале сјајното површно дејство на неговиот совршен телесен облик. ‌Ете зошто, и покрај сиот негов романтичен гламур, Били нема никаква сила да држи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во селото што го носи во себе Чинго, веќе се пробиле и елементите на онаа цивилизација што до пред педесетина години немаше никаков пристап во духовната сфера на народниот раскажувач.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И. К.: Мислам дека малку воопштувате.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ова таа го истакнува како голем апсурд и недостаток во функционирањето на Синдикатот: имено, нејзиниот став по ова прашање е дека се јавува голема нелогичност кога вработени од синдикатот имаат спор со ССМ – за нив да нема никаков обѕир од тамошната правна служба, односно тие да немаат право на бесплатна правна помош, односно квалификуван правен застапник од својот синдикат во кој едновремено и работат, но и членуваат!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, како по обичај, по којзнае кој пат, нивниот збор нема никаква тежина и таа пак не го добива она што законски ѝ следува.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Можеше да се претпостави дека Видерс и неговите соработници сега се во немилост, но за тоа немаше никаков извештај ни во печатот, ни на телекранот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Внимавај. Некоја книга. На француски.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Откоа се починале и се понајале, си латнале пак и си дошле во тие земји кај што си имале седела, та секој си тргнал во својот виљает, а Силјан со аџијата и друзи се упатиле за кај Прилеп.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тоа чудовиште нема никаква врска со културата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ми беше јасно дека немам никакви шанси во тој момент да разговарам со неа за случката со дедо ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Што дека е во Лондон. – Тоа нема никаква врска со пушењето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Труди се да го заслужиш и ќе бидеш награден; но, немој да бидеш низок и да се шегуваш okno.mk 121 со она, што навистина е достојно за исмевање - тоа е знак на слабата фантазија, ако младиот човек им се смее само на смешните луѓе или работи; остроумникот на нашето време треба да го одбегнува тоа и да си го остри јазикот на сметка на почитуваните луѓе.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Исто како што геј-женственоста честопати се состои од културни практики (обожавање диви или реставрација на архитектурата) кои се општествено обележани како женствени, но кои немаат врска со женственоста што ја отелотворуваат самите жени, така и уживањето на машката геј-култура во гротескните верзии на женственоста не подразбира презир и непријателство кон вистинските жени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ги гледаше сега како се изгубуваат, но од тоа немаше никакво штипкање во зениците.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Трајко ги прибра гостите дома, убедувајќи и дека нема никаква „смрдеа“ во нивното село и се постави како домаќин — да пречека мили гости.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Тоа дете, имаше многу лоша среќа, мајка му почина таму во Австралија ... едвај успеав да го донесам овде, колку-толку, да му обезбедам дом и некаква грижа ... потоа доживеа сообраќајна несреќа и го загуби едното око ... и таа е балерина сега, во средното балетско училиште ... но немаме никакви средства за да напредува во училиштето, а многу е талентирана ... огромна штета би било...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Па луѓево, г0јовиве, отворено признаваат дека ним филмот знаменосец, уметничкото дело што им го симболизира целото движење, им e Планината Броукбек.350 Што има, тогаш, човек да се мачи без потреба да биде свиреп?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Немав никакво јадење. Мане ми даде и некоја урда со пиперки, па кога почнав да јадам не знаев за доста.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
55. Мисирков го има предвид и фактот дека, и покрај тогашната силна романска националистичка пропаганда во Македонија, таа не може да претставува реална опасност за Македонците, бидејќи Романија нема никаков граничен допир со Македонија што да ѝ овозможи евентуално проширување на нејзиното владеење и во овој дел од Балканот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но ништо не можеше да се докаже. Никогаш немаше никаков доказ.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Некаде од голема далечина допираа слаби викотници на деца: во самата соба немаше никаков звук освен отчукувањето на часовникот што наликуваше на грепкање на инсект.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Само продолжи така; кај Надежда на кафе; со другарка ми Славица одам да прошетам низ населба; со другарка ми Софија бев во „Багдад кафе“; ќе појдам до кај сестра ми... а децата нека прават што сакаат, секое на своја страна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Битно е да се нагласи дека Лозановски (а и другите вработени) никогаш не се реши да покрене судски спор поради престанокот на работниот однос, заради непостоење на формално-правна можност од евентуал- но враќање на работа и прераспределување во „Топлификација“ АД – Скопје, која иако беше надредено матично друштво и основач на „Топлификација Битола“, законски немаше никаква правна обврска да го решава статусот на работниците кои беа отпуштени поради деловни причини.