бев (гл.) - мал (прид.)

Краста: Ох, замолчи, гадуро!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста: Кога беше мала имаше и презиме, ми се чини, но го заборавив.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ја видов пред три дена и изгледаше одлично, проклета да е!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Пред започнување на спорот со првичната Агенција за обезбедување и истрага тој околу седум месеци, од февруари 2007 година, работеше како работник за обезбедување – сѐ до критичниот момент на настанување на проблемот, во септември истата година.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Илче Мушаланов од Битола (сега 28-годишен), во моментов, е вработен на работно место чувар преку Агенција за обезбедување имоти и лица2 – различна од споменатиот тужен субјект за кој ќе стане збор подолу.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Иако компанијата беше мала, таа работеше доста успешно во поглед на изнаоѓање работа и клиенти.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За тоа му беше доволен и мал повод. Но сега поводот не беше мал.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Немаше значење што собата беше мала, пикната во еден зафрлен дел од хотелчето и што смрдеше, најмногу од теписонот, никогаш непроменет и скапан. Веднаш заспав.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И уште, при секое мерење метро се наведнуваш, но тоа беше мал проблем.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тогаш го најдовме и плишаното зајче што чичко ми Трајко (средниот брат на татко ни) ми го купи кога бев мала, со кое играа и Димитар (синот на Татјана, мојот внук) и Филип (внукот на Татјана и братучедот на Димитар).
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сестра ми беше мала и го бакна, а потоа не сакаше повеќе да гледа мртовци!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Градот за кој толку многу слушав од неа и од вујко ми Вангел во долгите ноќи во Лисиче, додека ние бевме мали и палави деца...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кога бев мала не сакав да јадам.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Како некој да ме свирна по глава со тврд предмет.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во себе си помислив дека малку ја тепав додека беше мала.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Јас се уште го сакам исто како и кога бев мала со таа разлика што сега знам дека тоа не беше поради подароците што ни ги носеше, туку заради радоста што неговото присуство ја будеше во нашата куќа!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Доника, нашата баба од која Татјана ја наследи бојата на очите и уште некои црти на лицето кои кога порасна добија друга димензија, беше најхрабрата жена во семејството на Кривошееви.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Го испративме.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Александар го купи за во него да бидат сами со баба ни.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Моето изненадување не беше мало, кога се сретнав со огромното горило, кое имаше два човечки раста, а глава голема колку шиник.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, очите на Ралфи бивствуваа зад тоа лице, а тие беа мали, црни и ладни.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Првите прозори беа мали, правоаголни и недиференци­рани, потоа дојдоа кружните прозори од бродовите (паробродите на секој оџак имаат по неколку такви), потоа тесните високи прозори со назнаки за кружен свод од неговото време во Рим, и конечно последната форма на прозор - „прозор- греалка“.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Тоа беше малата Отоманска Империја во менталитетите на народите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Колку му беа мали очињата на сопственикот уште повеќе му се смалија и се изгубија во дебелите меса.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Трепереше сонлива ранина, кога гавазите стигнаа со скапоцениот прстен на брегот од Преспанското Езеро каде беше малото китно село на убавата мома.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тоа беше мала пушка, најмала што воопшто Бојан имаше видено.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
На источниот ѕид од колибата беше мало прозорче, со заматено стакло, низ кое одвај се пробиваше дневната светлина.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Изгубен во осаменоста ќе беше малиот Дом Без оној дрворед од сомненија И без приказната што ти ја принесуваат Духовите на тас од ветрови прачки Завиткани во срма од месечина, Негде во предградијата на реченицата.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ако не беше малата верверица штотуку излезена од распукнатиот плод или од сребрената корупка на муграта; Ако не беше нејзиниот лесен од по одвај разголената земја и мигот на сепнатост при нашата средба додека ме откриваше како страотно чудовиште качено на високи нозе наеднаш и самото изненадено од нејзиниот страв;
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Светликавата птица ѝ го одзеде здивот поради блискоста, и таа истиот миг како маѓепсана стоеше таму, гледајќи ја птицата, што беше мала колку молец, како лета кон цвеќињата со клун што е танок колку игла.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Господ сигурно ме наградува затоа што, додека бев мала, постојано се селевме и никаде не се почувствував како дома.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ја исполни чувство на живост, и тоа ѝ влеа чувство на забава и желба да трча и да скока, како што правеше кога беше мало девојче.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кафени, вдлабнати, неговите очи не беа мали, но оставаа впечаток дека се мали поради веѓите што му се надвиснуваа и стрчеа како стреи.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Одвреме-навреме ја свртуваше главата назад и го гледаше бесконечниот тек на сообраќајот, а уште подалеку ги гледаше гроздовите од куќи што беа мали како кутии и беа раштркани над рамното земјиште.