Инаку, сè би било едноставно (кога е веќе сложено) – како да ги распределам новите текстови во книга?
               
             
           
            
            
              „Човекот со четири часовници“
               од Александар Прокопиев 
              (2003)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Тече, жубурка, сончевите зраци си играат по неа (му се чини дури еколошки зна-чително се прочистила во меѓувреме), како да му мигнува со светлината, па го повикува: „Ајде, влези барем малку“.
               
             
           
            
            
              „Човекот со четири часовници“
               од Александар Прокопиев 
              (2003)