Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Кутрата лисица, од м'ка, и од белја, врти вамо, врти тамо, та со вртењето се пожнала сета седба, а најседне, кога пожнала све и приближила да се скријат пак во коријата, сторила еднош: трц! - отпушчила српот, а заедно со него паднала и една пусула написана.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Битен дел од приказната на Ѓорѓиевски е и процесот на сопственичката трансформација на фабриката низ годините – нешто 87 после што многу работи од значење за вработените се променуваат на полошо.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Дојдете во ЕУ, област на слобода безбедност и правда...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Имаше доста време до часот кога Хелвиг треба да дојде во хотелот.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

А потоа подавајќи му рака на гостинот со благ израз на лицето му рече: - Чест ми чините господине Лозински што ми дојдовте в куќи.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Да, така. Методија не можеше да дојде во куќата и да поседи подолго, а јас требаше веќе да знам до каде се работите на гробот.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Филип дојде во престолнинава да студира чичко Видан му рече уште при првата средба дека може да користи кај нив една соба.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Е, тој еден ден дојде во Сук.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Денеска тој не беше со илузорната намера да наиде на некого кој ќе му биде водич или било што во работата заради која беше дојден во Струмица.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Валијата му го препрати писмото од мудурот со извесна напомена дека ја истргал војската без да сврти работа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во четвртокот кога дојде во селото доктор Татули, Мил го викна да го прегледа.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Максим помислува да се упати натаму, на надвор, но помислува добро е да чујат и Нове и Крсте, па вели: Некој дошол во Потковицава, по Градишки Пат.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

4. ... „Дојди да видиш кој дошол во градов,“ ми рече брат ми кога еднаш го посетив во Виенската болница.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

На првата вечер во публиката беа некои членови од Бирдси, а и Џим Морисон, кој беше прилично зантересиран, а тука беа и Рајан О Нил и Мама Кас.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Токму поради оваа новонастаната ситуација, писмото до Карл од Марија, не можеше веќе ни во кој случај да дојде во рацете на родителите на Хелвиг.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Ги повикал своите другари што биле во Велес да дојдат во Солун, а во меѓувреме во Кружокот влегло уште едно лице - тоа бил Димитар Коштанов од Горна Џумаја.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Но, тие дојдоа во времето на 1960-ите и раните 70-ти. Long бече роден во 1945, пред половина век!

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Бубуш можеби дојде во Поградец да биде поблизу до својата сакана сестра Ервехе.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Татко му на Гоцета уште не беше дошол во дуќанот.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Времето веќе се наближува. Пишуваше: „Ќе стигнам на единаесетти август. Ќе дојдам во Маказар.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Милан повторно ѝ дојде во фокусот. Но нешто му се има случено.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Еден ден им дојдоа во посета некои големци со ширити и друга нишани.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Сакаше да верува дека убаво можеа да го средат животот... ако не дојдеа во оваа несреќна куќа.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

До 109 заострување на прекршочните одредби дојде во јули 2008.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Тие никогаш нема да ве заборават, ниту вашата земја, ниту вас.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Меѓутоа тие своите креативни можности ги искажаа пред да дојдат во било каков контакт со овие супстанци.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Не дојдов во женева поради тоа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Требаше веднаш да ги испржам компирите, така ќе дојдеше во истиот миг.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Првиот дошол во Скопје, каде што по извесно време бил уапсен од властите и задржан во затвор, а вториот дошол во Солун.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Дополнително беа намалени и глобите во чл. 265-а кои сега изнесуваа од 500 до 1.000 ЕУР за работодавачот – правно лице, од 300 до 500 ЕУР за директорот или одговорното лице и од 600 до 800 ЕУР за работодавачот – физичко лице (чл. 16 од ЗИДЗРО/јан.12); ● најсериозните измени на овој член дојдоа во поглед на основите за казнување кои се пропишуваат за погоре наведените глоби.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Како да сме дошле во некое небесно црквиче и тука да сме запреле.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Целото лето и есента што шета Силјан со дуовнико, и на ден Митровден си дошле во Прилеп, и изваил дуовнико пари да му плати на Силјана ругата колку што беше погоден.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Но од мене не можеш да се скриеш, зашто јас имам моќ и да те сонувам, како што тогаш те привлеков а и да ти дојдам во сонот.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Така Сатурн Волшебникот следната сабота дојде во санаториумот за душевно болни, со циркуското камионче подготвено за прослава заради враќањето на Марија.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Почна да собира порез, прирез, да собира војници, а требаше да оди и потера, оти собраните витолошки „Б'лгари“ не сакаа да одат да се бијат со својот „б'лгарски“ Војвода Јована Ѓуровчето, кој заедно со Гурлука и други „патриоти“ се врати во своето Мариово летото 1913 година со голема чета и дојде во Биновиот реон — онаа пуста Опстраница. каде што се Сукаловите колиби.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Еднаш, церибашата Осман-ага дојде во одајата на ќајата по некоја своја приватна работа, но тоа што ибн Бајко не се свитка и веднаш не излезе да ги остави сами, не заличе на дрскост, туку на понизност што бара да е на услуга.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Тогаш, во 1942-та, во време вршење, по прв пат во Потковицата, по 1915 - 1918 година, дојде во толкав број војска.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

До престанок на работниот однос на вработен во јавно претпријатие со статус на давател на јавна услуга може да дојде во четири случаи и тоа: (1) со спогодба; (2) по барање на работникот; (3) по сила на закон и (4) во други случаи предвидени со овој закон и колективен договор.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Гронинг: Ја држеше главата спуштена и немилосрдно црташе нешто во својот тефтер.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Плачев, си ја корнев коста и преколнував што прифатив да дојдам во тој град каде што немав никој близок за да ме утеши во најтешките моменти.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Кога дојдов во Америка, прво што мораше да научам е дека публиката е многу повесела (поневнимателна?).

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Не ни дојде во Долнец, ѝ рекол еднаш Симон на Лена, додека разговарале за семејството. Лена ми го потврди тоа.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Така, на пример, зборот авлија е дојден во турскиот од новогрчкиот авли (истиот збор како аула, од старогрчкиот е дојден во латинскиот).

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Едно утро, кога дојдовме во Фектори, вратата од темната комора во која Били претстојуваше полни две години за прв пат беше отворена.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Сегашното име на Езерец му е дадено по некој си Петропулакис кој од островот Крит, како што гласат гласови, заедно со своите паликарја, повеќето поранешни затвореници, бекрии и козокрадци, дошол во Костурско да ја ослободува Македонија.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Како сум дошол во домов, кој ме донел, кои ми се евентуално родителите?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Откако Енвер Хоџа со дружината дојде во Тирана да управува, во земјата беше повикан и татковиот брат да работи во УНРРА.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Што се однесува до висината на надоместоците, до промени на одредбите дојде во 1997 и 2007 година.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Тогаш типот рече дека некој му должел 500 долари и му рекол да дојде во Фектори за тие пари да ги собере од нас.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Некаде кон крајот на осумдесетите (веќе знаете од минатиот век), некој дојде во за тоа време радикална идеја- Ноќни програми!

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

- Да... - рече Дејко, - само ако нејзината крв дојде во допир со крвта на човекот... преку некоја рана, преку боцнување со јадицата на која има крв од јагулата, или ако нејзината крв влезе во човекот преку шуплив, расипан заб...

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Друг, пак, подуен како насмукан крлеж, јадеше сѐ до што ќе дојдеше во домовите на своите засонети граѓани, притоа испуштајќи сладострасни издишки и кркорења.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Рене, како случајно, беше дошол во моментот кога ја располутуваа главата, ја зема нејзината содржина в раце и со едно лачно движење ги раздвои двете половини.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Тој дојде во селото, ме повика во дворот, ме погали и ми рече: „Сега веќе, синко, си голем.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Но затоа пак во очите на рајата Толе порасна.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Голо цицалче кое плаче.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Освен тоа, ако можело да се памети, секој од нив носел под арапската антерија скриено крвче од седеф.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во една пригода, Франсоа Делатр, дојден во Амбасадата на Рерублика Македонија, во доверлива искреност, неочекувано ме запраша: Дали Македонија има франкофонски капацитет и искрена намера да стапи во Меѓународната организација на франкофонијата?

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Им се радува на секакви и на сите пројави на целосна естетска кохерентност.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Кога точно се паѓа роденденот на почитуваниот В. Зрновски.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

На закажаниот ден дојдоа во хотелот попладнето претставници од француската организација на шпанските доброволни борци за да го земат за свечената средба и вечера.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Кога дојдов во одретот им раскажав сè.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Мојата несигурност се протегаше и на таа страна: Дали се работеше за нејзина цврстина и несебична поддршка, или се работеше за тоа, откога и таа ќе дојде во Маказар, конечно тука да завршат нашите повремени меѓусебни растргнувања што се јавуваа во последно време?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

До промена ќе дојде во 1901 г., кога четите на ВМРО, под команда на Јане Сандански, ја киднапирале Елен Стон.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Аргентина, неговата земја - чувствуваше - за него беше загубена, а швајцарија му го понуди оној мир што не можеше да го најде во својат родна земја.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Еразмо веќе беше гладен: мислеше на јадење што добро би му дошло во пресрет на оваа планинска виулица.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Е, па добро ми дојде в куќи ако е аирлија!

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Во 1902 год., кога Крсте дојде во Битола, стана и домашен учител на конзуловите деца, а на 26.7.1903 год. (ст.стил) тој му беше единствениот сведок при убиството и заедно со неговото тело мораше да ја напушти Македонија и отиде во Одеса, а оттаму во Петербург.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Книгите извираат од зидовите, се спуштаат некаде озгора и се натрупуваат, растат – без да бараат гостопримство, како да дошле во своја куќа.