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тоа беше мала птичка, една од групата птици што Кети ги хранеше преку зимата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Бевме мали, братчињата, сестричките и са зима молевме да оздраве мајка и пролети некаде кога прошета низ дворот како дечиња се разиграа црешите на гранките а гласот мајкин светкаше меѓу нив како некоја заповест од светата книга, како ѕвезда Давидова.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Тоа беше мала изложба и јас задоволно се завртев.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Ѕирнав од прозорецот што го нацртав на авионот и видов под мене, долу - слонови, лавови, зебри, жирафи, антилопи, носорози. Беа мали како желки.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Ја зедов шарената топка и почнав да ја вртам пред очи.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Скокнав на нозе малку посрамотен зашто верував дека Роско веќе никогаш нема да го видам.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Таа гледаше во мене како да ќе се расплаче; потем одеднаш рече, невообичаено гласно: „Тоа беше мал состанок. Партиски.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Постелуваше широка сенка, но беше мала за да можат под неа ладовина да најдат 1600 деца колку што бевме сместени во тоа прифатилиште.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Потоа почувствував страотна болка во тилот, во пределот кај што ми беше малиот мозок, и се изгубив.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога бев мала дојде на гости и кога го прашавме што сака да се напие, облечен во шинел од Сремски фронт рече: „Би сакал една бела кафа“.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Драгица Најческа Друга мајка (1979) Скопје CIP 821.163.3-32 ISBN 978-608-240-010-5 COBISS.MK-ID 94426634 На ист начин како и мене кога бев мала, мама навечер, пред заспивање, ѝ ги раскажуваше на Ели, моето малечко сестриче, долгите приказни за Пепелашка, за Ивица и Марица, за црното кравајче...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Бидејќи спиевме во иста соба, јас во тие часови повторно како да се враќав во годините кога бев мала.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Внатрешноста на колибата беше мала и од вратата се гледаше целата, сите нејзини четири камени ѕида, а сепак и во тој мал простор, тој толку се губеше со својата ситнотија што оној од вратата неколкупати заврте со очите лево и десно низ колибата пред да го здогледа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А и тогаш погледна надолу со некое круто и непријатно поднаведнување на главата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Казната што ми ја изрекоа, а потоа и применија, не беше мала.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тоа беше мал увод пред да ѝ го прочитам фрагментот од есејот на Кот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Земјата ќе беше мала и танка ако на неа или во неа не ќе се трупаше она што умира.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Пак тој прав станува камен, дрво, рекол Никола Влашки, еден од двајцата тревари.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И за кого се?“ „Од тие парички вашите мајки и татковци беа помагани кога беа мали колку вас.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Другарчињата се подбиваа со Горан и Бобан додека беа мали, а подоцна им завидуваа, кога Роска за полнолетство ги „бркаше“ со клучеви од кола, а за среќен брак со коверта во која стоеше адресата на подарениот стан.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па постојав да тргне „собата што патува горе-долу“, како што мојата Сара го викаше лифтот дури беше мала, па го повикав повторно.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А тиа, штим-мајсторите на судбината, беа мали, не смееја да ги свртат кон мене валтерите, беретите и колтовите. Навистина можев да здивнам. Привремено.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Градот беше мал и озборувањата се ширеа брзо.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Таа умрела додека ти беше мала. Рак? - Не. Мајка ми умре во НОВ ЧОВЕК Алек.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Не заради платата, таа беше мала.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тодор беше мал дебелко со побелена коса и наочари, кој на прв поглед изгледаше сосем добродушно.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Визбата на Јован беше мал центар за производство на фалш гардисти.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Знаете, кога бев мал, чевларите од кожа на ајкула и непце од штука правеа ѓонови за зимски обувки.... Заради голомразиците... Некогаш...“
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Нејзината отвореност беше мала, кружна и речиси ненаметлива - слично на дупчињата за антена кои татковците ги прават со позајмени алатки, не сакајќи да повикаат мајстор.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Немаше никакво сомневање дека тоа го стори намерно. Тоа нешто беше мало и сплескано.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Од дедо ми. Имаше обичај да ми ја кажува кога бев мала. во секој случај, исчезна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Најмало дете на своите родители, Томаица беше растена и чувана како капка вода на дланка, како да беше мала принцеза.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Таа секогаш ја даваше целата плата – седум шилинзи – Хари праќаше колку што можеше, но вистинска уметност беше да се искамчи нешто од таткото.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Дури беа мали, тој никогаш не ја тепаше како што ги тепаше Хари и Ернест само затоа што беше девојче; но подоцна почна да ѝ се заканува и да ѝ кажува што сè може да ја снајде само да не е обѕирот спрема покојната мајка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како кога бев мала и си ставав чаршафи на глава, зошто очајно ја посакував.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ме теши фактот што се сетив дека сум задоволна од општата слика за мене, затоа што е прилично блиска на сликата што си ја замислував кога бев мала.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тоа беше мала икона.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се присетувам, бев мала. Со ситни кадрици.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
