Тоа е начинот на кој работите сѐ уште    функционираат - освен ако не се сретнете на муабет на Интернет каде што конверзациите сѐ    уште се мошне рудиментитани - бидејќи кодот е ограничен на ascii. (нема слики, нема убави    фонтови, нема звук).
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)