застане (гл.) - сосема (прил.)

Уште пајтонџијата не ги беше застанал сосема коњите, пајтонот го заобиколи цел обрач луѓе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И сега виде. Меѓу двете најголеми карпи на таа шпела се подаде едно огромно темно и распавтано клопче и, чиниш наттрчувајќи се со него, прибрзано и слизгајќи се по снегот, како во некое ужасно шегување со него, застанат сосема несигурен на таа лизгава нерамнина, - заминуваше напреку, право кон неговото јарче.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)