бара (гл.) - свој (прид.)

Судечкиот судија-поединец (Ѓ. Христовски), во отсуство на тужената страна, а во присуство на заменикот- полномошник на адвокатот7 (Т.Домазетовски), во септември 2009, конечно пресуди во корист на тужителот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Под „други начини на справување“, таа го наведува спогодбениот начин на 245 решавање на споровите како убедливо најефективен, поефика- сен и мошне евтин.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Примерот на Машаланов е за поздравување затоа што ги ох- рабрува големиот број „непријавени“ и неосигурени работници – кои, правно гледано, немаат склучено договори за вработување и поради тоа чувствуваат дека се наоѓаат во инфериорна позиција vis-à-vis своите „газди“, да си ги бараат своите права по и судски пат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Парничните трошоци, кои паднаа на терет на Агенцијата кој и го изгуби спорот, беа одмерени на 18.910 МКД (310 ЕУР).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Лично има воспоставено и коректна соработка со некои трудови инспектори за нивно ангажирање на терен во заштитата на работничките права и спроведување на законските одредби. ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За во иднина, В И. – која сега работи во друга приватна фирма и која, поради оправданиот сомнеж во партиската блискост на синдикалните лидери, не е член на ниту еден синдикат – вели дека ако се најде во ситуација повторно да ѝ се прекршени работничките права, доколку нема друг начин на справување со бесправното, таа повторно би се впуштила во спор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Вујошевиќ испраќа апел до сите [не]вработени дека најпрво тие самите мора да си ги знаат и да си ги бараат своите права, а потоа и синдикално да се организираат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Самите работници беа застрашени дури и од помислата да ги бараат своите права пред суд!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Поучен од претходниот штрајк и решеноста на работниците по секоја цена да си ги бараат своите права, рабо- тодавачот овој пат прави обид преку кој се обидува да го неу- трализира и инструментализира синдикалното организирање во фабриката.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сепак и тие што требаше да му ги исплатат парите, се во работен однос во истата фирма и, плашејќи се за своето работно место кое беше загрозено од „повисоки инстанци“, на разни начини се обидуваат да ескивираат и одбиваат да контактираат со него.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По ова тој, без да се обрати до Трудовата инспекција – за која вели дека е „јавна тајна“ нејзината корумпираност – се решава директно, по судски пат, да го бара своето право на исплата на неисплатените плати.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Мора да се каже дека за цело ова време додека Ѓорѓиевски не е на работа, во Шеќераната се случуваат дополнителни турбуленции со кои додатно се отежнува можноста за спротивставување на работниците.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Татко ми на радиото во облик на паун, на кратките бранови, ја бараше својата радиостаница.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Има моменти кога се гледам како дрво кренато на ридот, но знам дека денот си го бара својот долг, дека ситните потреби се сместени долу, во долот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А младите не сакаат да тагуваат по измината младост ана своите татковци и мајки; тие бараат брз ритам, бараат своја мелодија, го барат своето време.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
- И да се галиме, да се лигавиме, да се стискаме и да се плеткаме, како секој да си го бара својот дел кај другиот, а присвојувајќи си го другиот како својот? - Многу точно.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Човекот сепак е човек и го бара своето место меѓу луѓето. Како птица своето јато.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А утрото, кога ластовицата повторно отиде да си го бара својот стан, се судри со една плаката што преку ноќта беше ставена пред вратата: „ЗА БЕЗРАБОТНИ ПРИСТАП ЗАБРАНЕТ“
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Заморно работеше секојдневно, воден од поривот на чувството за богатење, но емоционалните слабости ги влошија односите со ортакот кој го бараше својот дел од долгот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сите ги бараат своите најблиски: во тие стари чешки и италијански камиони што не сакаат да подзастанат сите трчаат крај камионите, се туркаат, се удираат, а оние кои паѓаат, остануваат да лежат поснопица, изгазени од навалицата... така ката ден, двапати, турмата од жени и старци квечерум трча зад камионите сѐ до фурните, до првата стражарница, до првиот бункер зад кој продолжува патот накај Елбасан.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Гледам девојчето како да ти презреало, а нејзиниот бунтовен ум како да не сака да биде сам, па бара свои следбеници.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, Рада во расфрланото ѕвездено јато ја бараше својата ѕвезда, ја наоѓаше лесно зашто и таа како и Рада беше осамена. Подалеку од ѕвездениот рој.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На враќањето царот го догледал момчето искачено на каменот како гледа во далечината, а говедата наоколу пасат трева.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Му ја кажал вистината за неговото потекло...
