дојде (гл.) - за (предл.)

А тој притворно рече: „Десно нека седи Филозофот мудар; на свое место секој нека дојде, а за мене, по казната, уште времето не е дојдено за почест“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А кога платив петстотини златници вкупно за црниот отровен створ со крст на грбот, го зедов чудниот товар, кој од не знам какви причини, за Писмородецот беше поскапоцен од товари злато (оти рече ќе ме убие од биење ако не дојдам за шеесет дена) и тргнав назад.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Откако дојде за директор, Фисот реши културно да се воздигнува, па реши да направи приредба на крајот од учебната година.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Ако не дојде за еден час, ќе си одам со експресот во еден часот“, си мислев.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Помисли дека тоа можат да бидат сосетките од нејзиниот кат кои знаеја да дојдат за позајмица на кафе, шеќер и слично.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Од купот слегува Мисајле Ковачот и вели: - Ако сте дошле за посатки не стојте.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се чу дека сите мажи кои немале работа во Србија, дошле за џандари кај нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не ти требало, Огнене, му велиме, не сме дојдени за јадење, а и не сме гладни, го лажеме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш, Николе Солески, ми рече: „Ко ќе ти треба нешто, само кажи“ и јас ко дојде за женење, му кажав: - Ми треба коњ, стрико Николе, му реков.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Кој е сега овој?“, се прашувам, и прво ми паѓа на памет дека дошле за струјата ама ноќе не предупредуваат, само без предупредување ја сечат наутро.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Меѓу публиката се собираа повеќе видни личности, како на пример битолскиот сликар Мелников, познатата глумица Мирјана Будимировиќ од Белград, глумицата од народниот театар во Скопје Мери Потхраски во друштво на колешката Живка Срдановиќ и режисерот Јосиф Срдановиќ, госпоѓата Здравковиќ од друштвото на пријателите на уметноста „Јефимија“ од Скопје – специјално дојдена за тој настан, како и грчкиот, францускиот и турскиот конзул.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тој сигурно не е дојден за покер, рече најстариот брат. Ние, другите, тажно кимнавме со главите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не се исплашила, само им рекла: Добар ден, повелете на бостан!, а тие – Не сме дојдени за бостан, туку за тебе.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ми се стори дека тој брз здив на некого што не е веќе меѓу нас дојде за да ги отстрани сите сомневања и прашања дали е тоа она: валчестолика и млада со положени раце в скут, на градите, помеѓу два брега на женскост, сребрен крст и цвеќе, најверојатно китка лилави бел алисум; рамениците се паднати, од едното се цеди сончева светлост за да истакне во заднината некакво зимзелено дрво но толку малецко за да може да биде она џуџе на Едвард Жорес.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се исмеа пашата: - Будала! Знам дека си дошол за тоа!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тој дојде за десеттина минути.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ако дојде за умирање – ќе умрам ама не се потурчувам, ниту пак станувам негова кадана.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Таа дошла со студенти најверојатно оти стои Ми се чини дојдоа за некакви предавања, ми рекла дека пак ќе се видиме оти стално ќе доаѓале на предавања во гимназијата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
— Нејсе, — вели дедот Петко. — Дури да и нараниме маските, да се обујме, да се замиеме образ, па шо се вели, дури да поручаме, и времето ќе дојде за одење.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Ах Митро, ах брлива главо! Толку ли не ти текнуваше оти тиа жени шо ќе дојдат за етрви носат деца?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Уууу, ами ваа ли е таа Рожденка шо дошла за Илка ваш, мори стрино Митро? — праша Бојана, божем зачудена: — Ами, ногу млада мори?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Рекла: „Јас дојдов за маж, а не, скраја да е, за... ѓавол...“ Тоа уште повеќе му ја доразболило душата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Но кога дошол за игумен во манастирот отец Никодим Синаитски, страден за сонце што во изобилство го имало во Синаја, ги разрушил сите тие тесни и мрачни келии, ги преправил, ги преуредил: им отворил големи прозорци да гледаат кон езерото и Полето, ги споил и направил за себе убава одаја за спиење, бања за капење, простор за вршење нужда, одделение за држење пијалоци и трпеза во која ќе го служат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
АЦО: Мака мачам. Дојдов за камионот. Лоша е работата.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Може рече дека ќе дојде за 30 минути.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ми рече дека ќе дојде за 40 минути.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Така би рекол дека ќе дојде за половина час, значи не рече дека ќе дојде за 30 минути. Можеби рекол 25.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ќе ти дојде за смеење, па ќе се сетиш кај те водат и, смеењето ќе ти се поткине.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Застани да се видиме, велам, не дојдовме за јадење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На Солун, вика народот, на Солун, вика војската, не дојдовме за Срем...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам како стана тоа така, кому му дојде за надвор?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Многупати ќе ми дојде за здравата нога да се фатам, мислејќи дека таа ме боли.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)