„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)

Му остана желбата да одлучува, притисната некаде во темните места на душата.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Неговите мисли и идеи проникнати со научни докази за пошироката мисла на патот на јагулите, дојдоа во вистинско време: кога Татко ја донесуваше најзначајната одлука во историјата на семејството - следењето на патот на јагулите.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Додека читаше, си мислев колку е прекрасно да најдеш некој толку плоден писател, баш во моментот кога ти беа потребни “звуци” за твоите звучни филмови.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

- Ејди, синко Силјане - му рекле старите - ние сме дојдени во вашето село Коњари уште не беше роден ти; Ние сме живееле на вашата куќа и во вашето поле, да затоа ти знајме сѐ по име од дома, чунки ние се слагаме како од вашата куќа; ние знајме сѐ што имате дома, ем поарно од тебе.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Кога ќе дојдеш во штабот ќе го видиш.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Од година во година таа нејзина заинтересираност станувала сè поголема низ историјата, а во XX век, веќе дефинираниот интерес дошол во судир со интересите на Австро-Унгарија и Русија, а во текот на Втората светска војна со СССР.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Огне и Аделина дојдоа во исто време од различни страни.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Еден ден ја праша: „Навистина ме сонуваше или...? И како јас да ти дојдам во сонот?“

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

И којзнае што ќе се случеше со него, ако не дојдоа во местото Ел Миња да земат бензин.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Велат, можеш сѐ, сѐ, ама да дојдеш во одајата на волшебникот Желбоноско – тоа ќе се случи кога мушмулата ќе роди краставици.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

И од тоа пусто неризање мое ме накажа зер Господ што дојдов во вашава земја“.

„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)

- Трајче нека го земе Дорча - продолжи Евто - и нека дојде во Караорман.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Кога дојдов во семејството само ми спомнаа дека таа била кај нив, но еден ден ги напуштила без дури и да им го најави тоа, само им напишала на едно парче хартија: Си одам. И толку.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

До подлабоки согледби дојде во педесеттите и шеесеттите години, главно благодарение на значајните идеи на советските теоретичари - Андреј Колмогаров и неговата брилијантна школа на математичари во Москва: Владимир Арнолд, Јаша Синај, заедно со Борис Чириков и неговите соработници кои теориски ги проучуваа проблемите при правењето на акцелератор за честици во Новосибирск.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Едно утро, во едно мало село, дојде трговец да купува свињи.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

За да ѝ избегам на бучливоста и на задоцнетата горештина во тој град на Егеј, и јас и сѐ што живееше или беше дојдено во него под вршник на септемвриски ден, влегов во старинарница во која, слични на живи кукли стари Американки во невозможни шарени ткаенини(„пура лана“ што би рекле ситните венецијански трговци но од чиста синтетика) на кои им изгледав занимлив за разговори или достатно сериозен за совет во купувањето на триптохон од оревово дрво со Богородица насреде, попусто, навистина попусто ја вртеа кон мене иконата,

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

До решавачка битка дошло во Тесалија кај местото наречено Киноскефалес (Кучешки глави) во 197 г.пне. кога Рим извојувал победа.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Но, сепак, до решавање на ова чувствително прашање ќе дојде во текот на XIX и на XX век, кога со либералните струи во Шпанија, нараснува свеста за комплексниот шпански идентитет рече Татко замислено.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Звукот вон кадарот беше разговорот на членовите на семејствот во собата: купиле фонограф и тој ја свиреше мелодијата „Ако си Ирец, дојди во салонот”.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Пред да забременам, за него го знаев само тоа дека неколку месеци пред тоа беше дошол во нашето мало гратче, налик на село, за да ги поправа тркалата на коњските запреги.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тогаш дојди во мојата пештера.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

И кога Толе еден ден дојде во Полчиште, Митра му ја остави пушката и четничките алишта на Бешот, се облече во женски алишта од ќерка му Петра, и отиде кај браќа си во Витолиште, да си ја оплакуна горчливата и несреќна љубов по арамијата Толета. ***

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Замисли си, батка, ми дојде во празнична ноќ и ме викна да легнам со неа само за да ми соопштила дека не ме избрала мене за маж бидејќи добила подобра понуда, и тоа лично од оној кулак, Вражалецот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Патем го сретнав Нацка, кој денес не беше дојден в училиште и немаше поим што се беше случило.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Кога конечно дојде публиката (а дојдоа во огромен број) работите отидоа во правец на некаков си talking art - во една гигантска и хаотична дискусија околу сѐ и сешто, со многу полемичен дух.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Се задале сватовите од под село да идат: нункото напред со ургулицата в рака, по него зетот и сите сватови, свирејќи со гајдата и фрлајќи пиштоли дошле во Божинови дворови.

„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Но, кога кожата на Атиџе се смири, го повлече црвенилото и под наборот го подаде младиот и тенок слој на голуждраво птиче, па кога Атиџе ги поврати своите стари навики, одејќи со придружбата секој вторник на капење во Чифте-амамот, а бегот него штедро го награди и го испрати назад во Блатието - тој секој вторник, зиме и лете, напролет и наесен, дојден во градот како пијан, се гледаше себеси како цупка пред амамот, чекајќи таа да се појави и само малку да го потргне фереџето, божем ветер го сторил тоа.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Одговор не напиша, ами порача: — Нека дојде во четврток, ќе му кажа нешчо!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Таа есен се чувствуваше дека сета таа хипи работа беше уништена уште во текот на летото - едноставно стана премногу голема и премногу комерцијална.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Докторот Татули кога дојде во четвртокот, го прегледа Илка и му даде одново лекови против треска.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Чинго многу порано можел да дојде во контакт со прозата на Чехов одошто со Бабел та нема основа да ѝ се даде предимство на претпоставката дека и тој суптилен чувствен тек во неговата проза дошол од втора рака и не како директен навев.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Да не дојдам во ситуација да не можам да станам, да си ги вршам основните потреби, да станам од човек - ајван.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Коа дошле близу селото Плетвар, кај Дервенот, видел Силјан полето Прилепцко; видел Маркуј кули; видел и манастирот Трескаец, и од радос веднаш беше слегол до едни камење за тамо да се потурит со шишето вода, за чоек да се сторит и оттука пеш да си одит дома.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Освен неколку Турци, ниту еден селанец не дошол во Битола на пазар на 11 мај - кога бил пазарен ден.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Во меѓувреме, таа прави напори за да преговара со газдата, но до тоа не можеше да дојде во реалноста – бидејќи меѓучовечките односи во претпријатието одамна беа нарушени.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Годинава се беше случила неродна и феласите ги чуваа овие спасоносни плодови за гладните месеци коишто веќе беа дојдени во овие зафрлени населби.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Оди, прашај ги, и Каплан-паша и санџак-бегот, дали не е поканет да дојде во бањава и ќајата од Ајдинци.”

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Благодарение на нејзините контакти со централниот синдикат таа добива поддршка и правна помош во остварувањето на нејзините работнички права.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Јас ќе се погрижам да ја одржам врската со клиниката за евентуално друг термин кога ќе дојдете во Париз.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Нишан (поделено јас) Договор е јаболко да не клаваме во разговорот - кутија отворена: раздорот, пан-доратот на мегдан сам ќе дојде во ситен кас, ненасит јаболкото е за по дома уште повнатре за интимни дела (пред употребата добро да се одмери) уште повнатре во умот без него -една глава сто ума- расцеп на личноста, пизма без име како јас-бол, како разроко јас поделено јаболко: поделено ти камен-меѓник (кај и да погледнеш!) во мојата нива коренот во твојата плодот а сенката паѓа на сите страни на светот, АДАМ.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

МЛАДИЧОТ: По мене дојдоа во два часот попладне.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Гоце се упати во канцеларијата, чукна на вратата и влезе.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Не барајте од мене да објаснам како дојдов во еден непознат свет.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Кога приближал кај нивата, видел еден чоек в нива кај туку збират класје, дошол в нива и му рекол налутено на чоекот што збирал класје: - Море чоече, што збираш во туѓа нива класје?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Итар е Влаот, - рече Методија. - Паметиш како дојде во селото само со торбе в раце.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Гостите и туристите, кои дошле во Париз, најмногу сакаат да однесат спомени токму од оваа париска панорама која во себе го соединува можеби најубавото од овој дел на француската метропола.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Кога дојде во С. во врска со водоводот, беше расположен, дури и повеќе од тоа, зашто мислеше дека успеал.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Или - дојди во плевната на тој и тој ...

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Кога слегоа на патот, Горјан го запре Трајчета и му објасни: - Кога ќе дојдеш во Струга, ќе свртиш по десната страна крај Дримот.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Извираше од оној нестивнат копнеж по крајот од каде што дојдоа во овој град...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Кој тоа еднаш ќе го сфати ќе си го олесни себеси комуницирањето со медиите. 6 Margina #22 [1995] | okno.mk Jean Claude Suares за темплум фановите Нашето стрип-списание Лифт дојде во очекуваната шворц-состојба и за понатаму е неизвесно.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Брат ми Јане бетер е од тебе, сѐ уште спие, којзнае кога ноќеска се вратил, а мене ме мрзеше да одам да купувам, па сега ... ама, ај не е важно, дојди во кујната и сама снајди се.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Но стравот му попушта, кога шоферот го запира автобусот, и кога на вратата ги пречека еден водич и им вели: ”Добро дојдовте во Помпеја...“

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Мораше да биде така за него, дојден во овој свет на градовите, и никогаш не можеше ни да помисли тој дека е потребно нешто да се мени.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Американски период (прв дел) Ребека (Rebecca), 1940г. •Претпоставувам, господине Хичкок, дека дојдовте во Холивуд мислејќи дека ќе го снимате Титаник? Наместо тоа, го снимивте Ребека.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Несомнено дека неговиот „шок“ бил голем кога дошол во непосреден допир со Македонците што живееле на територијата на која требало да ја извршува доверената задача.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Сенките биле продолжени со коси сенки по земјата. Се испитувале и се препознале.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Па драги мои гости, бидејќи сте во мојава куќа, ред е да прашам зошто сте газеле толкав пат за да дојдете во мојот дом.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Што не дојде во пролетта, кога ми цветаше?

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

— Камо пушки за парите шо ви и дадоме есеноска со Бешот, бре побратими?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сега го нема споменикот. Во Второто бугарско, во 1942, во летото, кога дојдоа во Потковицата божем за да вршат маневри, бугарските војници го разурнаа, со топови го гаѓаа од Коритница, од Плоштина и од Чауле.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Останав ноќта во Манастирот. Во надежта некои од моите да ми дојдат во сонот.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Дали Аренсберг го познававте пред да дојдете во Соединетите Држави? Не. Во Њујорк дојдов 1915. година.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Кога во 1857 година мажот ѝ дошол во Маказар, таа му рекла дека сака да оди со него во Цариград.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

- Не, немам, но среќна сум што дојдов во рацете на овие добри воспитувачи.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Алија наредил да му дојде во шаторот, според една верзија се викала Анѓа, но Ѓурчин ја скрил во своето трло.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Брена некаде во раните деведесети дојде во Македонијаи покажа дека се уште си го има она што политичаритего нарекуваат стабилно гласачко тело.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Па, што е иако е така?

