истури (гл.) - вода (имн.)

Ќе истури вода, за да му биде лесен денот на Јагулчета Дримски.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Брго-брго се испрепелал над истурената вода Силјан, арно ама немаше да се натопи барем ич и си остана пак штрк.
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ја откачи од појасот, ја истури водата, се ведна, зеде едно камче, го стави во матарката, ја заниша- камчето внатре тропаше доста тапо.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Влатко и мама Злата се погледнаа, во мигот исто помислија: - Дедо му ги испрати, а баба му му истури вода по нив.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)