Кога по неколку дена, откога јас се вратив, без да останам подолго со Агна во С (ја замолив, штом го привршам овој мој проект, а само накусо ѝ кажав за проектот, таа да е при крајот на подготовките за доаѓање кај мене во Маказар) и без да ги видам повеќе од еднаш ќерки ми, дојде екипа стручњаци да го разгледа и да го обележи теренот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Иако овие информации Рада преку „шпионирањето“ веќе ги знаеше, само не знаеше уште колку е при крај со студирањето.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Мислам дека ја разбирам нејзината поента, но измените коишто феминистичките философ(к)и ги реализираа се чини се поништени од овој начин на карактеризирање на задачата која е при рака.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Тоа е најомразеното колено зашто учествуваше во граѓанската и се растури по комунистичките земји. И тоа тукуречи е при крај.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Петто: дека со тоа тие ќе го избегнат понатамошното пролевање крв без да можат да го променат конечниот резултат на војната која сега е при крај.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Кога го донесоа во болница изгледаше како да не е при свест.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Ми олесна кога другарките си отидоа. Кикиритките што ми ги донесоа веднаш ѝ ги дадов на Марија, мојата цимерка со две болни уши, која нема таков проблем со јадењето како јас.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Томо никогаш не ѝ кажуваше на Рада колку е при крај со своите студии.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ах, мајче, гледам клопчето привршува и конецот е при крај...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)