избега (гл.) - во (предл.)

Аргир шеташе како орел по постројките и штом ќе забележеше некого од мајсторите да избегал во ѕидањето само со неколку тули пред другите, доаѓаше кај него и без да чека или да праша нешто му ги растураше тулите и сосе малтер му ги фрлаше долу на скелето: - Де, бре, мајсторе, полека, нема да се сосаат пустињето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Андриск успеал да избега во Тракија, но бил предаден, одведен во Рим и во 146 г.пне. ликвидиран.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во еден од секавичните проблесоци на свеста, му помина само една ластовичка од мисла што му избега во истиот миг: дека облаците над него го носат времето во неповрат, како што се топат во небото и како што тој самиот себеси ќе си се спржи во пепел.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Одеднаш таа се расплака и избега во дворот.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Арнотија ли е ранењето на избеганите во Бугарија Македонци, кога Бугарија е првата и последната причина да им се разорат куќите?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
93. Бидејќи Мисирков беше заедно со Д.Груев во Белград, заедно избегаа во Софија, а потоа и двајцата ја напуштија Бугарија, треба да се примат со доверба овие зборови, особено пак ако се имаат предвид и некои новооткриени документи од бугарските архиви од тоа време.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кладоа тие неколку владици и отворија неколку трговски агентства, го поддржаа со пари востанието во Македонија и прехранија во Бугарија мнозина, обездомени Македонци избегани во Бугарија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа уште веднаш, како изненадено, се обиде да се врати назад, да избега во снегот, но тој веќе ја имаше затворено вратата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
После го одврзавме човекот и го нападивме. По години, се разбра дека избегал во Америка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А сигурно го убиле патема и го закопале некаде незнаено каде.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Па поради тоа, кога се стивна сета работа, пукнаа два гласа, едниот, го пуштија жителите на Потковицата, дека и него, и Атанаса Дамчески, како и татка му Ѓорета, го затвориле властите и сега кријат од неговите и од луѓето, а другиот, бездруго дојде од нив, од властите, дека Атанас избегал во Грција а оттаму во Америка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Отакако по огрубувањето на Руса избега во полето, стариот Јанче, ден, два, акаше таму и лелекаше на цел глас, на третиот го најдоа удавен во вировите на Голема Вода.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Така тогаш правеа Трбиќевците и српските џандари во поробена Македонија - убиј некого, кој не му беше по ќефот, убиј го чинеа потајум и прогласи го за избеган во Бугарија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во тоа време имаше такви работи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Утрото, рано пред да се раздени, Ордана го натовариле на коњ, божем за да го однесат во џандармеријата во Алинци, и уште еднаш поштук не му се најде, рекоа избегал во Бугарија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За тоа постојат многу живи сведоци а и напишани и потпишани документи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Понекогаш ќе се сожалеше и оние добичиња што од силен јадеж и страв ќе избегаа во планината, одеше да ги бара; кога ќе ги најдеше спикани во некоја грмушка или трап каде што сѐ уште мавтаат со опашката и клоцаат со нозете од силен јадеж, им се доближуваше полека, им ги вадеше коњските муви и стршлените и тие ослободени од тој напаст, го лижеа по рацете и им идеше да го бацат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Единствено кралот избегал во скокови. Тој и едно голф топче.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Честите царе, сонце наше сјајно! Го добив твоето свето решение од 30 шевар 959 год. и се зафатив со работа да ги фатам и покорам бунтовниците, но нивните водачи избегаа во големите планини и оттаму ја бунат и понатака рајата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Милан го осудуваше Јована за предавство, овој Милана за кукавичлак што избега во Бугарија и го остави него на цедило, и на крајот на краиштата и Милан виде дека Јован си имал право донекаде што се предал, бидејќи друга глава немало во торбата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Рибарот Дејко спас побара во бегање: го натовари семејството во чун и избега во езерото; натовари и храна колку што можеше да собере чунот и живееше сред езерото, далеку од селото, далеку од допирите на луѓето и болеста.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Се претпоставуваше дека избегал во Албанија.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
А јас би сакал да слезам од овие ѕидишта по славејот што клука под стреата по шумот на водите по ластарот на лозите зашто уште копнежот клука и времето ме јаде да слезам да истрчам да избегам во просторот во просторот зрачен потопол од сето време.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Се настрвија луѓето некако против себе...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ги изнародивме, малите наши, за да, ни гинат по планињето, за да ги гледаме катаден сакати како ги влечат по болници, да трчаме по камионичиштата...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Така му рекоа.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Молчи! Кралицата, одамна рековме, ќе избега во Лондон или во Америка или кај Франко. А ако не, тогаш ќе ја обесиме на Плака.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А попот избега во Костур.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во тие денови кога Цанулица му се врати на Цанул, жена му на Полин, Девица, избега во манастир.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Зошто избега во манастир?“ ја праша - „Не сакав да имам пород од животно“, му рече таа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
А не е културно да избега во тоалет да си ги измие забите, а нејзе да ѝ даде чаша вода. Апсолутно не.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ти се допаѓаат ли надреалистите? Јас мислам дека се интересни.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но потоа динамитот бил откриен и конфискуван од властите, комисионерот бил уапсен и одведен во Одрин, додека Евангелидис избегал во Атина.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Динамитот го фрлиле во морето а Гркот избегал во Атина.“
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)