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Скулптурната маска на агонија на неговото лице не се стопи, но нова светлина дојде во неговите очи, а таа за неа беше како зрак сончева светлина што ветуваше.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Тие по распаѓањето на Советскиот Сојуз, со големи пари (од каде им се само тие знаат) дојдоа во Костур и околината, изградија хали, на крстопатите поставија билборди со натпис “ШУБЫ” и така костурските познати и прочуени крзнари станаа наемни работници кај Русите.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Гледајќи низ призмата на тие интереси, спречувањето илјада килограми динамит да дојдат во рацете на “недисциплинираните“ атентатори можело исто така да се смета за оправдано.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Меѓу припадниците на изолационистите, иако меѓу нив имало и доста чесни и патриотски настроени Американци, свое место нашле и го подржувале Комитетот и извесен број реакционерни елементи.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Му се стори блиску остварувањето на големиот сон: да влезе во трагата на клучните документи за исчезнатото отоманско време, докуманти до кои не можеше да се дојде во цариградските архиви.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Атмосферата на свеченост, разгорениот оган, стопленото сопче, пријатната миризба на пржената сланина, му го зголемија расположението на момчето, па за првпат откако беше дојден во колибата, откако беше затрупан од снегот, се почувствува безгрижен, спокоен.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

— А бре, да ти кажеме лели сме ти дошле в куќи — одговори Толе.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Одиле, одиле, дошле во селото, во куќата на човеко.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Но Аргентина беше многу повеќе од тоа: нација која од Перон во 40-ите години мина низ периоди на длабоки промени во својата општествена и политичка шминка.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Автобусот не дојде во времето за кое имав информација дека треба да се појави.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

- Ти, изгледа, не знаеш што е тоа „промаја во фрижидер” – се насмевнав откако ѕирнав внатре. – Да видиш како е кај нас понекогаш!

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Таа депресивна атмосфера во која го најде потонат градот кој онака жив и разгргорен, ориентално темпераментен каков што го пречека кога за првпат дојде во него и кого и рабинот го поимаше како капија на Истокот, како европско предворие на Леванот и Бисер на Ориентот, свесен зошто го нарекуваа и Мајка на Израелот и Втор Ерусалим, сега при второто враќање во Солун го доживува како старо, разурнато гробје.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Кога дојде, а кога втаса да се слика“- рече едниот, оној поважниот од двајцата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Утре наутро, кога ќе дојдам во оваа канцеларија сакам од мојата десна страна да видам бришан простор.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Атанас Бамбо тврдеше дека човекот не бил никој друг, туку Мајк, Методија, Зуноски, кој е дојден во посета на родниот крај и кој, повеќето време, престојува во Монастир кај свои роднини.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Еден ден, таму некаде во добрите стари времиња кога имав девет години а светот беше полн величествености од секаков вид што може да се замислат и животот сè уште беше прекрасен и таинствен сон, братучед ми Мурад, кого го сметаа за глупав сите што го знаеја, освен јас, дојде во мојата куќа во четири часот изутрина и ме разбуди со тропање на прозорецот од мојата соба. –Арам, – рече тој.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Дојдов да обновам едно старо познанство и да му укажам внимание на уметникот.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

На првата редовна служба Петко беше ракоположен за ѓакон, утредента за свештеник, и откако владиката го испраша дали ги знае сите поповски марифети, а особено откако ги брои Трајко дваесет и петте златни лири, нашиот Петко ја кладе в џеб „грамотата", си ја наметна шапката што му ја купи самиот коџабашија за спомен и си дојде в село како вистински поп.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Беше недела која ја посетив црквата. Беше преполна со луѓе, кои дошле во црквата колку заради службата, двојно повеќе за да го чујат хорот а неговиот концерт претставува вистинско уживање, па и спектакл...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

„Ах, проклет да е тој саат - си велел сам со себе Силјан - кога му грешев на мајка и на татка, та да ме втаса ваква клетва, за штрк да се сторам и на куќа да седам.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Не го прашав Елмази за мотивите, зошто дошол во Франкфурт на печалба.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Стариот Тајко бил во планината и нејзе срцето ѝ се стегнало: побарала од Емин-бег дозвола да дојде и дошла во Блатието.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Така беше: турски јатаган му го ископа едното око на Арсо Арнаутче и ги раскрвави кого в рака кого в глава - Орлен Шумков, обајцата Онисифоровци, Куно Бунгур песнопоецот и Богдан Преслапец.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се јавуваат пријателот (му раскажува за проводот на синоќешната журка), мајка му (дека последен пат вечерал кај нив минатиот петок), девојката (вчера имала работа, не можела да дојде во „Штрк“ на еспресо во 6).

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

На пример, дека божем учел во Софија и во Пловдив, но таму било тешко да се матурира, па поради тоа дошол во Солун на 19 март.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Утредента Калчо не дојде во училиште.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Но среќа моја што сум педантен - во еден тефтер водам евиденција за секое писмо, факс или и-маил што сум ги пратил откако дојдов во Холивуд, така што треба само да ги прегледам сите 3.000 адреси од тој список и вистината сама ќе исплива на виделина.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Најпосле и Велигден дојде. Дедот поп Трајко неколкупати излева ноќеска да види што коа е и таман Деницата се јави над Српјановец, си ја зеде торбичката со алатите и пукарачукара, дојде во црквата.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

5 Водата дојде во Маказар, но тоа јас не го доживеав како вистина.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

2. На ден Илинден се направи голем собир: сите села дојдоа во едно.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Обајцата се правеле дека не знаат колку се ранети од носталгија и обајцата умреле во Њујорк.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Тие пак дојдоа во мода меѓу 1910-та и 1920-та, во врска со книжевниот "конструктивизам", пред сѐ во okno.mk | Margina #22 [1995] 23 Русија.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Познато е само тоа дека во пролетта на 1516 година дошол во Вишеград јаничарскиот ага од Цариград со педесетина јаничари и ги распратил по блиските села да го соберат познатиот данок во крв, т.е. да одберат здрави христијански деца, да ги земат и да ги одведат во Стамбол за јаничари.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Да простите, трговец сум и купувам свињи.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

И на крајот, би сакал еден ден да дојдете во Македонија, да видите дел од балканската сага, во која толку длабоко проникнавте.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

По инсистирање на Б. Сарафов, а благодарејќи на опортунизмот и на X. Николов, дошло во септември 1899 година до “помирување“ меѓу Братството и ЦК и до вклучување на членови на Братството во редовите на Револуционерната организација.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Си ветив дека ќе го сторам тоа што е можно поскоро.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Во тие точки на разлеана пепел по страниците, од некогашните занесни читања и заборавно сеење на пепелта од пушените цигари врз хартијата, можеше да се наслутат и трагите на неговото верување во повеќекратниот идентитет кој Балканците фатално го носат во себе, но којшто упорно го одрекуваат една или повеќе од неговите компоненти за да дојдат во конфликт првин со себеси, па потем и со другите...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Истовремено, во Америка поетот Ф. Лудлов (Fitzhugh Ludlow) жедно го читал де Квинси, експериментирајќи со сите дроги до кои можел да дојде во една локална аптека, запишувајќи ги своите искуства.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Милан ги остави четниците на чуката и во утрешната мугра тргна за Вепрчани.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Откако Зигмунд ќе заминеше во училиште, моите сестри излегуваа во дворот зад зградата, а јас останував близу до мама, ја гледав како работи, гледав во нејзините раце и нејзиното лице додека переше, додека го рибаше подот, додека крпеше, везеше, готвеше.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

- Знам, ама зошто така направија?

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Подоцна кога дојдов во Маказар, кога се вратив за стално, веќе тропаа кофите и местото кај бунарот беше станало едно место за собирање навечер.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Надворешниот човек, за првпат дојден во гратчето, ќе се изненади од толкава тревога.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Го приготвуваат во последен момент, никој не знае точно кога.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Се поставува прашањето која е причината што доведе интернетот да дојде во топ 5 на листата на зависности?

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

И, знае ли тој Трска дека татко му на Окомен, ако дознае кој го сторил тоа, ќе дојде во Домот и лом ќе стори?

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Дека се договорила и со сестра ѝ Наде, заедно да ѝ дојдат во посета.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Можев да видам низ сивожолта зачаденост како бодат и како сечат крвави и песоглави и знаев дека тројцата Турци дојдени во селото под знак на своја ламтежлива правда не личат на себе - разлеано месо и бедни крпи се под сенките на ѕверосаните луѓе што се здружуваат во глутница кога се борат и самите за своја правда, и можеше да се поверува дека од криците и замавнувањата пукаат плитарските ѕидови.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Гласот прашаше од соседната ќелија: — „Има ли некој во долапот? Ако има дојди во левиот ќош!“

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Најпосле, кога дошол во Багдад, тамо ја нашол впрегната во плуг заедно со еден вол к'де орала нива!

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Еднаш Стојо влезе в село аза, но и тогај нешто ја избрбешка работата со некој аскер што дојде в село, и едвај, со триста придавачки, се куртулиса.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Да не правиш како онаа наша поговорка: „Појди, дојди в Тетово, да ми мине летово...“

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Го впери револверот во Пол и го повлече орозот* - и ништо не се случи. (“Гледаш, помислив, сепак тој само се шегува”) Тогаш го впери револверот во плафонот, повлече и револверот пукна.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Таканареченото „ укинување на приватната сопственост“, до кое дојде во средината на векот, значеше всушност концентрација на сопственоста во рацете на уште помал број луѓе отколку порано: но со таа разлика што новите сопственици беа група, наместо маса поединци.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Застанал зетот пред врата и сите сватој на коњи, наметнати со белите јапанџаци, на глајте весој тунузи преврзани со белите чалми, опкачени сите со пиштоли жолтомедни, а на нозете сите со скорни црвени.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Понекогаш, кога мојот страв ќе ја создадеше помислата дека тој ќе си го одземе животот, сакав да побарам пари од брат ми за да можам да отпатувам, да го пронајдам имотот близу Минхен, каде Рајнер израснал и каде што сега веројатно беше, но знаев дека за да дојде во мир со себеси, за да дојде до одговорот на „Кој сум јас?“, му беше потребно да биде сам.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

19. Гога Ацев и Глигур Соколов, испратени од самиот Мисирлија по создадениот веќе канал од формираната ВМРО, дојдоа во Врпско.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Френсис Фицџералд, кој во тоа време дојде во Кастро, опиша дека тротоарите се преплавени со „младичи облечени како заедно да пошле на пешачка експедиција“.64 сите во фармерки, фланелски кошули, планинарски чизми и перјани јакни пилотки.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Се покажа дека Хари, така се викаше сопственикот на гаражата, во Канада дошол во времето на виетнамската војна за да избегне да биде мобилизиран. „Овде ништо не се случува“, рече Хари.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ах, татко, татко, за ошто толку лошо ме колна за да дојдам во ова пустелија!

