врне (гл.) - снег (имн.)

Дома за Циљка пред сѐ беа баба и дедо и помалите сестрички и братчето, кон кои беше така приврзана, како водата кон брегот и како птиците кон небото, а кои, ете, скоро година дена ги нема видено; дома беше и огништето, кое најмногу го сакаше тогаш, кога надвор врнеше снег со големи партали или кога завиваше северњакот зад прозорецот, а во спузата се печеа костени и компири и во поллуосветлената одаја единствено се спушаше прскањето на искрите и тивкиот глас на дедо кој им раскажуваше приказни и тие, внучињата загледани во него, едно подруго заспиваа со убавите самовили и со лошите змејови под клепките.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Иако вренеше снег, патот беше чист и така речиси во првите попладневни часови се најдовме во убавата Прага, расечена од бујната вода на познатата река во историјата на чешкиот народ - Влтава.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Надвор врнеше снег. Ноќта беше студена, широката улица, - прелеана со мека дијамантска светлина, - пуста.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Еднаш врнел снег цели три дена и три ноќи без прекин и од него не можело да се побегне.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во неговиот град никогаш не врнеше снег, како дете тој само го гледаше оддалеку на високите планински врвови околу Тарс, но вистински го запозна дури кога се најде овде.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
ДЕПА: Како, уште врне снег?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ќе пробам да ги доловам: Прва вест е секако временската прогноза, дали и кога ќе врне снег или дали и кога ќе се стопи.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Врнеше снегот со денови, со недели, со месеци и затрупа сѐ: сите патишта низ селото, сите дворови и бавчи, сите куќи.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Пладне е и врне снег.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Понекогаш ме земаше в скут, и додека седевме крај прозорецот зад кој врнеше снег, таа ми раскажуваше бајки во кои доброто секогаш го победуваше злото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На почетокот од мојот живот беше љубовта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Надвор врне снег, зима е како никогаш дотогаш, народот е исплашен од вестите за крајот на светот, а во топлата кафеана “Балкан” Филип Филиповски потонува, крај чаша црно вино, во длабоки размисли: мисли на своите книги и на страшниот сон.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На 17 октомври истата година, престана да свети сонцето за Филип Филиповски.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Влезе во библиотеката на Филозфскиот факултет столчен и избезумен: водата допираше до колена, стотици книги гниеја и се распаѓаа во матната течност, а надвор Вардар допрва надоаѓаше.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И слушаме дека на Пелистер врне снег и дека од снегот не можат да го искачат топот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се враќам попарена. Надвор врне снег, треба оган да се завали.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)