Гудалото нежно ми се лизга  ту во минатото ту во иднината  и ме потсетува дека некој нашинец најпосле  треба да му ги истегне ушите на времето  пред да ни се исушат сите ритки  и пред да престанат да ни врзуваат стебленцата  веќе онемени од носталгија.
               
             
           
            
            
              „Кревалка“
               од Ристо Лазаров 
              (2011)