живее (гл.) - тој (зам.)

И кога Бино пушти глас по село дека ќе ги учи децата без пари, многумина се прашаа одошто ќе живее тој човек.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Живееше тој во Малесија, каде што секој кога ќе тропне на врата наоѓаше заштита, ако на стопанот некој од нив му убил и брата.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Знаев дека во Франкфурт постои музеј, токму во куќата каде што живеел тој.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Сакаш да ти кажам кај живее тој Едо?“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А најпосле и - кога заправо живеел тој син на Пајко, Бајко или Тајко?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Како ќе живее тој таму сосема сам, без неа? Па тој е уште толку мал.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сите ќе речат: Живеал тој и тој човек.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Како ќе живее тој? Сам. Пак по светот... Далеку од домот...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Нејзината слика ја протолкувал само како желба, како сон, па дури и како упатство?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Господи, а каде живее тој доктор Пачев?!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)