Полноќната дивина беше  пресечена од чудовишниот продор, додека змејот рикаше сѐ поблиску; неговиот жолт блесок доаѓаше  преку ридот и потоа, извивајќи се со темното тело, виден оддалеку, та затоа неразговетен, надоаѓаше  преку ридот и нурна, исчезнувајќи во долината.
               
             
           
            
            
              „Лек против меланхолија“
               од Реј Бредбери 
              (1994)