наведне (гл.) - глава (имн.)

Но тоа ли е бодигард? Можете да го натерате да ви бацува нозе кога ќе ви прдне на памет.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Учителката ми вети дека можеби уште од идниот месец ќе те префрлат во оние специјални паралелки. Ќе учиш со ретардирани.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Веднаш ќе ви кажам, тоа е мојот бодигард.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дики (Ја наведнува главата): Ќути, ене го доаѓа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Момчето ја наведнува главата и исплукува две стаклени џамлии.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Јас ја наведнав главата. Беше бесмислено, навистина, да мислам на тој начин, иако, признавам, преданијата од колено на колено, дека Кочовите биле големи непријатели на моето семејство, имаа земено место во мене.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во еден миг ги гледам двајцата, наведнале глава и молчат. А пуримското славје само што почнало.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Добро ли е?“ - вели сестра ми која ме знае како дишам.  „Добро е“, ѝ велам, „ќе даде Севишниот ќе ги врзам и нив, кутрите чедни души!
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се весели и се игра, срцето да ти искока од градите, а тие наведнале глави и молчат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Марко ја наведна главата и гледаше пред себе скаменето и загубено.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Јас ја наведнав главата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Каде очи гледаат! - одговори полека Прокоп и ја наведна главата, не можејќи од срам да гледа повеќе во Аргира и во другите околу огинот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Таму немаше да сретне никого и пред никого не ќе мораше да наведне глава.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кузман и Баждар послушно ги наведнаа главите и појдоа.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тој ја наведна главата и рече: „Знаеш што, Лудвик; мислам дека ќе мораш да се покориш на волјата на мнозинството.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тука Иле застана. Ја наведна главата. Очите му се насолзија.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Пак сум одличен, најдобар од сите... изусти Бошко и пак ја наведна главата над чинијата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Мирко се сцрвенеа и засрамено ја наведна главата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тој не се срамеше да ја наведне главата пред оние на кои им проповедаше, та им велеше: „Јас се сметам за најмал меѓу апостолите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Он наведнал главата - јаде, го стра да се опули на таванот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Другите веднаш си ја наведнаа главата и побрзаа да си одат од плоштадот плашејќи се да не ги запишат како сведоци.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Некои многу се преплашија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Неколку момчаци, синовите на покојните Онисифор Мечкојад, Никифор Ганевски и Каменчо Скитник, биле врзани за дрво и јавно тепани со камшици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На воденичарската заедница во Кукулино ѝ преостанало или да ја наведне главата пред зулумот или со тврдоглавост да зачекори кон нови страдања: најумниот или најисплашениот од преостанатите мажи се откажал од воденичарскиот занает, најтврдоглавиот го потерале сувариите до најблиската река и го распнале на гнил чарк за наводнување на недалечните ниви, цел еден ден да се врти под надгледување на двојна стража, со секој миг пред неговите очи да се сменуваат матното небо и разбранетата земја.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Млада е, не е право да се мачи ноќе. А ако веќе самата сака да се мажи - што тогаш?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе ја наведнеш главата и ќе ја послушаш. Поп си, занает ти е да благословуваш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога син му на Андона се побунил против ова женење, татко му кренал вила на него, и овој ја наведнал главата и се покорил.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Моето правило на играта беше крајно едноставно, беше убаво, глупаво и тиранско: ако некоја жена би ми се допаднала, ако би ми се допаднала жената што седи наспроти мене, ако би ми се допаднала жената што седи наспроти мене крај прозорецот, ако нејзиниот одбледок на прозорецот го вкрстува погледот со мојот одблесок на прозорецот, ако мојата насмевка во прозорскиот одблесок го вознемирува или му причинува задоволство или му станува одбојна на оној женски одблесок врз прозорецот, ако Маргарита ме види како ѝ се насмевнувам на Ана а Ана ја наведнува главата за внимателно да може да го испита затворачот на својата црвена чанта, тогаш имаше игра и тогаш беше потполно сеедно дали насмевката ќе биде уважена или возвратена или занемарена, првиот став на обредот и не оди подалеку од тоа, од насмевката што ја лови оној што и ја заслужил.