Страв
 
   
 
   „Еднакви сме, луѓе сме, несреќни сме, брате
   Харуне, ти памтење, јас белег“
   М. Селимовиќ, Дервиш и смрт
 
   Сличноста нѐ покоси како чума
   Замижи, ајде, уште да те барам
   Да бидеме течно бреме, вечна дума
   Кога не сме среќни, а не несреќни
   Во кој конак на времето ли те сретнав
   Како да ти дојдам, кога ти се ветив.
               
             
           
            
            
              „Ерато“
               од Катица Ќулавкова 
              (2008)