влегува (гл.) - дома (прил.)

Оди полека кон нив на секое скалило за миг застанувa небаре проверува дали ќе ја издржи нејзината тежина, се доближува до милите, а тие свртуваат грб и влегуваат дома.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Туку, ајде влегувај дома. Почнува да заладува.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Не наоѓа причина зошто некој би му влегувал дома.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Ништо не ми е украдено, ниту пак нешто имам за криење, ами дали навистина некој можел да ја гибне пљачката или мене така ми се причинува – не знам!“ рече Едо брезничанецот и пак продолжи на начин на кој како да му даваше време на авторот да се соземе: „Ако бил некој, кој може да е тој и што барал да ми влегува дома!
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Значи, ја растоварија колата, лубениците ги изнаредија во тремот, а татко ти влегува дома со блажена насмевка после добро извршената работа и по двете или трите ракии што обично ќе ги испиеше на пазарот шетајќи по тезгите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Влегувам дома, а пред мене гледам некои големи инсекти, небаре оси и поголеми од оси како лазат по ѕидот. Почнувам да ги тепам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Седам и гледам како смртта ми влегува дома.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Влегувам дома и си зборувам со Ѕвездана, а пак сама со себе: - Е, ја испратив Капинка, синко, велам, си отиде Капинка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Влегувам дома, отворам, се распулувам: никаде ништо нема.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ајде, сега делкај, учи се, ми вели и тргнува по скалите, влегува дома. По него влетува и Давиде Недолетниот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Си ги измивам рацете и лицето со снег и влегувам дома.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)