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кога Duchamp го заврши својот Акт кој се симнува по скали и кога критиката побрза ова разложување на движењата на едно тело да ги спореди со сликарските дела на италијанските футуристи, знаеме со каква категоричност Duchamp тогаш го порекна нивното влијание; неговиот проект, изјави тој, нема никаква врска со нивната естетика.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Од него уште немаше никаква трага.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Нестанокот на храна по селата ги загрижи бимбашиите, а и им се досади цела зима по пустите мариовски села, та предложија сите четворица да ги прибере Бахтијар во Битола, бидејќи и така немаа никаква работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сеедно. Меѓу нас двајцата веќе нема никаква врска.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Што е она што се гледа подобро?  “ Тоа дека само од Хрватска може да се пишува за Хрватска нема никаква интелек­ туална логика.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Маќеата немаше никаква врска со тоа – таа беше симпатична, насмеана жена, која имаше навика постојано да ја зафрла темната коса со левата рака и да ги допира сите со кои зборуваше.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Многу години подоцна, во својот “Автобиографски есеј” од 1970-та, тој повтори дека & останува верен на планетата Тлон, т.е. на светот на книгите: “Да ме прашате да го именувам главниот настан во својот живот, би рекол дека тоа е библиотеката на мојот татко.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Ох, прости, се збунив – се досетив веднаш – згрешив, не ја барам мајка ми туку сестра ти.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Немаше ништо што да каже. Се чинеше дека не халуцинира.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тие немаа никакво значење, сѐ додека човек знаеше какви се.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За можноста од остварување на своите права по судски пат тој се консултира со претставниците од синдикатот во фирма- та, како и со адвокат (М.Мишевски) – кој, пак, понатаму ќе го застапува во сите фази од работниот спор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во овој случај anemica е придавка, која нема никаква врска со анемијата, туку со грчкиот термин “anemus”, кој значи ветер, дух (оттаму, на пример, потекнува зборот анемометар, но, етимолошки го создава зборот анима).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Или може да се направи” контракростих” каде почетните букви прочитани во обратен редослед ќе даваат некоја порака.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Супер другарка е.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ми беше јасно дека Луција не ме избрала мене за оној кој прв ќе има можност да го види раѓањето токму на тоа движење; јас знаев дека тоа движење на Луција не е и мое, и сакав ние да имаме само наше движење, и не сакав да учествувам во тоа, како што е природно љубовникот на една жена да не сака да ги носи пиџамите на нејзиниот претходен љубовник; ме излудуваше мислата дека таа дури сега ме допушта во себе, откако стекнала извесна предност во искуството со мене, откако го научила тоа движење и сега ете, ми го покажува, како што се покажува нов автомобил на некој кој нема никаков.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но бидејќи телото немаше никаква физичка реалност, карактерот на ликот можеше да се менува и да минува во различен правец и различен степен.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Од друга страна, нагласив, од него ќе го очекувам и понатаму токму тоа: да ми го соопштува се она што ќе го слушне па и тогаш кога се во прашање не само нашите подредени туку и оние другине.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Видовме дека од Воениот суд биле судени велешки граѓани, кои, освен роднински, немале никаква друга врска со атентаторите.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
По завршувањето на спорот – кој конечно беше окончан дури кон крајот на 1998 година – Р. М. останува и продолжува да работи во Медицинскиот центар уште три-четири години, сè до 2001.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во имагинарниот свет, миличок, а за разлика од ова што го нарекуваат реалност, поетот нема никаква друга цензура освен онаа што самиот си ја наметнува.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Виена ја има предноста на единствената институција Kaffeehaus, што нема никаква врска со кафè.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Татко и Камилски беа во прекрасно, победничко расположение, дојдени до крајот на мисијата, коешто тешко можеше да го разбере некој друг, освен тие двајца.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сепак самата реченица, како и разгледниците од 1916 година, нема никаква очигледна смисла. ESQUIVONS, “мудро да избегаме”, подразбира презир. LES ECCHZMOSES се многу грди, тешки модреници, бидејќи полесните повреди од тој вид се нарекуваат les bules.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Што и да речев, повеќе немаше никакво значење. Лицемерието кулминираше.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Меѓу нас и Власите нема никакво историско недоразбирање.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Реков веќе, кое е тоа место, не се знае. Нема никакво обележје.