Здогледувајќи го свекорот, таа    завриска.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Татко ѝ приоѓаше со отворени очи, во кои имаше матна неподвижност и мртвило.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Здогледувајќи го на нашиот принтер опасниот знак на големиот   берзански император, господинот Суруш, ококорениот Контра   Банда(ш) извика: -Маргина-вагина: вие сте потемкиново село на   сурушката банда, пилиштарци!
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Здогледувајќи го татка си во тој секојдневен амбиент, на светлината на сѐ уште неисчезнатиот    ден, Наташа одеднаш инстинктивно сфати дека тоа е стварност а не „халуцинација“ и онака    истоштена викна со сета сила што ѝ беше преостаната:         -Татенце, татенце, што правиш?!
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Чекајќи уште некое време, мртовецот, малку поднаведнувајќи го телото, тргна во куќата.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Здогледувајќи го, Наташа се замрзна; низ сите жили ѝ минаа студени иглички.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Чувствувајќи се како осуденик, Вадим ја турна Ирина.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)