Макар што во салата имаше тивки негодувања, особено од страна на локалните партиски раководители, а се разбира постојано од Јагулче Дримски, што гласни, што во мислите, сметаше дека е вистинскиот момент да ги изнесе своите заклучни согледби и пораки, во кои не можеше да се ослободи од духот на својот учител Игор Лозински.
               
             
           
            
            
              „Патот на јагулите“
               од Луан Старова 
              (2000)