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Предизвикани од шаолинските звуци што ги испушта Мистер Том, од соседниот стан излегува цела една кинеска колонија: прв ѕирнува младиот даночен инспектор Џианхонг, а по него и неговите стари родители (кои веќе шести месец глумат дека се дојдени во кратка, викенд-посета на синот во Америка).

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Ова има врска со првото прашање: како да се чувствуваш нормален во овој хаос, како да задржиш барем некакви морални (естетските се, да речеме, поделикатни) критериуми?

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Го почитуваше Ататурк, но вистински култ гаеше кон Ханибал.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Од сите луѓе коишто ве познаваат, кој би бил во најдобра позиција да прикаже некои детали кои би ми биле од помош? • Како би можеле тие да увидат кои промени во животот вие најмногу ги посакувате? • До кои заклучоци тие би можеле да дојдат во врска со вашите намери за промена врз основа на ова? • Што би можело ова да каже за тоа кој животен стил вам најмногу ви одговара?

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Борхес дојде во женева да ја побара земјата која, како што годините минуваа, во голема мера стана негова сопствена.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Така, мајка ми од Полска дојде во Унгарија.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Крај Пандо нешто блесна. Погледна. Меѓу два страка висока и исушена трева - пајажина.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Дедо Геро преку своите луѓе во Костурско дознал дека андарите се готват да дојдат во нашето село да го погубат попот и на селото да му се одмаздат зашто не сака грчки поп.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Поп Петко разбра од пазарџиите дека си дошле во Прилеп и дека си кинисале, од други разбра дека се вратиле во Дуње; од трети дека ја поминале Црна, а последните му рекоа дека се вратиле од манастирот да запалат по една свеќа и веќе се зададоа здола Сидорка.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Прозорците немаа ниту завеси ниту било каква заштита.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тоа пак дојде во нашите краишта дури по години, по Илинденското востание кога крстот дојде во опасност, кога камбаната удри за борба и кога јас уште еднаш го кренав селското знаме за јуриш кон Слобода.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

6. Токму во тоа време, кога нашите ортаци бараа „поле за работа" како нарачан дојде во Полчишта авалеџијата Мефаил да собира даноци. Така правеа секогаш.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ибн Тајко дојде во Скопје тоа претпладне, чекајќи да му се оствари претчувството. Што ќе се случи?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Остануваше само каењето и прекорот: зошто и вечерва избега од дома и дојде во оваа задимена, бесчувствена кафеана? Зошто?...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Толе си дојде во својата чета во Полчишко и се замисли како да дојде до оружје.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Глава преврзана, Румке мори, со сина шамија, Румке, глава преврзана, лице овенало. Румке, очи пропаднале...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

А вие зошто сте дошле во селово?

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Глигур се поткажа и дома, во Небрегово, та прибра со себе некои западени работници и ги доведе кај Гога; така ја направија четата седумосум души.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Едноставно не бев задоволна од сѐ што се случуваше долу, па бунтовно дојдов во овие краишта.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

До нови промени дојде во 2014 година кога се изврши групирање на работните места согласно Законот за вработените во јавниот сектор105 и тоа на: (1) јавни службеници; (2) даватели на јавни услуги во јавните претпријатија и (3) помошно - технички лица (чл. 4 од ЗИДЗЈП/фев.14), па согласно оваа поделба за вработените во јавните претпријатија кои вршат работи од административна природа во врска со нивниот работен однос се применува Законот за административни службеници106 и колективните договори (чл. 5 од ЗИДЗЈП/фев.14), додека пак за давателите на јавни услуги и помошно-техничкиот персонал освен ЗЈП, се применуваат и Законот за вработените во јавниот сектор и колективните договори, како и општите прописи за работните односи соодветно (чл. 6 и 10 од ЗИДЗЈП/фев.14).

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Зборот е тука, но во него нема никаква воспитна идеја, отвореност кон светот и грижа за душата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

За ова време откако беше дојден во нејзиното одделение, учителката можеше да рече за него само олку: „Кон учењето и задачите што му се поставуваат, се однесува сериозно.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

До нова административна поделба на територијата на Македонија дошло во 80-те години на IV век, кога Македонија била поделена на две посебни провинции, Македонија Прима и Македонија Салутарис.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

И до кај десет саатот дошол во крајот од полето и видел еден пат кај што оделе луѓе.

„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)

- А ти, честит пашо со чалма на окото, дојде во Лесново по воденички камења а се вртиш околу тресиопашки.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

На јазик за мене нов, а сепак разбирлив, застанат пред мене, тој ме молеше: ’Дојди во Македонија и помогни ни!‘

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

- Госпоѓо, ќе мора да дојдете во Бечеј за процедуралните работи околу наследството. Ве очекуваме за една недела.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Да го кажам и тоа... Кога мајка ми дојде во Унгарија, кога јас бев во Будимпешта со директорката отидов да ја видам.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Ама нели татко му беше веќе одамна застанат на нозе, што се вели, и бидеејќи силна заветрина му правеше и со милоста, и со богатството, Марко веќе не мораше да оди во опинци како татко му кога беше дошол во Скопје и се вчудовидувал, како што кажуваше самиот, од Безистенот и од чаршијата, туку се облекуваше повнимателно и поубаво.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Но ведаш потоа си помислува дека така можат да згрешат, во забуната да се случи некој да пукне и да го убие човекот, а тој може е некој несреќен намерник, некој кого нуждата го натерала по ова време да дојде во Потковицата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Дознав малку повеќе за него кога му кажав дека сум бремена. Освен што поправал, тој и поткраднувал.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тој си дојде во Стамбол и почна да си го реди личниот живот – пиењето и харемот.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Гронинг: Тој дојде во студиото на Фокс и погледна во Барт Симпсон скиролот обесен на ѕид, во Барт Симпсон освежувачот на воздух кој висеше од мојата ламба и рече, „Боби, што правиш со својот живот?“

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Реков: „Тоа е слика од син ми. Ја скрив таму пред да замине во борбата“.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Една недела пред да дојдам во Западот се случи моминската вечер на дада.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Сакаше да оди кај дедо ѝ Серафим - братот на дедо ѝ Стојмен кој уште пред војната беше дошол во Банат да бере пченка.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Безмалку бев го заборавил, а не смеев, зашто ми најавуваше дека се подготвувал да дојде во посета.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

На Мајка ѝ придојдоа солзи. Во мислите ѝ прелетаа годините кога дојде во Татковото патријархално семејство во кое сè уште се живееше во строга заедница.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Царството земно дојде во рацете на една рака луѓе кои тераа црни мерцедеси.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Во една вечер Жаклин не дојде во мојот стан.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

И така, според непишаниот аманет, тоа ѝ дојде во наследство и на Мајка.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Моите намери беа искрени: деструкцијата е валидна форма на критика која ја сметам за многу важна.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Едно попладне Винсент ван Гог на својот брат му пишува писмо во кое ја опишува лудницата во Сен Реми: „Те уверувам дека овде ми е добро и дека привремено не гледам никаква причина да дојдам во Париз.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

До следна промена кај оваа материја дојде во август 2008, кога целата оваа одредба едноставно беше избришана!? (чл. 5, ЗИДЗРО/авг.08); • прв пат се воведоа и одредби за застарување на правото да се даде отказ – имено, отказ поради лични причини на страна на работникот, работодавачот може да даде во рок од три месеци од денот на дознавањето за фактите кои се основа за давање на отказот (субјективен рок), односно во рок од шест месеци од денот на настапувањето на фактите кои се основа за давање на отказот (објективен рок).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

И да умре Нешка — имотот ќе остане на Толета, та затоа Митра веќе дигна раце од овој план Се изнамагариса сама што ѝ дојде в уста.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

А: Кога ли успеавте да ја соберете оваа прекрасна збирка на бумеранзи, пријателке драга.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Ова не е само признание туку и покана за да дојдете во нашата вистинска Палестина... Можеби еден ден...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Огне имаше шлакнато цела кутија гел врз косата и таа му сјаеше како да ја потурил со половина шише зејтин.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Впрочем, немав ни право на тоа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Добра вечер, му вели на Јосифа, а потоа свртувајќи се спрема Максима, кој ја затвори вратата и со пиштолот в раце остана да стои зад него, вели Некој дојде во Потковицата, по Градишки Пат.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Дојде момент кога толку ме напна да дојдам во Западот за да живееме заедно,поради што решив да го откачам.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Манџуков и Мерџанов дошле во Турција (1899) за да почнат со реализирање на замислените планови.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

2 Земјата полека се ослободувала од дивиот мраз кога двајца идни воденичари и посници без апостолник и без расо дошле во манастирот на светецот Никита да побараат благослов од игуменијата Минадора.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Арно, ама Силјан парите не му 'и земал, чунким сакал и тој да ојт со него на Божигроб.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Гоце, те вика директорот! Дојди во канцеларијата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Сите млади коњарки беа дошле во дворот од Силјана за да ја гледаат радоста; сите се радувале и се веселеле; само Силјан штркот стоел на таткова си куќа омаудрен со главата в земи, од голема жал што му дошла, дека ја гледал од сестра си свадбата.