А тие, штим-мајсторите на судбината, беа мали, не смееја да ги свртат кон мене валтерите, беретите и колтовите.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тоа беше мал непознат злочин.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Уште еднаш навратив во свеста на татковиот животен проект за Историјата на Балканот низ падот на империите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XXX Животот сакаше, судбината помагаше во моите дипломатски години да го споделам, на извесен начин, во замислената стратегија на Хенри Кисинџер, првиот чекор кон мирот во решавањето на палестинско-израелскиот судир, кој требаше да биде означен со првите палестинско-американски разговори во претседателската вила Магребија, во срцето на Картагина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Југославија беше мала балканска империја чиј пад се вестеше.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во вилата Магребија на десетина чекори спроти резиденцијата на југословенскиот амбасадор, која некогаш беше мала палата на последниот туниски беј, гувернер за време на француската колонијална власт, требаше да започнат тајните разговори.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И ова беше мала калкулација на чувствата, за сметка за задоцнетиот одговор на мојата мајка, која самуваше на балконот со своите најубави цвеќиња во градот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во Скопје тогаш навистина имаше осумдесет еснафи и уште повеќе занаети, и секој еснаф си имаше своја зграда со одаи, разни помошници на занаетчиите, и свој писар наречен граматик си имаше, и сите еснафи заедно си имаа еден заеднички ќаја, но да се биде писар-граматик, иако само на папуџискиот еснаф, не беше мала работа и мала чест.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кога децата беа мали, бевме заедно на неколку денови во Париз, да го видат Дизниленд.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Додека децата беа мали одевме заедно целото семејство.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Тој со години, уште кога беше мала, со тропнување на ѕвончето на портата, носеше добри или лоши вести.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Како кога си игравме криенка додека бевме мали: ќе ве пронајдат а вие и понатаму се сметате скриени.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Кога ќе тргнеше во двобој мојот пријател настапуваше навистина како бесстрашен пеливан а аргументите на противникот, тоа го знаев од лично искуство, за него беа мали калливи локви што треба само да се прескокнат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Значи, бевте мали за на бој, нели?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тука беше малиот оркестар, а реквизитерот го натерав да пее држејќи се за нос, за да го постигнам ефектот како од фонографската плоча.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Секогаш после нејзините приказни тешко заспивав.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дед Павел долго време додека беше мала Аксја тврдеше дека ќерка му сè уште го наговарала да заминат за Одеса и да ја побараат мајка ѝ.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А и подоцна, додека бевте мали.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мене секојдневните вакви размисли ме исполнуваа со страв, со возбуда, како да ги доживував повторно оние приказни што баба ти Стојка ни ги раскажуваше кога бевме мали со една единствена цел, да нè преплаши.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Додека беше мало, такво нешто ни наум не ми паѓаше: би му ги извадил очите на секој што ќе помислеше на тоа.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Што се однесува до Гала, јас за неа бев мало маче и букварче.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се враќав на Балканот посиромашен за неколку најубави години од животот, далеку од семејството во егзил, кое ми беше мала, незаменлива татковина, но побогат со ново искуство во животот, со нови пријатели.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога бевте мали, ќе ве избањав пред слава, ќе ве променев и ќе ве ставев во кревет.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
„Маас“ беше мал, брз, немилосрден. Атавизам. „Маас“ целиот беше Моќ.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Тоа беше мала капела со прекрасни икони на светци кои беа прикачени на зидот од спротива вратичката низ која се влегуваше во малата прострија.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
- Прилега на онаа детска приказна што обично татко ми, кога бевме мали ни ја раскажуваше за побрзо да заспиеме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Уште малку, па ќе стигнеме до неа и јас ќе ти раскажам што ни се случи таму, еднаш одамна, кога мајка ти беше мала колку што си ти сега.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Среќа што се сетив на неа, споменувајќи си на тоа кога бев мал и кога дедо ми Баџак, исто како сега мене Бреза, го терав да ми ја кажува безброј пати за да ја запаметам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Дедо ми Марко, кога ние трите бевме мали, ни раскажуваше постојано сѐ една иста приказна за принцезата Дуња-Ѓузел.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Јас на моите деца, кога беа мали, им забранував да примаат другарчиња ако не бевме ние доба.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Јас тогаш бев мал, ама паметам како децата по полињата ја шуткаа неговата попска шапка со денови, сѐ додека некаде не исчезна.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
И онака нема ништо интересно тука, можам да ги кренам. Вака ништо не гледам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога бев мала не можев да ги трпам како баботат. Се криев под перница.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не знаев кога бев мала.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Си ги погледнав моите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Иако беше мал многу симпатично беше вклопен мебелот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Анимирај ја малку – ми дофрли мајка ми, погледнувајќи ме во ретровизорот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Таа беше мала лани, кога прв пат Тета ја однесе во Маврово, и ништо не паметеше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)