Има и по некое клише, но тоа е стварноста. Се повторува само шаблонот.
               
             
           
            
            
              „Читај ми ги мислите“
               од Ивана Иванова Канго 
              (2012)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Татко ѝ приоѓаше со отворени очи, во кои имаше матна неподвижност и мртвило.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Здогледувајќи го татка си во тој секојдневен амбиент, на светлината на сѐ уште неисчезнатиот    ден, Наташа одеднаш инстинктивно сфати дека тоа е стварност а не „халуцинација“ и онака    истоштена викна со сета сила што ѝ беше преостаната:         -Татенце, татенце, што правиш?!
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)