збира (гл.) - и (сврз.)

Жолтеникавата светлина од фенерот се збира и остро се крши во неговиот монокл.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Пискотници се слушаат од Галичник до Река, што тешка несреќа ги збра и мажите, и жените, та гласи тажна ека и навева сал коб и зла?
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
И пак мислите му се збираат и страшна, ужасна светлина избувнува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Жедните очи на момчето ја голтаа виделината што гаснеше од прозорецот. Таму се збираше и се тискаше наоблаченост.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во Глигора се збираше и набираше немир. Ги тркалаше големите очи на сите страни. Очекуваше.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И сума друзи работи на срце што ти легнале да не можеш да искажеш, а сал да збираш и тлееш, од ден на ден да црнееш, до дека јазик свој роден не зарѓа не занеме и прво млеко цицано од топли гради мајкини во отров не се преврти.
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
Лицето му се стегаше во спазми. Мускулите околу уста се збираа и се отпуштаа со страшна брзина.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Откако отпадна сосем предниот дел на пенџето, кожата од згорнината почна да се збира и да ми ја открива ногата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)