вели (гл.) - ти (зам.)

Стале очигледно се израдува и му одговори: — Ами, ако велиш ти, оче Арсенија, да остана, да остана.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Шо велиш ти, Досто? — вели дедот Петко, кој сега доби особено расположение кога виде оти неговиот труд роди добар плод.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Што велиш ти, бре калпазан?... А! молчиш, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Намуртени, озлојадени, загрижени, тие брзаа да се доберат до некоја колиба или трло каде што ги оставаа кременачките, косите или крклизите и бараа некој обичен, предмет — јарем, палечник, плаз, некој сноп 'ржаница да кренат на рамо и со него да си влезат в село, незабележани, оти знаеја што ги чека дома сите оние што беа им се придружиле на комитите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Чини ли? Што велиш ти? Кој ерген бендисуваш од вашите, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Што велиш ти, Петре, која страна да ја фаќаме? — му се обрна Јордан Ацев на чиј реон беа собрани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Е, ова е вистинското Порто Рико“, ни велеше ти. „Еве баш тука…“
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
На спротивниот крај е еден огромен часовник...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Пулитика, како што велиш ти. - Политика, пулитика, сеедно. Во секој случај, наебавме.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Таа суровица, човек кој имаше само тело, се подбиваше со мене: „Како го велиш ти тоа, во една песна – умножение, а?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А, и отвори ја вратата патна. (Ката излегува.) Маро, што велиш ти, да има некој дојдено и да има најдено затворено, да е вратен?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
„Пијан е.“ „Пијан е роден“, суво ја утеши Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Откако го знам, сѐ вака се беси. Што велиш ти, Никола?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Танаско ја одвраќаше да не бара работа во Шумското, ѝ велеше Ти не си м’ж, палај там у Чана, у то стопанството Острово, не е лесно...чунки нагоре саат и надолу саат, а и земната като камин, су казма са работе а не су лупата!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Стихувај ме тихо, велиш ти од другата страна на заменките глаголите се ту повратни, ту неповратни бирај со кого и на кој начин ги сложуваш времињата и ги менуваш (за една ноќ) именките и придавките, по род и по број.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Сижето ожеднува. „Неовдешна вечер“,7 велиш ти.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„И велиш во Скопје живејш?“ продолжи човекот, „во то лајно палати да ми даваш не останвам! Шо велиш ти!“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Па однеси ме па однеси ме велам ти детство однеси ме ти песно старост вечна и незаборавна ти најголема илузијо без метафора прозору неспретно отворен грубо длабок за сите бои на вечноста Однеси ме низ овој дожд ти врвицо за да ме вратиш блага во овој пристан мал во ова нежно седло на сонот
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
- Е, како велиш ти, ми одговорува Јон, ама мене не ми е доста, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)