ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

И јас ти верував тебе, зошто го сруши тоа што го градевме, тоа за што се боревме, сонот што го сонувавме, зошто на нешето патување ваква болка чувствуваме?

Љубовта е триумф и не можеме да ја ставиме на терезија и да ја мериме и немам срце да те лажам, зошто знам дека ми веруваш.

Кутрата немаше срце да не остави сами...

Сега, татко ме дава, каде што срце ми нејќе...

СИМКА: (Со болна насмевка). Го знаеш ти, Костадине, моминското срце... Додека сме моми, немаме срце. Само сме моми...

И нема срце и нема артерии, до тебе наклукана со секакви батерии.

- Механизам! Робот! – се чудеше Додо. – Но кој управува со тој робот?

Ме плашат оние што никогаш немале срце, а се стават на позиција на творци.

Круме немаше срце да ја сепне, му се чинеше дека тоа би било и бесполезно - како месечар, таа сѐ повеќе запаѓаше во својот свет.

Тоа беше претерано драматизирање, мислеа Полардовите заедно: за почеток, луњите и ураганите обично не му приоѓаат на источниот брег од морето, такашто виорот најверојатно му припаѓал на едно невреме веќе минато (Џоен немаше срце на пријателката критичарка да ѝ сврти внимание дека, како што би забележал секој што ги познава плажите, песокот е сѐ уште мокар од неодамнешниот дожд - оптички ефект со кој уметничката со право се гордееше); понатаму, додека самата критичарка е од познато семејство со сина крв, кој било кога ја видел таа витална течност во лаванда? Маргина 34 59

Од тоа ја обзеде една замелушеност што ѝ ја помати сликата на сето она што се случуваше додека цврсто не заспа: колку и како не се знае, ама Чана ја раздели топлата чорба од петелот со по малку мевце во неа речиси на сите, ја туруваше во саани, во чинии, во месингани чапчиња, во мисури, никој не ја одби нејзината понуда, дури ни Геле Колишев, деверот на Богородица, ни таа, а нејзините синови ја пиеја како да е чај во големи звучни голтки, колку што се сеќава излезе и надвор во темницата, долу во подрумите и ги стоплила момите на Роса со што таа вратила како благодарност голем грст шеќер во коцки за внучињата на Петра, покрај нив, долу открила и други видеуца од свеќи, и ним им дала иако ѝ велеле дека тие се тука од одамна и дека сѐ имаат, дека не се гладни, дека не се мокри, само понадата на Чана никој немал срце да ја одбие.

Еден од мајсторите го зеде јагнето и го завлечка накај темелот: јагнето насетувајќи ја опасноста, почна да блее и да напиња со глава да ја скине врпцата, но мајсторот го зграпчи за половина, го крена и го однесе до темелникот; кога јагнето го виде ножот што го измолкна мајсторот зафати посилно да прета и пожално да блее, да моли за спас; но мајсторот, го притегна поцврсто да не прета и му ја стегна устата; јагнето сега почна со погледот да го моли мајсторот да го пушти, да го ослободи; но мајсторот му ја затегна главата нагоре за да му го зарие ножот; кога виде јагнето дека му нема спас, дека мајсторот нема срце, душа, го погледа со презир, со омраза и смигна да не го види сечилото од ножот што му беше допрено до кожата; првин сети студенило во грлото, налик на допир на мразулец, а потоа силна болка, губење на воздух, на здив, на свест, се стресе, спрета со нозете, за последно сапна, потоа се успокои, како да заспа.

- Гледај ваму, ми вели татко, ова е даб благун и тој има најмногу срцевина за спици, за бочви и за качиња и да знаеш за отсега, ми вели, рапавиот даб е само за јаглен и за греење, а царевиот даб е за ништо, вели, оти нема срце и брзо скапува.