„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Добре дојдовте во нашата, така да речам, долина Јосафатова.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Неговата шанса дошла во јануари 1901 година, кога биле затворени членовите на ЦК, а X.Николов, кој исто така го очекувал своето апсење, ги повикал И. Гарванов и Спас Мартинов и им ги открил сите врски (шифра, мастило, канали и слично) со Организацијата.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Умреница Стојам и чекам стрпливо, ги слушам другите кои, откако ќе дојдат на ред, стануваат свесни дека комплетно неподготвени дошле во Матична служба да бараат уверение, а не знаат, на пример, ни моминско презиме на покојната.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А Смечот веќе сите го знаеја, бидејќи оттаде дојдоа во Мариово.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Толку многу сакам некогаш повторно да дојдеш во Гнездо.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Имал пет крави, не знам колку овци, и не знам уште колку ниви, па иако бил вдовец таа пресметала дека само зад таквото богатство можела да смести лулка во која ќе одмарала нејзината сигурност, а нејзе во животот само сигурноста ѝ била важна, ништо друго.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Турците не можеа да го разберат барањето на Бургиба кој дојде во 1968 година во приватна посета за да ги однесе самиот посмртните останки на Ханибал, верувајќи во својот неприкосновен меѓународен авторитет.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Кога дојде во тремот, седна малку на скалите. Навистина не можеше.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Низ историјата формалното мислење му било подредено на процесуалното и дури во почетокот на новиот век дошло во преден план како „аналитичка геометрија“, т. е. како во броеви вкодирани геометриски облици. 112 Margina #19-20 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Бил само еден луд миг во него и го повел по себе, сега беше наполно свесен дека тој ниеднаш нема да биде во состојба да стори нешто такво со овој свој малечок, нечекан гостин, дојден во неговата собичка и безденноста на темните ноќи.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Ја прегрнав силно, колку за сите години кои н разделија. & ветив дека наскоро ќе дојдам во Корча, да ја видам!

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Вториот албум на Велветите White Light/White Heat требаше да се појави кон крајот на јануари и еден ден Лу дојде во Фектори и го донесе првиот примерок со себе.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Понекогаш верувам дека сум дошол во твојата земја и дека сум се сретнал со тебе.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Додека летавме, а и кога дојде во мојата соба, ми се чинеше поситен, помал, би можела дури и да помислам дека е на моја возраст. Ама не беше.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

А тој сон излезе ваков: Бајко дојде во чаршијата, и куц-куц, ајак-ајак, влезе во дуќанот на папуџијата Јосиф во безистенот.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Фотографиите оделе од букинист до букинист, за, на крајот, да дојдат во вистинските раце.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Подоцна видов дека неговата посета беше сврзана со една душевна потреба на човек кој дошол во посета на својот крај по многу години и ништо друго посебно.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ах, татко, татко, зошто толку лошо ме колна за да дојдам во оваа пустелија! "

„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Потоа дојдете во манастирскиов двор да испиеме братски по голтка ракиичка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Потоа почна да се смалува, дојде во возраста на која не го знаев, возраста од годините пред да се родам; се смалуваше сѐ повеќе и повеќе, на крајот станувајќи цицалче.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Попрво, таа открива поинаква содржина, алтернативно значење – контратематика – во самиот стил на естетскиот предмет. ‌Посветен на стилот и „неутрален во поглед на [отворената, експлицитна] содржина“, естетизмот на машката геј-култура си го доживува секој предмет што го цени – било да е ламинатно-винилна трпезариска гарнитура од 1950-тите години, било да е сервис садови фиеста од 1930-тите, било да е спот од Мадона или песна од Има Сумак, куќа од американски ранч од 1950-тите или француски дворец – како кохерентна, внатрешно доследна стилска целина, како пројава на историски и културно специфичен систем на вкус чија отелотвореност во предметот е толку целосна што самата таа целосност по себе предизвикува задоволително препознавање и овозможува своевидно сопствено задоволство.269 Таа готовност естетскиот суд за одреден предмет да му се подреди на вреднувањето на севкупноста со која предметот отелотворува единствен, интегриран естетски или историски систем е она што ја навело Зонтаг да заклучи дека „Кампот не дејствува во смисла на убавината270, туку во смисла на степенот на извештаченост, на стилизираност“. ‌Всушност, машкиот геј-естетизам е склон да ја заматува разликата помеѓу убавината и стилизацијата, дотолку што значењето или содржината ги сместува во самата форма, наоѓајќи вредност во секој предмет што покажува совршена сообразност со даден естетски поредок, со даден стил.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Како горе на земјата! – велам преплашен дека сум дошол во пеколот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Вие разговарате со вашите размисли, и тоа негде длабоко во себе, а сосема неочекувано, можеби дури и од вратата во која ќе треба по малку време да влезете вие, се појавува жена со која се немате среќавано со години откако сте дојдени во градов, а еве сега, во последниве нколку денови, никако да ја откачите.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Зашто јас него кога го зедов, кога му дојдов во куќата жена и домаќинка да му бидам, јас веднаш си го легнав умот на брашното.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Дека му се случило нешто на некое од децата, или дека му се случило нешто на Јосифа, или дека, или дека, а кога Јосиф со испрекасан здив изустува Некој дојде во Потковицава, по Градишки Пат, една единствена помисла, еден единствен ужас, оној од пред толку години, кога `Рслан бег и другари му ги исклале сите возрасни Акиноски, му ја згрозува душата и му ги посекува нозете во колената.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

На сцена стапува директорот А.А. специјално тој ден дојден во музејот.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

-Не ми кажа кое ти е другарчево, - ми се сврте пак мене и јас знаев дека ќе морам да ѝ објаснам, оти таа е толку многу љубопитна што не би поднела да не го дознае тоа што ја интересира. Ѝ дадов знак со раката да дојде в кујна, за да не зборува гласно пред Чавка и таа се загледа во мене со големо внимание.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

11. Си реков дојде време за отпочин од многу сонување Време е да се протријат очите И да се касне некое резне јаве Преполно со коалољубци (и кенгурољубци) од сите земји Кога ќе видам што ќе видам Лично Папата Бенедикт Шеснаесетти Да ми ти дошол во Австралија и лично тој ми пружи рака Вели одамна сакал да се сретне баш со мене (Вели дека сум Божји ротвајлер и јас навистина не го разбрав тоа) Вели многу го интересирале моите соништа И малку се попари кога веднаш му кажав Наместо добредојде му кажав дека за моите сонови Сум во постојана комуникација со еден поет од Македонија Ох Македонија рече Папата никогаш не сум бил во Македонија Иако тоа е само еден саат летање од Ватикан Никогаш никој и не ме поканил во Македонија А во животот на еден Папа многу е важно да не оди неканет на гости Сум читал многу за Македонија додаде Папата Светиот апостол Павле на пример пишува „Кога дојдовме во Македонија, никаков мир немаше телото наше; Во сѐ бевме во маки; однадвор напади, одвнатре страв.“

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Болкон дојде во Минхен, каде го снимав филмот, за да ја види првата монтирана копија.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Аргентина, за Борхес, претставуваше купче пријатели, неколку национални и семејни митови, шпанскиот јазик, драгите места и драгите улици во Буенос Аирес.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Заборав Ми дојде во мислите и остана... заспа на моите крила од вистината...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Веројатно затоа што ќе му текне дека дошол во земја Будалија.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

До директно ангажирање на Филип II во меѓусебните односи на елиниските градови-држави дошло во време на т.н. свети војни (356-346 и 340-338 г.пне.).

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Овој пат, речиси, двете дојдоа во исто време. - Здраво! Па каде си ти? Цела недела не си ми се јавила.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Знајш, али не знаиш?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Мора другарот Тито многу да ја љубел Јованка затоа што никогаш повеќе не дошол во Штип.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

А дека ни Хаџи Ташку ни некој друг не дошол во Потковицата и не поминувал по сокаците, сите зборуваа, можело да се мисли по тоа што од никаде немало ни пес да залае ниту пак нешто друго, што е живо, да даде глас од себе.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Особено затоа што веќе се знаеја неколку години, речиси од првиот ден кога таа дојде во Македонија.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Ренди дојде во кујната да си ја земе ужината.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

И повремено прашувајќи се: дали таа навистина го сонувала или тоа ѝ било само повод да дојде во контакт?

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Но тој веќе беше свикнат да го раздробува тој бес во своите мускули, секја утрина повторно упорно и повторно лудечки загазувајќи во длабокиот снег и цепејќи го неговото море со своите чекори во по неколку бесмислени круга околу пиланата и враќајќи се од таму секогаш полн со една безумна насмевка во своите очи, тоа беше само оној, големиот Ристан, дојден во него, секоја утрина повторно извлечен од заборавот, како првпат сретнат, збеснет и див.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Во текот на 90-те години фабриката се приватизираше, при што доминантниот пакет акции дојде во сопственост на вработените.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Чуварот на шумите над Врановци, Климе Саздов, дојде во Манастирот со џумка на челото.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

— Ај, дојдете во Виена, ми вели Ханс, приходите с нами.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Татко му на Петре, Благоја, Бајко, Блаже, благ како пипер, беше ковач: дојден во манастирот од струмичката нахија, село Градец, небаре го извади Петрета како копија од себе.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Само да не сум дошол во невреме?

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Кратко време пред тој да дојде во Истокот за да се видиме, ми откри дека бил кај еден чичко во едно село кај Западот.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Ја однесовме ден претходно.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Но зошто на Балканот не дојде до можната христијанско-исламска синтеза, макар што постоеја услови за нејзино остварување?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

- Во Бесвина имаше многу сливи, велеше мајка ми секогаш кога одевме на гробот во кој што е сега и таа.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Чанга очекуваше мегдан, на бината на плоштадот, со претставниците на власта и на партијата од градот, како што беше и дента кога дојде во градот со козите и со козарите кога запреа во центарот на градот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Целото лето и есента што шета Силјан со дуовникот и на ден Митровден си дошле во Прилеп и извадил дуовникот пари да му плати на Силјана ругата, колку што беше погоден.

„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Е тогаш добро си ми дошол во куќава. (Се ракуваат и така држејќи се разговараат).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Братучед ми Мурад седеше на убав, бел коњ.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кога дојде во дворот, пред вратата стоеја двајца Германци.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Патуваше така Зоки од еден мал град во едно големо село, па покрај една широка река до едно долго море, дојде во една тесна улица, а потоа изби на еден малечок плоштад, па виде една ниска планина и се искачи на една висока рамница, и сѐ така патуваше и патуваше по целиот, по целиот свет...

