дојде (гл.) - мисла (имн.)

Кога му дојде мисла оти покрај жена може да го обрадува и со некое детенце, за малку што не рипна од постелата да го зграби дедот Петка и да летне, да ја земе Доста и да се најде дома каде ќе го гледа тоа дете, ќе го хране и подига, ќе биде и тој татко како сите среќни луѓе, ќе се радува на тој негов створ и ќе умре на неговите раце.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Долг беше патот до Беласица... мачно беше барањето низ сосечените - уште помачно да ги препознаеш - најмачно врз нив да грамадиш камења со нокти корнати... грамадата ем да им тежи, ем да ги заштити од мршојадите... ем да ја поткрене Беласица кон небото стежнато... три камени грамади - а јас премален, обессилен, душа заизлегла - ама ми дојде мисла - Ме чекаш, Ѕвездо моја, од небески висини за мене падната...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Сонцето биеше во нив, потта му го скокоткаше лицето. И му дојде мисла...
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Морам да се покријам“ му дојде мислата на која мораше да ѝ се потчини, да вложи напор и да се вовлече под чергите...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ми дојде мисла да го предупредам да не го прави тоа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)