бев (гл.) - тажен (прид.)

Тоа беше тажна песна за Охридската Архиепископија, во која се раскажува една вистина за смена на македонскиот Патријарх Арсенија со грчки.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Козарите беа тажни, а почувствителните останаа расплакани од ваквиот тек на настаните.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Погледот и беше тажен.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сите овие години додека и создавав грижи и проблеми, не сакајќи, ненамерно, не знаејќи дека и без тоа цел живот и биле постојано присутен гостин што никогаш не е подготвен да си оди!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Се радував, а истовремено бев тажна и се прашував дали ќе биде се во ред?
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кого да послушам, а кого не.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
И колку беше тажна мајка ми.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Син ми и јас бевме во Охрид.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Чувствата ми беа измешани. Се радував! Бев тажна. Чувствував болка во стомакот.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Со првата операција на чичко ми, пристигнувањето на Алексадар со полноќниот авион од Берлин, замислениот поглед на дедо ми, отпатува моето детство.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Бездруго беше тажна... Не брзаше да се врати...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
И другите жени, мајки и сестри беа тажни. Тој ден сѐ беше тажно.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Прашувате за сенката на старицата што ја заварив седната под дрвото? Беше тажна и потресена поради отсутноста на господарката.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Главатарот ми понуди половина државно богатство (еден стар клуч, две празни конзервени кутии, една сламена шапка и неколку шарени парчиња стакло) ако го развеселам Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Кога големата месечина, насмеана како секогаш, доплови над селото, отидов кришум на една нива и ја нацртав на земја сенката таква каква мислев дека била - со долги нозе и долги раце.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
И навистина сите беа тажни дури и јас.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
И тие, како и Карамба-Барамба, беа тажни, многу тажни.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Навистина, тој му се радуваше на топлиот ветер и на пролетта, но сега беше тажен зашто знаеше дека ќе се вратат ластовиците.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Таа ноќ Џивџик беше тажен. Не можеше ни око да склопи.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Таа вечер стариот полски врабец беше тажен.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Им умре машко детенце и сите бевме тажни.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога ќе дојдеше дома, ја тргаше таа вештачка маска од лицето, беше тажен и замислен.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
- Зошто да го послушам Банде и без тоа тој е упукан и мртов а јас не сакам да ја загубам слободата на сонувањето – ѝ одговорив и притоа навистина бев тажен бидејќи знаев дека таа не може да ги сфати моите причини.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Таа имаше за сè свои решенија.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Затоа во таа ноќ сите кловнови беа тажни. И јас. Кловн-мрак.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Се насмеав на написот, иако, всушност веста беше тажна.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Некои писма беа тажни, полни горчина, жаловити, некој весели и полни шеги. Понекогаш плачевме, де тагувавме, де се смеевме...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се чувствуваше како да е ставен во улога на прегнато говедо и, бидејќи немоќен на тоа а му се спротивстави, цело време беше тажен и со чувство дека е полеан со помија.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Цело време Еда го стегаше нешто околу срцето, беше тажен, му се плачеше и – не му се работеше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Многу често бев тажна и носталгична, ми недостасуваа моите најблиски.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
После сите денови на радост и смеа, после сите убави моменти што толку брзо помина сега двајцата бевме тажни.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Јас бев тажна, - се расплака таа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Само стариот даб сѐ така го чувствуваше теретот на годините и беше тажен.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И често беше тажна кога ќе се сетеше колку сте далеку од неа. Многу им недостигавте.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што мислиш, од каде знам јас толку многу нешта за тебе? Од нивните раскажувања.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)