По патот  што го отвораше зборот  во сива небиднина Се рони веќе молкот  бигорот набран в грло од око нечекано  од кое блескал биљурот благ  на љубовта Некогаш  Се развева во разденот чемерот на осамата  погледот дури се извива  над мрачната шума на бидноста Свртено сѐ е веќе  кон небесната роса на виделото
               
             
           
            
            
              „Елегии за тебе“
               од Матеја Матевски 
              (2009)