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Мора да траеше секунда, можеби повеќе, бидејќи почувствував дека Маргарита ја воочи таа насмевка со која Ана не се согласува, макар само така што ја наведнува главата, што неодредено го испитува затворачот на својата црвена кожна чанта, а всушност речиси како и да е оправдано да се смееш и понатаму иако Маргарета такаречи веќе и не гледа бидејќи на некој начин гестот на Ана ја потврдува мојата насмевка, и понатаму ја прима до себе па веќе не е ни потребно таа или Маргарита да ме гледаат бидејќи и се онака темелно предадени на ништожната работа околу проверката на затворачот на црвената чанта.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ја наведнав главата. Бев дете фатено со списание разголени фотографии, но на тие фотографии, беше моето сопствено тело, ишарано од пламењата и лепливо од јазиците на непознати дебели полицајци.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Можеа само да ми ја земат сликата и да ми ја остават со ископани очи, искината или издупчена со седум кома шеесет и пет или девет милиметри, да наведнат глава и да се изгубат од улицата во црна кола со скриен митралез. Ништо друго.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Кога син му на Андона се побунил против ова женење, татко му кренал вила на него, и овој ја наведнал главата и се покорил.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во таков час тој секогаш некако вардеше да ја скубне, измислуваше секакви итроштини, стоеше на нога, коњчето го тераше да наведнува глава, да биде учено момче, да поздравува ученици, зашто тоа се многу учени луѓе, умни, зашто младите момченца се исто така едни такви добри коњчиња, благородни.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Кејтеновиот син не одговори веднаш, како фатен во стапица ја наведна главата, помолче. Се чу оти тивко, болно липа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се и сака да ме совлада со формулите на своите школски калапи, да ме натера да ја наведнам главата, да се повлечам. „Не“, рече. „Не, докторе.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ја беше наведнал главата и чекаше. Ама, кога ја крена, виде дека игуменот се откажал од тоа и сега беше задреман врз една од тешките манастирски книги, што ја држеше на колената, Се тргна, ја затвори книгата и ја баци.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Старецот уште повеќе ја наведна главата и си замисли.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Чана со задоволство се зафати со петелот, а оти Петра гласно говореше и го нудеше петелот за сите, синот на Богородица ја наведна главата, а во очите на чичко му бесот се замени со некоја потопла скрама.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Наместо гласот на деверот, се јави неговата мандолина со засипнати одѕвони, додека синовите ги наведнаа главите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Жените и девојките наведнале глави и, со насолзени очи, ја слушаат песната на разделбата без протест, без крик).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
КОСТАДИН: Кој цепи дрва?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Даскалот Бино ја наведна главата. И додека по малку се надеваше да го поканат да си го земе старото место — даскаллакот, една вечер го најдоа во Село Манастир неколцина четници — поправо воени дезертери што ги бркаа со Јована — и го фрлија жив од една стена блиску до селото, во еден длабок процеп, од каде што ни орлите не можеа да го изнесат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И суварки и котленце позајмив... Денес ќе ја варам лченицата... Така е адетот...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Крстовица воздивна, се навали на ѕидот и наведна глава.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Идолопоклонички пред никого не наведнал глава. Не извалкал образ.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Разденот го дочека без да склопи око.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Ексо!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Јас ја наведнав главата, а во себе почувствував дека ми олесна, дека ми се стопи грутката што ме стегаше во грлото.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Јас целиот сневеселен се допрев до креветот и ја наведнав главата.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Фимка наведнува глава, се загледува во лицето на ранетиот, скришум и капнува солза.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мита наведна глава и молчешкум, со поглед на осамена срна, се загледа зад себе, во изодениот пат, во она што е нејзино вчера и вели - повторува: - Нѐ подбра тркалото, нѐ вкова во себе и со секое вртење ни го мери - измерува животецот, поначесто земајќи делче од нас, капка или цела локва крв изсцедува од нашите жили...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Десетарот ја фати за рака, наведна глава напред, вчекори во наметот и до гуша пропадна во снегот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Циљка наведна глава, го потфати стапчето и почна да чешка во огнот; ги подбира недогорените суварки, лесно ги подига и ги фрла врз жарта.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
По тоа ја наведна главата ниско до книгите што беа пред него на маса и не ја крена веќе.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Ја наведнав главата, нема што да препрашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како ќе погледнам во некого, така овој ќе ја наведне главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама јас не сум меѓу оние што денес ги наведнаа главите.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)