просолзи (св.)
Беше една ужасна лутина, од неа очите крваво му просолзија.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И кога овие се приближија, стариот бег просолзи, и се избакна со сите тројца и им подари по две железа за кревети.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И тогаш како не ќе ти просолзат очите од сожалување, човече, кога ќе го гледаш онаков, мислеше Змејко.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
