нема (гл.) - куќа (имн.)

Ама немал куќа, немал волови, овци, кози. Mope, пусти останале, шо дека имаме, не сме ли настрадани по неј повеќе од тиа што немаат?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јас немам дом, немам куќа. Немам постелнина, ниту огниште. Имам само пламен, а го немам засолништето.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Дали сакаше да воспостави барем некаков разговор со мене или повеќе сакал да ја нема куќата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
МАРИЈА: Ќе ручаш? СТЕВО: Јадев ќебапи во Кантина. МАРИЈА: Ти немаш куќа?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Куќи, зошто нема куќи? А и таа проклета станица, каде е?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Мојата улица нема куќи високи, ни липи, ни маслини, ни багреми зелени.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Нема куќи, дури и остатоци од куќи нема.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ги нема куќите градени по Илинденското востание, ги нема камењата и керамидите ги нема.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ја нема куќата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Таму се очекувале големи реакции, немири. Нема куќа без уништена коза.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)