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Посебно во овој момент ми се чини дека овие прекривки, кои го прекриваат столот околу кој се собира семејството за обедите, за мене добива посебно значење.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Му беше мило за тоа што се случува, но немаше никаква физичка желба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако само ја доведете оваа доктрина во прашање, небаре опасно сте збајале и сте го повикале страшниот злодух на инверзијата, отворајќи ја така вратата низ која може да се врати викторијанската психијатрија, со сите нејзини древни предрасуди за вродената абнормалност и псхопатологија на родовата девијантност на геј-мажите. ‌Но, сѐ додека се чипчиме за претставата дека гејството може да се сведе на избор на истополов сексуален објект, дека нема никаква врска со тоа како живееме и со она што ни се допаѓа, дека нашата хомосексуалност целосно се обликува пред некако да се изложиме на геј-културата и независно од неа – и сѐ додека се држиме за тоа верување како за некаква догма – сѐ дотогаш издржливоста на геј-културата ќе си остане вечен срам, како и нерешлива аналитичка загатка.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На пример, при изнесувањето на тврдењето дека јазикот нема никаква одредена смисла, се чини дека Дерида изнесува едно тврдење со одредена смисла.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Без него, ништо - ниту работата, ниту парите, ниту имотот немаа никаква вредност.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Работодавачот на почетокот начелно се согласи на ова, но во наредниот период не исполни ништо од ветеното.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Го имав татковиот штит, но немав никаков меч во неизвесните налети на судбината.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Зашто, ако слободното време и сигурноста беа уживани од сите подеднакво, големата маса човечки суштества, кои обично заглупавуваат од сиромаштија, ќе се описменеа и ќе научеа сами да мислат; и кога еднаш ќе го стореа тоа, порано или подоцна тие ќе сфатеа дека привилегираното малцинство нема никаква функција и ќе го отстранеа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Иако логички тоа немаше никаква врска.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во моментот кога човек ќе сфатеше дека е веќе неспособен да ги разликува зборовите по вид, род и број, кога ќе станеше свесен дека тие се претвораат во лигав куп бесмислени звуци кои за него немаат никакво значење, тогаш знаеше дека нема враќање.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Ме разгледа мајката и бидејќи немав никаква мама, ме даде на продавачот, а пак тој стави врз мене едно моливче број два, нѐ завитка и така нѐ подаде на мајката чиешто девојче станало прваче.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
И двајцата знаеја: немаше никаква пречка да си сошие тој, до година, ново палто.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Со духовниот живот отсега ќе владее принципот на уживање.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во повеќето верзии на кампскиот хумор, на пример, самите жени не се тие што предизвикуваат радост (или завист, восхит), туку тоа се современите културни конструкции на женственото – женственоста во својата изведбена димензија, женственоста како општествен театар.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Повремено немаше никаква мисла во главата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А и неговиот прв брак од 1926 со Лидија Сарацен-Левазор, ќерка на еден богат автомобилски индустријалец, по се изгледа немал никаква врска со љубовта и се завршил со развод по само шест месеци.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
91 Треба да се потенцира дека работниците, и пред и за време на штрајкот, на повеќе наврати се обраќаа до Трудовата инспекција, меѓутоа од нивна страна немаше никаква реакција, за што Ѓорѓиев- ски има сериозни сомненија за корупција кај инспекторите.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Од сето горе речено се гледа оти бугарските арнотии за нас Македонците ни најмалку не се разликуваат од српските, но затоа пак нѐ чинат стопати повеќе: 1/ за бугарското име што ни го подари Егзархијата82ние ги зедовме на себе сите добрини што се врзани со него и со кои се украси тоа име во најновата историја на Балканскиот Полуостров. 2/ за бугарските училишта и бугарското „покровителство” на нашите интереси ние немаме никакво сочувство од страна на Русите, не затоа што тие ги мразат Бугарите, а по тие причини што тие толку многу направиле за Бугарите, колку за никој од словенските и православни народи: излегува оти тие и за нас Македонците направиле многу и немало зошто уште нешто да очекуваме од нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А, оваа што ви ја раскажав, нема никаква друга врска со неа, освен името на принцезата.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Неговата кариера течела како да нема никаква сенка, но дојде момент, кога почна јавно да се зборува за масовните погибии без суд и за тоа кои луѓе биле егзекуторите.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
