има (гл.) - речено (имн.)

Не случајно ми има речено дека ми верува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За жал не располагав со доволно умеење оваа благодарност поконкретно да ја изразам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ниту пак некој друг ми има речено.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Напати помислував, веројатно за да се оправдам себеси, дека се случувало нешто слично и со судбината на јунаците од нашите детски соништа, кои без претходно најавена причина, само заради неконтролирано изречен збор или грешно срочен одговор, ја губеле силата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мајка ми ми имаше речено дека тие досадни бубачки и мекушлавци во најголем број се јавувале наутро и тоа по влажните места со многу росно зеленило.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Колку пати имам речено дека најгрда се чини потта што ја скорива товарот на поразите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност таа ми има речено дека сте дамнешни пријатели? – Го реков ова а притоа бев свесен дека овие зборови требаше да бидат еден вид благодарност поради неговото заземање околу нејзините очи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не паметам точно кој, веројатно некоја од тетките имаше речено дека сум се родил во воденицата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби настаните што сега ги спомнувам му припаѓаат на некој друг свет каде што останале да се бркаат сенките. Или нешто слично на нив!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И младоста сум ја поминал таму.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мислев на мекушлавците а истовремено почувствував и останав многу изненаден дека токму сега се јавува и она чувство на измаменост од сопствената волја што грдо и неодговорно ми пристапува со оној писклив глас што доаѓа негде од далеку, а сепак од мојата внатрешнина: "Ти си лажго!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зошто ја избраа твојата порта!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури потоа мајка ми се преселила долу, в Бањи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мислам дека неговото однесување при вчерашната средба само го потврди оној мој заклучок дека непотребно го имав сместено во групана млади за кои помислував дека се подучувани од почитуваниот професор по сомневањата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Кога го спомнав оној некој друг всушност помислив на мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Ох, само да знаеш колкупати си имам речено: Зошто оние јуначишта ја одминуваа мојата куќа и не заноќуваа кај мене!?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Токму затоа, решил да тргне во будење на сетилата. (Всушност, јас дури денес дознав дека ја изгубил смислата за рамнотежа, и дека боледувал од Мениеров синдром; мислам дека еднаш ми има речено дека цената на сознанието е да ја изгубиш рамнотежата).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јосиф Бродски на едно место има речено (цитирано според сеќафање): „Кога поет ќе напише прозно дело. не знам што губи поезијата, но знам оти добива прозата“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Едвард Кар има речено дека ќе бидат напишани многу супер книги за минатото, ама нема да можат да се наречат историја во смисла на наука.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Камилски, кој беше задолжен да реферира за овој збор, во еден момент прекинувајќи го Татко во натамошното трагање по новите значења на зборот курбан, авторитетно му се обрати: Мислам дека филозофот Ниче има речено дека с е интерпретација на фактите, додека филозофот Бенјамин дека нема документ на која било цивилизација кој воедно не е документ и на варварство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Снао моја Трајанице, ќерко моја Јаглике, од збор до збор ти кажувам - така ми има речено Ѕвезда наша - насон ми има речено - ама небаре најаве било - па спружив раце да си ја прегрнам - ама јавето било лажовно..
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ете, и тоа ми го имаше речено иако не се сеќавам во какво време го тропна; дали пред да ѝ ги донесам симидите или кога веќе ѝ ги подавав?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Пред тебе сигурно има речено!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Лично ми го имаше речено тоа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Колку пати ти имам речено дека прстите се одвишни кога е во прашање срцето!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
На ист начин мислеше и кога го носеше гипсот на себеси.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И, како совршено заокружување на сѐ она што веќе ми го имаше речено, онаа смешна додавка: иако не бил моментот за спомнување обетки, белегзии и други женски глупости ете, таа и тоа го прави па затоа сите отклоненија во нејзиниот разговор да не сум ги сфаќал сериозно.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Најнапред го здогледа својот сосед Н.С. долу во лозјето токму кај онаа лозница за која одамна му има речено дека за година- две ќе почне да раѓа грозје без семки.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Добро сине. И друг пат ми имаш речено дека таков народ сме ние. Свртени назад. Загледани во себе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Е тогаш не се воздржав: „Извинете Иван Степанович, но Семјон одамна ми има речено дека не може да ме остави сама и да војува против своите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А татко ти тогаш ти рече: „Сине, тоа е голем грев, тоа што наумил волкот да го стори“, но и ова го рече на оној негов чуден руски за кој сите го исмејуваа па и тогаш кога тој се напнуваше да ги увери присутните дека сите ние сме славјани и едно племе и дека треба да господари разбирјатељство помеѓу нас и да чувствуваме грижа едни за други, а јас, за да го смирам, морав да го повторам она што и пред тоа многупати му го имав речено: „Руски човече, побрзо јас ќе се разберам со своите мртви одошто ти со својата болка и со нас живите“, па тој веднаш замолкнуваше, се престоруваше најситно зрно просо и заминуваше во Горнидвор за да се качи на дудинката; беше и возрасен, и умен, а со срамно детско однесување.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Неколку пати му имав речено: "Мислам оти најмногу се плашиш да се храниш со вистината!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Така им се заблагодарувал на оние што ќе му направеле ситна услуга“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Колкупати му го имав речено тоа!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ова лично Ролан ми го има речено.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не заборавајте дека тој има и брат капетан меѓу Црвените.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Нејќев тоа да го правам... Сакав само да го потплашам и да се куртулисам од таа кучка, од таа аспидија, зашто откако ја имам земено, ниеден убав збор не ми има речено, туку ми фрла мунѕи и ми надава лоши имиња: Ушленко, Клепезе, Тололе, Шавре, Прде, Шапрдан, Ќепе...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Елефтерија, веднаш по првата ноќ во неговиот хотел во Атина, веќе му имаше речено: „Признавам. Помалку очекував од тебе“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Како да постоеше некоја приватна спогодба меѓу неа и Сврделот, таа како да му имаше речено, Добро, јас ќе те покривам пред власта колку што можам, но ти мене Германецот да не ми го гибаш!
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Смрдла, смрдла!“ ѝ имаше речено тој неколкупати.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Наредниот ден отиде во училиште, но пред да оди си стави од дезодорансот на мајка ѝ што стоеше во креденчето со работи што ѝ беа забранети - необични шишенца, тенки розови пакетчиња и долги памукчиња.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)