Горната усна се отвора, станува тенка; носот потемнува и се протега преку челото: на неговото место остануваат само две широки ноздри; кусите клепки се повлекуваат в месо; под нив, место очи, светат две голи полжавчиња.
               
             
           
            
            
              „Кловнови и луѓе“
               од Славко Јаневски 
              (1956)