На крајот и двајцата сфатија дека сета таа таинственост нема никаква смисла.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше тоа страшна историска непогода, а не нешто што има врска со нас и со тоа кои сме – па, така, нашата емотивна реакција на неа исто така немаше никаква врска со нас или со тоа кои бевме како геј-мажи, освен кога колективно нѐ обвинуваа за самата епидемија чии жртви бевме.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете, тоа е отсутноста од актерската игра за која мислам дека се случува само во нашиот театар и за која немам никакво оправдување.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Страшното што го направи Партијата беше што ги убеди луѓето дека обичните пориви, обичните чувства немаат никаква вредност, додека истовремено им ја одзеде сета моќ над материјалниот свет.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Исто така настана од Борхесовото согледување на сопствениот живот како живот во кој немало никаква драма вредна за бележење или коментирање, барем не за потребите на прозата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За среќа, нема никаква потреба од тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нема никаква слава да му се смееш на Антирихардсон, тоа значи да го тепаш веќе паднатиот: и без тебе целиот свет знае дека тоа е никаков писател, но ако му се смееш на Ломоносов или, штом го посетиш театарот, ги навредуваш славната Лесаж и Делпи, тогаш со тоа даваш знак на надмоќ на твојот вкус, што ниту со толку великите таленти не може да биде задоволен.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но Меклин, како искусен политичар, од разговорот со Тито сфатил дека сите прашања во однос на федерацијата биле решени меѓу Москва и Тито и дека само се подготвува јавното мислење за прифаќање на промените.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Меѓутоа, и покрај тоа што ова може да подејствува разочарувачки за Вас, треба да ги имате предвид горните забелешки, а НЕ пов/торувам/ НЕ како навреда.“
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И тешко дека ќе се задоволат со нешто помалку.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Млад пријателу“, реков, „еве во што е твојот недостаток: немаш никаков увид во работите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така материјалот станува натприродно далечен и универзален.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Немаше никаква врска меѓу овој поим од италјанско-шпанска провиниенција и политичките настани кои се случуваа во тие денови во Тунис по конечниот пад на бургибизмот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во возот разговаравме; тој ми расправаше за неговата кариера во циркусот и за љубовта со Ина Коленина; говореше дека во таа љубов и тој и таа влегле со некаква студена страст, и дека, во суштина, ништо не му недостигало; дека бил среќен и дека немал никаква причина да ја остави Ина, но дека сепак, решил да го напушти циркусот, и да ја остави таа жена; токму затоа што немал никаква причина, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Наместо тоа, склони се да ги избегнуваат така што го натурализираат општественото.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зарем е можно токму овој пехар - да го наречеме пехарот „G” - да биде вистинскиот?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој е можеби исто толку познат, колку што е познат и прочуениот бербер од операта „Севилскиот бербер“, но за жал, овој Фигаро нема никакава врска со берберскиот занает.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Вреди да се работи, макар и за помала полза, зашто вложениот труд, вака или онака, дава некакви резултати, додека од празното седење немаме никаква фајда, дури, како што често се вели, од седење човек може и да се разболи.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Секако, Сиоран не е, а не е ниту Расин, затоа што ова место нема никаква смисла во историјата на уметноста.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Но ... сѐ додека некој на овој начин сака да покаже дека не постои никакво трансцендентално или привилегирано означено и дека полето или играта на означување понатаму немаат никаква граница, тој мора да го отфрли дури И самиот концепт И збор знак - а тоа е токму она што не може да се направи.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Потоа дознавме, го принудувале во штабот да ја земе Паца.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Лоша слика е - но нема никаква вредност.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Нулата навистина нема никаква вредност. Таа е само шуплив круг.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ноќта осамна над кусата трева на пустелијата; немаше никакво друго движење.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Дека таквите непристојности немаат никаква тежина се до оној момент додека не остварам личен увид во материјалните докази.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Присутност Дерида е философ литерат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Духот којшто нема никаква врска со нацијата, народот, расата, туку со јазикот, се брани со мислење и пеење. Националните жандармерии тука не помагаат.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Објаснето им е дека тоа е поради нивна вина и заради ненаплатата на извршените услуги, па дури од страна на работниците е барано и самите тие, лично да се погрижат за наплатата на испорачаната топлинска енергија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
XXII. Наредуваме да нема никаква разлика во однос на споменатата вера при примањето студенти на универзитетите, гимназиите или училиштата, како и при примањето болни во јавните болници, во болниците за лепрозни и во јавните милостини. (...)
