види (гл.) - човек (имн.)

Да ја види човек, пак да ја види. Око да не одврати од неа од убавина!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Ако а видел човек прв мечката, ќе се уплашела, ќе го поплукала и ќе избегала од него, а ако го видела првин таа, ќе му врлела и ќе го изедела.“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако се придодаде на ова и тоа дека навистина таа ноќ, во вторникот спроти средата, помеѓу Богојавление и Свети Јован Крстител, Јосиф Акиноски и Васил Митрески видоа човек кој во Потковицата дојде по Градишки Пат, по себе водејќи коњ а в раце носејќи нешто завиткано небаре дете, сѐ друго остана да биде зачудувачко и да биде тајна.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Па, сепак, и покрај што сите христијани во Потковицата беа будни, освен Јосифа Акиноски и Васила Митрески, и, се разбира, освен нив, Јанческите, никој друг, ниту тогаш ниту некогаш подоцна, го виде човекот што таа ноќ, во простата 1857 година, во вторникот спроти среда, помеѓу Богојавление и свети Јован Крстител, засекогаш го однесе од Потковицата Бошета Анѓелов Јанчески.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Беа нови, светнати чевли, во кои можеше да се види човек како во огледало. Без мана.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Веќе бев слушнал дека тие имаат такви навики, но едноставно не можев да поверувам во таквите приказни, сè додека со свои очи не видов човек како трча низ собата и носи куп гомна и умира од смеа. (...) Тоа лето постојано снимаавме кратки секвенци што подоцна ги искористивме за Девојките од челзи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Но...). (...) Куќите што ги изнајмивме во Провинстаун, Масачусетс, за неколку дена станаа вистинска кочина, и тоа најмногу поради тоа што сите ВЦ-а беа блокирани - изгледа дека тоа секогаш се случуваше кога Велветите беа во близина - така сите почнаа да трчаат низ собите со раце полни со гомна фрлајќи ги низ прозорецот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Бидејќи и јас се свртев во тој момент, видов човекот со колкаво изненадување погледна во Вера.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Штом излезе на раскрсницата, подзастана, погледна лево и десно како да се плаши некој да не го види и, кога отаде реката, пред продавницата, виде човек седнат на талпата, како да се поколеба дали да продолжи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тоа беше една лоша, скоро матна фотографија на која можеше да види човек кој на прв поглед изгледаше како подгрбавен бидејќи главата како да му беше повлечена меѓу рамениците.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
ТЕОДОС: (Пред огледало ги чисти мустаќите со четкиче.) Тји, бре мурдарлак! Ништо чисто не може да види човек.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Земи го, Спиридоне, за твоите колчишта е арно, а јас треба ново да купам. (Наместува крагна и машна.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Оти, оттука потаму не го видов човекот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Виделе луѓето дека таму свртела колата од Хрушчов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Срце не ме трае да го видам човекот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се засолнал зад едни шипје и отаде ги видел луѓето.
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Дури во воденица ли да те барам? се загледа тој во детето, преправајќи секако да не го видел човекот со пушката.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Кога ќе го видеше човек како шета со рацете в џеб, со кренати раменици, смуртен, со паларијата наклапушена на чело, ќе си помислеше дека човеков е страшно огорчен на животот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Бигорот што му го беа оставиле овие мисли и ова страдање можеше да се насети по зграгорениот, вџасен поглед на неговите светли, продорни очи, по бледото, испиено лице, по предвреме побелената разбушавена брада.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не можеше да го види човекот зашто беше заслепен од силното светло.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Мора да е мошне чудно да се види човек што лета.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Вистина е дека ќе видиш човек во сонот, ама во кој сон не ќе сретнеш човек.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)