демне (гл.) - го (зам.)

Запалените зеници се шират, демнејќи го скокањето на зарчето. Ги заморува ова кривуличење.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Петко, Андон и јас се наредивме спроти него демнејќи го под очи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ќе си ги стави рацете одзади, можеби тоа беа часови на размислување, ќе ја фрли главата колку може повисоко (ретко некогаш се веднеше кон земјата), - и туку кружи наоколу во дворот како орел што слетал ниско, над земја демнејќи го својот плен.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Затоа, чекаше само од страна демнејќи го "пленот", не дозволувајќи некој натрапник да се приближи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)