тиркиз (м.)
      
      
        
          
          
        
        
              
          Се капевме и уживавме во топлата и тиркизна вода.
        
      
    
    
    
      „Седум години“
         од Зорица Ѓеорѓиевска 
        (2012)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Не ни е недостижно тоа тиркизно небо, ново изгрејсонце, бакнеж со вкус на малина, хоризонт со боја на циклама, ново заљубување и надеж за убав почеток.
        
      
    
    
    
      „Жонглирање со животот во слободен пад“
         од Сара Трајковска 
        (2012)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Понатаму мораа да кружат низ Калифонија кога     стомакот веќе ѝ се познаваше и сѐ што им беше останало беа нивните црни кожени     јакни и накитот од сребро и тиркиз којшто некако го стекнаа во Галуп или Флагстаф.
        
      
    
    
    
      „МАРГИНА бр. 32-33“
        
        (1996)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Како ли би да не битисуваш на прстенот;  Стега обезпрстенета спирала-  О Мајо  таго низ мене;  Суша е овде;  Земјата и небото  Ти се ментолно тиркизно море.
        
      
    
    
    
      „Омајнина“
         од Афродита Николова 
        (2010)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Ги гледала, потем, живописните персиски теписи спружени пред бројните дуќани, сребрениот накит обликуван во големи и во мали форми, садовите од светнат бакар, посребреното оружје, тиркизните украси, многу, многу други украсни предмети кои ги гледала за прв пат во животот.
        
      
    
    
    
      „Ервехе“
         од Луан Старова 
        (2006)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          По се:  Дрвото во тиркизно син сад е кај мене. Земи го, рече Стариот.
        
      
    
    
    
      „Забранета одаја“
         од Славко Јаневски 
        (1988)
        
        
    
    
   
   
         
	        