ујдурма (ж.)
      
      
        
          
          
        
        
              
          Во листата, меѓу другите, се најдоа и зборовите: арам, муфлуз, резил, тамаќар, башибозук, шашма, далавера, алашвериш, ќелепур-софра, џева, беља, гениш, курназ, маскара, едепсаз, марифет, сафра, рушфет, џамбаз, суртук, мамлаз, чалам, табиет, чаре, јаваш, ајде, таксират, тарапана, ујдурма, усул, чешит, џабе, џган, џумбус, батакчија, бадијала, зулум, налет, угурсуз, шерет, гајле, гајрет, грбал, душман, далавера, дереџе,зандана, зијан, ифрит, калауз, курбан, курназ, маскара, мамлаз, намќор....
        
      
    
    
    
      „Тврдина од пепел“
         од Луан Старова 
        (2002)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Не постои чоек што не доаѓа у искушение да направи некоја ујдурма.
        
      
    
    
    
      „Тибам штркот“
         од Зоран Спасов Sоф 
        (2008)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Без најтемелно и најбрзо           можно испирање на мозокот, нивните расипани умови би можеле да проникнат во           нашите валкани ујдурми.
        
      
    
    
    
      „МАРГИНА бр. 22“
        
        (1995)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Во неговиот дефтер веќе беа запишани зборовите: арач, марифет, арам, инает, фукара, пишман, инает, рушвет, ујдурма, ќелепур софра, калауз, јаничар, башибозук, калауз, курбан, гурбет, душман...
        
      
    
    
    
      „Балканвавилонци“
         од Луан Старова 
        (2014)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Нема историја, ниту политика без ујдурма!
        
      
    
    
    
      „Балканвавилонци“
         од Луан Старова 
        (2014)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Пак е тоа некоја негова ујдурма: да се измазули некако со лозјето.
        
      
    
    
    
      „Чорбаџи Теодос“
         од Васил Иљоски 
        (1937)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Кога се стемни и деврието, тропајќи, замина кон Серава, ибн Пајко појде дома за да си земе некои алишта, а најпрвин да ѝ каже на Калија дека е сето ова ујдурма и привремено, зашто со попот Ставре смислиле како да излезат поербап од валијата.
        
      
    
    
    
      „Вежби за Ибн Пајко“
         од Оливера Николова 
        (2007)
        
        
    
    
   
   
         
	        