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Тоа беше доста старомодна приказна.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Но, ова добро дело на Марковски – кој притоа дојде во отворен судир со финансиската директорка на друштвото (В. Боцевска) – веднаш беше „наградено“: тој следниот ден, од страна на генералниот директор (Љ. Митрески), доби отказно решение бр. 01-13/7 за престанок на работниот однос без отказен рок, по- ради поднесена Пријава од истата директорка.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Понекогаш одев таму за време на неговите работни часови, затоа што слободниот дел од денот го минуваше само со Марта Бернајс.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Утредента прочитавме прекрасна критика во новините од шер Боно. (...) Бил Грејем сѐ уште нѐ тераше да дојдеме во Сан Франциско кон крајот на месецот - дури дојде и во Л.А. да не убеди.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Непријатели биле тие. Тие што дошле во нејзината земја да убиваат.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

По челото му избија капки пот.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Во октомври тргна оној погребен процес „Хипи, верен син на мас медиите”, кој го организираа вистинските хипици, кои навистина беа вовлечени во организацијата на општествениот живот и кои ги презираа сите оние free-style клинци кои дојдоа во Сан Франциско во текот на летото.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

На времето дошол во кратка посета на Америка и останал до ден денешен.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Во последното писмо, Карл ѝ пишуваше на Марија дека татко му и Марша се согласиле тој да дојде во Македонија за време на зимскиот распуст.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Изолационистите, спротивно, тврделе дека Хитлер никогаш не ќе може да ги зацврсти своите победи и заземени територии, па дури тој и да победи ќе може со него да се направи договор, но во никој случај, според нив, САД нема да дојдат во опасност да бидат нападнати.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Таа пет пати се има јавено во железничката компанија: чекаше одговорниот да се врати од одмор, да се врати од боледување, да дојде во канцеларијата и на крај сепак излезе дека не може да се предвиди кога возот поминува преку овој мост. Тоа е локален воз.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

— Добре дојде во куќава, — го поздрави Адем, седнувајќи на другиот миндерлак спроти него.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Круме Волнаровски слушна или така му се причини („да, мили, ова е мелем за твојата рана“) го прочита насловот, или се обиде да го направи тоа – Писмата до… и му се замагли во очите, а тоа не беше прв пат откако дојде во затворот да чувствува дека некоја црвојадина му го цица синото од зениците и се повеќе му засенува дел од она што го гледаше порано, а толку многу сакаше да го гледа и сега, во овој топол, влажен и неподнослив мај.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Во тој ноемвриски ден, попладне, илјада деветстотини и прва година, низ Битола се рашири веста: „Баш комитот дошол во Битола и тоа дење.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Потресена, тивко се повлеков и дојдов во твојата соба без да ти кажам што видов.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Како недостаток го истакнува фактот што синдикатот од претпријатието не се потруди ниту, барем елементарно, да ги подучи и информира вработените за своите права.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И ете ме, со Марија, по враќањето од прошетка, како стојам покрај него, фотографирам: Борхес ја гушка Марија, се припива крај неа како дете, како засекогаш да се простува од неа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Откоа се починале и се понајале, си латнале пак и си дошле во тие земји кај што си имале седела, та секој си тргнал во својот виљает, а Силјан со аџијата и друзи се упатиле за кај Прилеп.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Кога дојдов во Финска скитав без работа.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Иако, во фирмата немаше средства и претпоставените притискаа да не се бараат пари – сепак тој успешно ја менаџираше таа состојба и, во летото 2001, успеа од директорите да „извлече“ средства за да се исплатат патарината и хранарината на вработените за тие неколку месеци.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Оче Симеоне, се прибра. Како дојдов во твојот стан?

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Првиот признак на неволја дојде во облик на порака по електронска пошта.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сите млади коњарки беа дошле во дворот од Силјана за да гледаат радоста; сите се радувале и се веселеле; само Силјан штркот стоел на таткоа си куќа омаудрен со главата вземи, од голема жал што му дошла, дека гледал од сестра си свадбата.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Независно на сè, тој беше некако сигурен дека кога таа ќе излезе од бањата, ќе дојде во дневната да му се придружи да гледаат телевизија како што обично правеше.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

- Мора да се посочи на големиот углед којшто земјата го има во светот, да речам во меѓународната заедница! - се јави Сашо, неодамна дојден во секретаријатот како завршен студент на економија со просек 9, 27.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Очигледно настапуваше нова, завршна фаза во мисијата, во тоа беа уверени и обајцата.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Борко тогаш веќе бил важен во таа власт, но тој не ни дошол во Долнец да види што се случува, веројатно за да не му биде замерено дека брани кулаци.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Стана Ламбе и одговори: - Патролата дојде во селото, го врза Анѓелета и го отера некаде надвор од селово. Понатаму што станало не знам.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Единствениот проблем бил како да се изведе тоа без да се вмеша Британската влада.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

А сега кога реков дека ќе дојдам во Западот по работите, тој следниот ден патуваше за Скопје.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Владиката одново дојде во селото.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Истиот ден испрати човек во Ресен, да ја однесе радосната новина дека ќе ја земе за жена најличната охриѓанка и да ги покани да дојдат в недела за стројот.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

„Добре дојдовте во Виена“, пишуваше со жолти букви на зелените теписчиња на влезот од аеродромската згради.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Така во следната слика го наоѓаме Константин З. како плива по новиот базен на штипската бања Кежовица, борејќи се со обновеното чувство на покајување што дошол во оваа паланка и во оваа бања, обидувајќи се да го избегне подгледнувањето кон дното на новиот базен, на кое се наоѓаат големи правоаголни мермерни плочи издлабени со стотици аглести знаци.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

При тоа се известило дека личниот секретар на Иван Михајлов, Стефанов, "би требало да дојде во Лондон за да се дискутира за македонскиот проблем".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Тоа, задолжувањето на сојовите од страна на спахиите со поделени парцели земја и издвоени стада говеда и овци, беше првото корисно раздвижување што дојде во Потковицата со Дамческите и за тоа и едните и другите ги благословуваа - на тој начин навистина приносите двојно се зголемија.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

На другиот ден Трајче пак дојде во Караорман.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

- Добре дојде во моето родно место – рече Игбал и ми ја подаде раката да станам.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

До далеку потемелна промена дојде во 2003 година.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

- Децата од Долното-маало дојдоа во нашето маало.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

1. Една вечер, додека сѐ уште живеев на Големата Улица во Монро, ми дојде во посета Изаму Ногучи.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Братучедот Ристо, дојден во Скопје пред главнината на збегот, со надеж дека ќе најде лек за туберкулозата на жена му, поначесто навраќаше во дрвената барака.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Потоа, минувајќи како сиромашни муслимански аџии, им објаснувале со турски зборови на Турците дека се со кулаклии а најстариот со наџак за да се одбранат од арамии и, штотуку дошле во својата куќа, се наметнале пак со кожуви.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Затоа, тој особено ужива во запоставените артефакти од претходни периоди кои целосно отелотворуваат разни старински, застарени стилови.271 ‌Земете го, на пример, следниов запис со датум од 1945 година од дневникот на британскиот писател Дентон Велч, во кој бележи едно среќно откритие до кое дошол во некоја продавница на половни работи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Еднаш, кога брат ми Спиро дојде во селото да му донесе упатства на Пандо Дуковски наврати и дома да си ја види фамилијата.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

До одредени подобрувања на правата на работниците дојде во сферата на индивидуалните спорови кои сега можат да се решаваат и согласно новиот Закон за медијација, а ваков спор може да се поведе и во случај кога не е исплатена плата. 1.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Макар дотогаш објавуван во Белград, во Загреб и во Сараево, Едгар Морен избра да дојде во Македонија во рамките на тогашна Југославија.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

„Ќе дојде во тоа време, но ќе задоцни.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

А воедно кога почна да се чини дека може техниката со телевизијата и компјутерските мрежи да се погрижи сето знаење да дојде во секој дом, тогаш потрошувачката логика ја уништи културата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Кога во недела преминуваат преку мостот, таа опсесивно се труди да го слушне возот.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

— Доброутро, стрико, бацко, браче, Петре — го поздравија свадбарите и му ги подадоа своите испукани раце, кои Петруш ги стиска во своите и топло, братски ги поздравува: — О! Доброутро, Крчко, Трајко, Андо, Велико, доброутро, доброутро, добре ми дошле во дуќанов!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ќе дојдам во хотелот во четири часот попладне.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Откога се починале и се понајале, си летнале пак и си дошле во тие земји кај што си имале седела, та секој си тргнал во својот вилает, а Силјан со Аџијата и друзи се упатиле за кај Прилеп.

„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Во главата му се вртеше филмот за Цветана Горски и за неговиот пријател, со сомнително минато, белогвардеецот Игор Лозински, којзнае како дојден во градот, па дружењето со албанскиот емигрант адвокат кој замина во Скопје со семејството?

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Тој дојде во градот на истекот од Езерото од далечниот Санкт Петербург.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Во исто време тој останал во Софија како претставник на гемиџиите, но не долго потоа дошол во Турција за да се вклучи директно во реализирањето на планот.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Ја известија и Еми, навреме да дојде во училиштето во кое како осмоодделенка доби пофалба за учество во литературниот конкурс „Недовршен расказ“ продолжувајќи го расказот „Одгриз на срцето“ од Ката Мисиркова - Руменова.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Играчите тоа го докажуваат: потоа, зад сцената, ми кажуваат кои приказни најмногу им се допаднале. Kако да поминеш, удриш, паднеш и потрчаш.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Затоа за него претставувало вистинско откровение кога дошол во непосреден контакт со светот на Македонците без претходни предрасуди и сознанија за нив.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Штом Рони заврши со читањето, го прашав дали би дошол во Фектори и едноставно би седел во фотелја надвор од видикот на камерата, и би зборувал додека ние го снимаме Марио Монтез во филмот Харлот, и тој рече: „Добро“.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Така направија на Хаџи Ташку и дружината, а овие, пак, веднаш им зајамчија дека ќе им најдат таков.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Колку луѓе дојдоа во мојата соба. Кажаа по нешто.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

- Потерајте ги двоколките кон онаа рамнина и пуштете го добитокот. Ќе се најде нешто сено.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Сакав да дојдам во Македонија за да го земеме и татко ми, да се собереме ние кои останавме живи.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Детето си тоарило брашното на магаренцето, си зело погачата и невестата и си ошло дома.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Како нараснаа така посакаа едно лето на соборот на Света Петка да дојдат во Ливаѓе.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Гамену, зошто ме повика и зошто дојдов во онаа ноќ со тебе?