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Веднаш царот ја прегнал својата кочија и кинисал по царството да го бара својот вистински син.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Една од понеобичните појави на нашето време се случи можеби по 1950-та кога денешните “модерни”, забележувајќи ја опасноста да “заглават” во слепата улица на простата сегашност, почнаа во недвосмислено креативна смисла насекаде да ги бараат своите “прататковци”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Маниризмот околу 1600-та не само што не ја беше напуштил врзаноста со религијата (колку и таа да беше доведена во прашање); тој се развиваше во однос на одредени искази на минатото, во однос на Александрија, на Хадриановиот Рим, на маниристичката литература од средниот век.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Другар му не разбира: старицата го бараше својот внук Борис митралезецот, оној што загина во тоа лето долу на пругата, а не него, зашто тој и немаше баба.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Меѓутоа, патриотите (авторите на есперантото), во доминација на идејата за туѓ жив јазик, секогаш ја бараат својата антимакедонска содржина.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ја бараше својата визија.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Го бараше својот пат помеѓу мајкиниот лет кон Турција и татковиот повик за останување...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски со големо внимание и восхит го слушаше Татко како му раскажува за неговите кадиски студии во Цариград.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таквите кои бесцелно и несигурно талкаат и ги бараат своите жртви.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Човекот ги барал своето семејство, својата куќа, своите деца, мајката на своите деца. Проклет да бидам, тоа барал човекот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Луѓето ја пренесуваат тежината од една нога на друга кога се збунети, тогаш бараат оправданост за себе и го бараат своето право преку вината на некој друг.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ги почувствува во својата крв сите свои дваесет и пет зими и, не сфаќајќи како го бара својот спас, се завлече во касата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Меѓу стравот и храброста Сандри го бараше својот тесен процеп на сигурност, процеп што постои само ако бегот сѐ уште не решил да постапува отворено.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
16. Ги води патот нив меѓу царевки и плодови лозата дури соковите на летото ги збира Извор водите секнат но песната не секнува во корењето на бидноста загледана во далечината на светлоста Процесија долга е тоа по полето на векот во кое светот ликата си ја подава од сивата недоодица И тие чекори морни огреани од погледот на тој што сега молчи под сонцето на летниот спокој занесени се дамна отаде виделото Грутката на глувата тага во грлото се збира на пладнето Штрека денот на болката пробудена Се мрачи светлината на неискажаните зборови вадата што ја бараат своја Сончевата прашина трепти Далеку гласот оди по питомото поле Ги отвора тоа дланките подадени свои кон чеканиот дом на помнежот и песната
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
И ги гледаше книгите, секогаш истите книги, отворени, небаре излегле од нив јагулите и бараат излез, го бараат својот пат.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Го бараше својот ракопис на Историјата на Балканот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Подоцна, Ервехе ја бараше својата Клементина на некоја од страниците од каталогот на Ла Ринашенте.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Луѓето велеа дека сите вредности се срушени; но, во мене се разбуди вечноста, таа оживеа и ги бараше своите права...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Сите ги бараат своите најблиски: во тие стари чешки и италијански камиони што не сакаат да подзастанат; сите трчаат крај камионите, се туркаат, се удираат, а оние што паѓаат, остануваат да лежат поснопица, изгазени од навалицата...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Долго го барав својот начин.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Оние, што би сакале подолго да размислуваат за оваа паралела, ги упатуваме на делото на Hock посветено на маниризмот, Die Welt as Labyrinth, на француски преведено под малку воздржан наслов Лавиринтот на фантастичната уметност. (7) Ќе додадеме, за да му вметнеме одредена вредност на споредувањето кое овде ќе се обидеме да го спроведеме, дека откривањето на вистинскиот лик на Leonardo da Vinci не случајно се одвиваше кон крајот на минатиот век, токму во годините кога Marcel Duchamp го бараше својот личен пат, по кој наскоро и тргна.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Шишман му ја подаде матарката. Со една рака му ја подаваше со другата ја бараше својата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Така завршил обидот преку една страшна експлозија во срцето на Османската империја да се потсети Европа дека покорените народи не мируваат и ги бараат своите права.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Го барам својот глас во молкот див на морето, оно се скаменува.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)