развидели (св.)
      
      
        
          
          
        
        
              
          Бидејќи одамна беше веќе развиделено, забележував како по Рајна се влечат бродови и шлепови, кои пропаѓаа длабоко во реката под притисокот на товарот.
        
      
    
    
    
      „Патувања“
         од Никола Кирков 
        (1982)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Ај, не станувам дури да се развидели - и домаќинката, до мене заспана уште малку да си поспие... си вели Петре - со здив притаен а очи оџарени ја скорива возбудата на она далечно време, кога Ѕвезда, домаќинката негова во големи пости пред Рождество Христово му кажала дека е несама...
        
      
    
    
    
      „Молика пелистерска“
         од Бистрица Миркуловска 
        (2014)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          - Дај ми малку да лизнам, вели, белки ќе ме стопли и ќе ми се развидели.
        
      
    
    
    
      „Пиреј“
         од Петре М. Андреевски 
        (1983)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Се исправам: веќе се развиделило.
        
      
    
    
    
      „Пиреј“
         од Петре М. Андреевски 
        (1983)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          И штом убаво се развидели, го нагрна кусото, со срма извезено џамаданче, го накриви испегланиот, тукушто донесен од калап фес и, мамурлив од пиењето и неспањето, тргна сам со Бакала накај езерото.
        
      
    
    
    
      „Бојана и прстенот“
         од Иван Точко 
        (1959)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Уште цели три дена небото стоеше налегнато над врвоците на највисоките дрвја и разденувањата едвај се исцедуваа да развиделат малку и во Белата Долина.
        
      
    
    
    
      „Белата долина“
         од Симон Дракул 
        (1962)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          И само што се крена утринската магла и малку се развидели, Цепенко, кој стоеше на стражарското место, извика:  - Погледајте!...
        
      
    
    
    
      „Бојана и прстенот“
         од Иван Точко 
        (1959)
        
        
    
    
   
   
         
	        