складност (ж.)
      
      
        
          
          
        
        
              
          Покрај многубројните објекти во барок и рококо стил, или објекти во еден тежок современ стил од кој може да зрачи достоинство и студенило, овде архитектите, во какафонијата на семожните геометриски линии, со бујна фантазија доловиле неверојатно складност на старото со новото во градежништвото и со тоа, навидум, како да ги демантирале сите закони на физиката...
        
      
    
    
    
      „Патувања“
         од Никола Кирков 
        (1982)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          И овој пат ѝ подреков нешто двосмислено. Нешто во врска со складноста на фигурата.
        
      
    
    
    
      „Летот на Загорка Пеперутката“
         од Србо Ивановски 
        (2005)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Складноста на боите и совршеноста на сликата не само што го смирија, туку и го восхитија.
        
      
    
    
    
      „Захариј и други раскази“
         од Михаил Ренџов 
        (2004)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Во полна складност со ваквите спектакли се и сувенирите.
        
      
    
    
    
      „Патувања“
         од Никола Кирков 
        (1982)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Не е тешко да се пронаоѓаат, дури и да се предизвикуваат, но еден предуслов е обврзувачки: потребно е приклонување                 на луцидната мисла за прифатливите разлики ВО складноста, неплашење од случајната средба (која и не е тоа) на чадорот со машината за шиење.
        
      
    
    
    
      „МАРГИНА бр. 6-7“
        
        (1994)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          „Египетските свештеници дури и боговите ги величаат со помош на седумте самогласки, и тоа така тие да им звучат наредено, па наместо аулус и китара поради нивната складност се слушал звукот на буквите“ (Дорнснеф).
        
      
    
    
    
      „МАРГИНА бр. 22“
        
        (1995)
        
        
    
    
   
   
         
	        