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Потоа прекутрупа и низ житјето си дошле во Потковицата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Делата на Добре, најдобриот човек на светот, си дојдоа во својот сакан свет.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

„Не. И сега ќе дојде во тоа време.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Благодарејќи му на татко ми кој аматерски се бавеше со сликарство, многу рано дојдов во допир со професионални сликарски материјали.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Имам сопче со зеленосиви тапети, со две зелени завеси со боја како вода, дезенирани со многу бледи ружи, освежени со тенки крвавоцрвени цртички. …прилично ме обзема страв од лудилото кога ќе ги видам одблиску оние што боледуваат од него, каков што многу лесно можам и јас да станам во иднина.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Не разбрав како дошле во оваа далечна земја.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Кратко ми рече: Дојди во Палестина, те очекуваме.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Испратен по деликатна задача во овој град, тој во Софија ги остави колегите од министерството, пријателите, своите подостарени родители, софијанци во неколку генерации на кои времето покрај годините им придодаде и старечка завист и цинизам, но пред сè, својата жена, и дојден во овој град што е сè уште паланка во споредба со царска Софија, покрај со проблемите на работата, непрекинато се оптоварува со продолженото останување на неговата Лила во Софија.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Имаше притоа Мехмед паша постојано при себе и еден стар ферман со султански оловен печат стасан до дедо му, славниот Исхак-бег, кога овој стана заповедник на Скопје: ферманот беше пишуван со рака и зелено мастило, а дојде во футрола од ѓон, со сребрени скопци, и залепена со восок: не само што постојано го препрочитуваше тој ферман, туку и го учеше на памет.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Ристе му нададе по капата и нему што му дојде в уста.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Дојдов во Москва и сега сакам да го побарам Горачинов. Адресата негова.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Овие, гавазиве, кога ќе дојдеа во Потковицата, одоколу, ги фалеа сите христијани од Потковицата, а најмногу него, Максима Акиноски, дека се вистински мажи, христијани, штом решиле со свои пари и без ничија друга помош да си соѕидаат општина и училиште.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Од кога сум дојден во Скопје се немам качено на тврдината?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Турчинот ќе ни дојдеше во куќата, ќе се најадеше, ќе се напиеше и ќе ни речеше: Бре ѓаур! ај донеси ми тоа и тоа! – ќе му одговоревме: Сега, беим!

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Јас седнував покрај неа, таа ќе ми дадеше варен компир или парче леб со путер и, додека работеше, додека џвакав, чекав брат ми да дојде во кујната – знаев дека веќе е буден и ги повторува лекциите што ги имаше учено претходниот ден.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Кога во 1983 г. дојдов во Будимпешта да направам истражувања во Музејот на пропагандата, бев заинтересиран за создавањето на идеолошките нарации од времето на транзитивниот период на комунизмот, во периодот 1945-1952.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Се задале сватојте од под селото да идат: нункото напред со уруглицата в рака, по него зетот и сите сватои, свирејќи со гајдата и врлајќи пиштоли, дошле во Божиној дворој.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Да преспиеме само една ноќ заедно во нашата соба.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во затворот во Софија дошол во контакт со поручникот Александар Тасиќ кој бил спуштен во Македонија со мисијата на мајорот Морган во Порече за да се поврзе со Војче Трбиќво април 1943 година и бил заробен. PRO WO 202/515A. 117 Мисијата Brasenose во состав капетан Мегдоналд и радиооператорот Џонсон биле спуштени во областа Пајкон (Северна Грција) на 3 јануари 1944 година кај мисијата Mankeywrench чиј шеф бил мајорот Квајн.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Исто така, ми се чини дека многу добро те познавам и дека ние двајцата одлично се разбираме.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Таа требаше да дојде во деветнаесет и триесет.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ете така некако, по таа линија, не знам дали директно од Франција или од некоја од нејзините поранешни колонии, тој паричник дојде во мои раце.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Макар што немаше луѓе, ни поп, ни брави за курбани, ни брашно за погачи, ни вино ни ракија како и порано во среќно време, старците и бабите што се прибраа од збеговите пак дојдоа в црква да запалат по некоја свеќа или пак да се прекрстат пред иконата на свети Илија да ги има во раката нивните мили и драги што беа затворени во тврдината на Пешта.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

По населувањето, Македонците дошле во допир со староседелците Траки, Илири, Пајонци и др. од кои дел се иселиле, дел загинале, а дел биле асимилирани од Македонците.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

— Каде вака, бре браќа, без препита и изим влегувате во туѓи куќи? — почна Толе половина на шега, половина навистина.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А во мај излезе Јусуф од заробеништво како победник.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Бев дојден во родната земја во својство на писател, за да селектирам драма од албански автор која требаше да биде поставена во Албанскиот театар во Скопје.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Оттука заватил Силјан да му кажуат на луѓето сите грешки што му грешаал на татка си и на мајка си, што им праел, пре с¯ што домаќино од полојната и поеќе беше му 'и знаел на Силјана грешките.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Се гледаше дека Денко за ова време, откако беше дојден во планинава, беше научил многу.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Се сеќавам, ми рече: Ете, Борко најпосле ќе дојде во Долнец!

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

До првата промена дојде во март 2000 година.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Со тие зборои и друзи Силјан целата ноќ беше си ја поминал и одвај во зората беше мигнал малку, та коа се разбудил, сонцето беше огреало.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Немаше време за многу зборови. Арафат долго ме држеше за рака додека му објаснив дека сум сега амбасадор на Република Македонија.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Додека се шетав наоколу сфатив дека војната во Виетнам изгледа многу пореално во Сан Франциско отколку во Њујорк - додека стоев на доковите, буквално можев да ги видам бродовите како заминуваат за Југоисточна Азија.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Пријателот ми беше направил чест, па пред да дојдам во Охрид заедно го прославивме мојот дваесет и трети роденден и ме почести со најновиот „Џеј Ло“ парфем.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Во возот, со кој патував тој ден, имаше повеќе Југословени, кои дошле во Берлин од Лајпциг, со желба да ги видат обата дела на градот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Го викаше и докторот Татули да го види, но Богуле штом ќе го видеше, бегаше и не сакаше да дојде во допир со него.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Еден од овие кираџии, Турчин на 6 мај требало да дојде во Битола со оружје.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Тие израснуваат од контекстот на дијалогот, и секое од нив треба да биде чувствително усогласено со одговорите на претходните прашања. (а) • Ако јас бев набљудувач на вашиот живот кога вие бевте помлад, што мислите дека би можел да посведочам во прилог на подоброто разбирање за тоа како сте успеале да го постигнете она што неодамна го постигнавте? • Што мислите дека ова мене ми кажува за тоа што сте сакале во вашиот живот, и што сте се обидувале да постигнете? • Што мислите дека би можело ова да ми открие за она што за вас е највредно? • Ако успеете да го задржите ова знаење за тоа кои луѓе ви се најблиски во текот на следните една или две недели, како би можело тоа да се одрази на вашиот начин на живеење? (б) • Од сите луѓе коишто ве знаат, кој би бил најмалку изненаден со тоа што сте го преземале овој чекор на соочување со проблемите на вашиот живот? • Што можат тие да посведочат дека сте правеле, во изминатиот период, што би им овозможило да претпостават дека вие би можеле да преземете ваков чекор во овој момент од вашиот живот? • Што мислите дека ова им кажувало, во тоа време, за вашите способности? • Што би можеле тие да претпостават за вашите цели со преземањето на ваква акција во овој момент од животот? okno.mk | Margina #4-5 [1994] 53 • Кои активности би си ги довериле себеси, земајќи го предвид она што во овој момент го знаете за себе? (в) • Би сакал да ги разберам основите на овие постигнувања.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

- Нано... - пак се обиде тој да ја утеши некако.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

За прв пат откако дојде во бригадата, Мече усети колку е убаво тука наутро кога првите зраци на сонцето ќе паднат над разбудениот младински логор, што се капеше во утринската светлина и веселост.

„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)

Што се однесува до водењето евиденција за невработените лица, до значителни промени во оваа материја дојде во 2004 година.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Како и да е, раководителот најмногу го интересираше како Сатурн дознал за сместувањето на својата сопруга.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Авторот, по пауза, додаде: „Случајно дојдов во Струмица и кога разбрав дека Еда го простил господ посакав да му го посетам домот.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Но сепак царот го третирале како питач, бидејќи дошол во очајничка потрага по помош, против неверниците, што го опколиле Царството!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Секој дошол во животот со некое свое барање и тој треба да го најде и да го задоволи она што е потребно или да не се согласува со она што постои.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Од тие причини неговиот извештај претставувал "салто-мортале" и давал сосема поинаква слика за населението што живеело во областа Лерин, а особено се разликувал од дотогашните извештаи кои биле доставувани до Форин офис од лицата што биле во придружба на официјални грчки лица и "супервизори" на она што се разговарало и какви информации ќе се добиеле од месните жители.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Но, всушност, мене ми се допаѓаше и содржината.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Татко добро знаеше дека предлогот беше бездруго дел од мајкиниот сон Татко да остане остане во Цариград, а потоа и целото семејство да дојде во Цариград.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Туку дојде во есента, кога ми падоше...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Зар не гледаш дека и докторот кога ќе дојде во селово се напива за да ги тргне мислите од вулканот што му чади над амбулантата, да не мисли дека секој миг може да го поклопи...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Добар начин на човек да му се посака добре дојде во неговиот скромен дом, си помисли.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Дигни глава, Румке мори, опули се!... Секој пат да дојдам, сѐ болна, те најдувам, јагне мори, болна на постела...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Рано изутрината тој се упати кај началникот; но му беше кажано дека спие; тој дојде во десет – пак му беше кажано: спие; тој дојде во единаесет часот – му беше кажано: па началникот не е дома; дојде за време на ручекот – но писарите во претсобјето никако не сакаа да го пуштат и на секој начин сакаа да дознаат каква е таа работа и која потреба го довела и што му се случило.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Планот му бил да овега, на Партениј, и тоа отпосле се дозна, кога ќе бидат готови, соѕидани општината и училиштето, да дојде во Потковицата и ако не се согласи Максим милум и за поткуп, со сила да ги освети пред да го стори тоа некој егзархиски свештеник.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тој тоа го вршеше умешно, брзо и ефикасно, што беше последица на здобиеното искуство во откривањето на најкарактеристичните османскотурски заемки за натамошна обработка според почетната замисла, но и измените до кои дојдоа во текот на работата.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Со духовниот живот отсега ќе владее принципот на уживање.”