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Буден, а немаше никаква разлика дали сѐ уште продолжува да талка низ заутеноста, која не беше никаков сон, или е присутен на таа виделина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Модерните примитивци како да се обидуваат да докажат дека стварноста постои, дури и ако не е медиски посредувана.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Четири дена немавме никаков контакт, и сега јас ја избегнував, затоа што сакав да ѝ ставам на знаење дека сум лут; го избегнував и Земанека, затоа што и тој, на еден сосема извесен начин, ме изневери, оти се пријави да пее народна песна, а не предложи, на пример, да изведеме и една џез композиција, јас, тој и контрабасистот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во тие разговори Еванс настојувал на своите соговорници да им објасни дека неговото присуство немало никаква политичка позадина и дека неговата работа е чисто воена.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Машката геј-култура ја сфаќа многу сериозно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еден од нив е и новиот врв на пост-индустриската субкултура, наречена New Edge. New Edge, што нема никаква врска со новите духовни движења (New Age), е нова пост-психоделична cy-ber-rave култура на младите во деведесеттите.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Веќе не стои во однос на било што; веќе нема никаква моќ над просторот, беше рекол еднаш; лежеше речиси непрекинато и едвај се придвижуваше.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
За нив нема никакво значење национализмот што се смета за нешто што си го има одживеано својот век. Тие се интернационалисти. Тие се најнапред луѓе, па после, ако им остане за тоа време, се Бугари.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
51. Ете зошто, еден од најглавните долгови на македонската интелигенција е да се отстранат еднаш за секогаш од Македонија бугарската и српската пропаганда, да се основа во Македонија свој духовен центар за Македонците и тој центар, како и самите Македонци, да нема никакво земање-давање со соседните балкански држави и народи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како чувство, таа немаше никаква врска со физичкото присуство на луѓето околу него.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Според него, нивниот македонизам не бил вештачки, „тоа е природно, спонтано и длабоко всадено чувство, кое почнува уште во детството, како и сите други патротизми“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но, тие немаат никаква полза од ослободувањето на Македонија...“15
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ѕидовите беа излупени, нечисти; никаде немаше никаква табла, натпис што би укажувал дека е тоа некоја установа, друштво, клуб.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Со право може да се нарече стажарско место на нејзината желба.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа не е толку прашање на спасување на машката геј-култура од сведувањето на секс, колку што е сочувување на некоја концепциска и емоционална врска меѓу машките геј-културни практики и истополовите сексуални практики што ја прават хомосексуалноста сексуална ориентација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Фрагментот гласи: „Не, во тоа немаше никаква злоба.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Откриј зошто!349 Би било исто толку лесно колку што би било бесцелно да фатиш да ги зафркаваш луѓево – на пример, да речеш дека јуначкиот мажествен немар за убавините на интерпункцијата им е настрано неусогласен со сомнително разузданата, прилично емотивна, апла женствено претерана употреба на извичникот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И кој би бил тој толку будала зимно време да брка комитлак?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Чана застанува крај пепелта, клекнува, буричка по неа, ама нема никаква спуза.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)