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Оној е Украинец. Има козачки мустаќи – русокосиот, жилав и нервозен тип беше слика на правнукот на Тарас Буљба во сив, старомоден костум.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Жена му помисли дека дошол во кујната да го испие утринското кафе и да го изропа своето препечено парче леб со кравјо масло и багремов мед, пред да се врати во ателјето на работа.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Едното беше за Хари; другото за татко ѝ.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Но на сето тоа му дојде крај, кога еднаш жена му на Оруш, случајно или намерно дојде во плевната; виде дека вратата е одвнатре заклучена, ѕирна низ цеповите и ги забележа на сеното.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

И за првпат откако е дојден во Прењес на неговото лице само за миг се појави насмевка; му ги разбразди брчките, му ги издолжи усните и врз челото и образите му фрли малку ведрина и згасна како блескотот на светулката што одеднаш се губи во крајпатните грмушки.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

И од тоа пусто неризање мое ме накажа зер господ што дојдов во вашата земја.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Овие, Арнаутиве, уште во средата дојдоа во Прилеп, со себе доведоа еден пеливан, некојси Исо, на кого цели три дена, акајќи по прилепските аништа, му бараа јунак спроти него, то ест некој кој ќе се согласи да му излезе на Иса на мегдан во борење.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Дури и официјалните потери што ги праќаше пашата се тресеа и секој гледаше да не дојде во допир со Толевци, оти кога и да идеше некое одделение, даваше по неколку жртви.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ја покани да дојде во клубот кај што пушташе музика – сега веќе не свири самиот, ѝ рече, ама не може да ја остави музиката...

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Било како било, Де договори Еленор да дојде во моето ателје една вечер 1962 г.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Ха! Си стоиш ли на зборот да дојдеш во партијава моја? Да станеш Грк- кир Николаќи!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Затоа и заминувајќи од градот не ја зеде мојата адреса, не ми ја даде ни својата, и така ниту преку писма не можевме да си кажеме како сме и што правиме.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Се преоблеков во турско облекло и дојдов во кафеаната да чујам какви планови кроите против рајата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Семјон кажуваше дека тие генерали не дошле во градов заедно со нивната група туку по некој друг пат. По кој пат?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Авторот, најверојатно, прикаската за Пене, помалиот брат на Едо Бранов конечно ќе ја напуштеше зашто тој повеќе во прикаската не се ни споменува, но идното лето се случи, една негова пријателка од Холандија – Рики, историчарка преокупирана со проучување на правата на малцинствата на Балканот, да дојде во Скопје заради истражување во Архивот на Република Македонија каде што целокупната документација за Граѓанската војна во Грција беше пренесена на чување од Романија.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Сите мажи да се зберат и да дојдат во училиштето!

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Ова дете го викаат Корилче, зашто само пред една година е дојдено в град и уште не ги износило кошулите со везен корил.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Јас сум чесен уметник и дојдов во Стедејлик со најискрени намери.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

- Госпоѓо, јас веќе му јавив на вашиот сопруг, дека утре во 8 часот треба да дојдете во социјалната установа „Колевка“ во Суботица за да го преземете вашето бебе.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ја стега и не ја пушта ни на попатните станици каде што автобусот запира за одмор, а не ја пушти ни кога стигнаа во Скопје, ни кога врвеа по улиците, ни кога дојдоа во интернатот; ја држеше и во канцеларијата на управникот на интернатот каде што татко му го внесе да го пријави.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Често при одење од едно село во друго, за да не му врви патот некорисно и здодевно и за да не задреме на коњот пишуваше разни поднесоци што му требеа за да му бидат готови кога ќе дојде во селото или во градот.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Што е за право, никогаш не се сретнале во Гриниџ или во Бруклин: Осја кога дошол во Њујорк, Игор го однеле во Венеција, со билет само во една насока.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Селото и сѐ околу него било пусто, а какви болки вриеле во душата на тој човек, не се знаело - ни тогаш ни сега.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Би можело, сепак, да дојдат во рамнина бунтовниот и експлозивен карактер на Рада и тивкиот мирен Ѓорѓе.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Е, синко! Пред да дојдам во големиот град, бев врзан за земјата.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ами, ако дојде во тоа време Селман-ага?

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

На пример, кога првпат почнав да правам плочи, беше необично за некого да дојде во студиото без претходно напишани музички парчиња, да седне, како мене, и да ги состави со она што му е на располагање.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Гледаше како денот полека се излачува од муграта. Му дојде в глава помислата дека долго не бил во синагога.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Во неговите книги пишувани на различни писма, латинично, арапско, кирилско, хебрејско, на места откривав разлеана пепел, во необични облици, која некаде се слеваше во старите минијатури на еден Коран пишуван на рака, како своевидно надополнување, потврдување на неговото читање и постоење, неговото воскреснување во моите нови читања.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

„Нема што да се прави, младичу“, милостиво и очигледно радувајќи му се на новиот забележа генералот, „Треба да се утешиме!

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Се упатуваме со внукот кон Свети Наум.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

До првите промени во висината на казните предвидени за постапување спротивно на одредбите од овој закон дојде во 2001 година.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Само на крај ми рече да бидам внимателна зошто имаме многу душмани, а кога ќе дојдам во Западот ќе имаме уште повеќе.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Најпосле ѝ рече дека пуштил корени во Буенос Аирес и дека дошол во стариот крај на одмор.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Никој не беше сигурен колку бунари имаше ископано пред да дојде во нашиот двор!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

- Да не дојдоа во Гоа, немаше да се запознаеме – рече Игбал.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

РИСТАЌИ: Да дојдеш во мојата партија и да се наречеш кир Илија.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

- Бреза, - ѝ шепнав, - дојди во мојот кревет, ќе ти раскажувам нешто интересно.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Кога дојде во гратчето, веднаш по Првата светска војна, никој не ѝ обрна внимание, остана во сенката на својот маж уважениот прота.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

– „Ејди, синко Силјане, му рекле старите, ние сме дојдени во вашето село Коњари уште не беше роден ти; ние сме живееле на вашата куќа; ние знаеме сѐ што имате дома, ем поарно од тебе.

„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Тоа понатаму ќе биде уште помалку можно, зашто веројатно и јас ќе дојдам во слична положба, така што можеби мене ќе треба некој да ме растоварува.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

А после, додека следени од Карамана слегуваат по скалите и потоа додека одат во трлото кај Лазора Перуноски, си мисли дали да претрчаат до Зедница и да ги запалат вивките и така сè живо во Потковицата да кренат на нозе, или да претрчаат до Костадина Дамчески да му кажат дека некој јабанец дошол во Потковицата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

— Добровечер, господа војводи! Добре дошле во куќата моја!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Тој дојде во Македонија да го провери своето балканство, балканството на својот татко.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

А писмото што би му го напишала, прво ќе дојде во рацете на мајка му.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Изгледа дека тоа го исплаши колку и нас - толку се збуни што му го даде пиштолот на Патрик - а овој, како и секое дете на цвеќето, рече: „Мене ова не ми треба, човеку”, и му го врати револверот.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Среде ноќ, искористувајќи го сонот на другите, Кејтеновиот син дојде во мојот кревет.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Него го водеше мислата, кога дојде во езерската земја, да се жртвува и да работи, дека најубавото што постои во животот, во секој негов облик е континуитетот.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Сепак, треба да се има предвид дека оваа промена во голема мера е определена од големото зголемување на бројот на работодавци до која дојде во меѓувреме.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Чанга, спроти денот „Д”, ги повика сите козари, ветерани и млади, козари со убиени кози, козари со покани да дојдат во дивиот дел на големиот градски парк, крај реката, со семејствата, да го прослават неговото враќање со козите.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ја иритира сензитивната кожа и „гори“ кога случајно ќе дојде во допир со носниците.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Ѝ пратив збор по еден мој познајник и таа дојде во шумата каде што се одмораше нашиот одред.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Кога Зигмунд се јавуваше, му кажував дека мајка сака да го види.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Историјата не располага со други податоци за врагот, иако е голема штета тоа што не сме во можност да го следиме неговото движење од времето кога, по реставрацијата на Меиџи, пак дошол во Јапонија.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Не сакам да дојдам во таква фаза.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Пред да дојде во секретаријатот, работеше во локалната телевизија.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Но првин требаше да биде задоволена неговата прва желба, за што, впрочем, и беше дојден во нашиот дом, да ги види Татковите книги, во ѕидовите на чардакот и во Татковата работна соба.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Се сеќавам еден ден бригадата дојде во Кавадарци, а таму пијалак – колку сакаш.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

И рече уште дека, ако дојдат во Телок, не е чудно да се спуштат дотука и да се обидат да нѐ фатат.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Хичкок: „Додека ја снимав Дамата што исчезнува примив телеграма од Селзник кој бараше да дојдам во Холивуд и да снимам филм инспириран од бродоломот на Титаник.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Уживајте во вратоломиите на еден од неопходно најслободните преводи што било кога се појавиле на македонски. Margina #21 [1995] | okno.mk 113 КОНТРАКРОСТИХПУНКТ Ахил беше дошол во посета на својата пријателка и партнерка за џогинг, г-ѓа Желка, во нејзиниот дом.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Безброј пати ја молев, посебно во ова писмо, да дојде во Картагина, да биде со своите внуки во убавата градина во Картагина.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Кога дојдовме во Скопје му кажав на татко ми и тој без многу двоумење рече: Знам, тоа е Илија.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Еден ден дојде во болничката соба и ти ја кажа радосната вест: "Тато, го положив последниот испит".

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Следеше дали ќе дојде во другите куќи.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Вечерта татко ѝ дојде во куќарката на ибн Тајко.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Последниот пат, милицајците додека претураа по работите во килерот изгледа им дојде в раце онаа слика што ја сокрив и од себеси кога стана мој Иван илегалец.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

дојде (гл.) - во (предл.)