произволен (прид.)
Препуштајќи му го на случајот изборот на фотографираните субјекти, извлекувајќи ги од анонимност случајните минувачи и поставувајќи ги во центарот на вниманието резервиран само за славните, делото на Димитријевиќ претставува критика како на системот на вредности со неговите очигледно произволни хиерархии, така и на идеологиите кои лежат во основата на рекламниот дискурс и политичкиот култ на личноста: „Се обидов да најдам одреден вид на активност што ќе ми овозможи да ги надминам рамките на формалната еволуција и да се обидам фундаментално да го променам нашиот пасивен однос кон опкружувањето.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Сакам да го потсетам дека е вљубен и дека само вљубените се надарени да шлапаат боси по водите на илузиите, да негуваат во размислите градини од лажни претпоставки и да донесуваат произволни заклучоци.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Всушност, за културата обично се претпоставува дека се состои од разни произволни, но системски обрасци на мислење и на однесување кои се длабоко врежани во перцепцијата и во навиките на оние што им припаѓаат на конкретните групи на човечко живеење.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Според Гелнер, „културните партали и крпеници, што национализмите ги користат, често се произволни историски изуми.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
И многу произволен ми се чини оној заклучок што пред малку го спомна доктор Пачев.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Границите меѓу трите супер-држави на некои места се произволни, на други се менуваат во зависност од воената среќа, но општо земено тие ги следат географските меѓи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Изложбата и каталогот се така уредени да го презентираат животот и опусот на уметникот на еден јасен и систематичен начин, избегнувајќи ги елаборираните теоретски конструкции и произволните интерпретации што ги карактеризираа студиите за Дишан во последниве три декади, и кои всушност го спречуваа нашето разбирање на делата на овој уметник.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
В ред, в ред, можеби присутните во оние произволни тврдења на Николина Кралева што беа изнесени во форма на неуверливи претпоставки можеби согледале вина и грдо однесување од страна на мојата по малку чудна личност божем наклонета кон тривијалности и недолично однесување; можеби им биле прифатливи и таканаречените љубовни авантури со несоответни личности (ова обвинување всушност ми годеше иако спаѓаше во оние таканаречени голи измислици со оглед на моето сиромашно љубовно искуство кое во тој период сѐ уште беше сместено во одделот желби и соништа) итн.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
За формите пишува: „свиткани, склопчени, произволни, всушност насилно трансформирани”.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Кога една од одаите одново ја малтерисувавме, Симон немаше трпение да гледа како мајсторите произволно ги влечат рабовите, особено рабовите околу вдлабнатите прозорци.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Значи, „културните парталчиња и крпеници” не се произволни историски изуми.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Овде, без сомневање, ако треба да се расплеткаат сложените односи во кои беа заплеткани Duchamp и неговото семејство, клучниот настан од биографијата не би била, како што произволно тврдат многумина од неговите биографи, неговата вљубеност во сестрата Suzanne, туку тоа што токму во моментот кога ја започнуваше каријерата, кога и самиот беше на пат да стане сликар, го оневозможија неговите сопствени браќа, кои беа, ако смеам да ја направам таа грда игра со зборови, негови апрови (SES PAIRS); тие свечено дојдоа како гласници, со црни одела и вратоврски и му ставија на знаење дека треба да ја повлече својата слика Акт што се симнува по скали.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Сакал да ме заштити од произволните тврдења на Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Па, главната улога е тоа што морам да се однесувам како адвокат и да ја бранам сопствената работа, да бидам подготвен во секој момент да дадам отказ и да се повлечам, зашто не сум навикнат - и навистина нема - да се потчинувам на произволната уредничка контрола.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
„Големото Стакло“ очигледно претставува нешто, иако не е јасно што, ниту до која мерка тоа прикажување е безмалку „произволно”, како што тоа некои го мислат, во смисла на испреплетените „бесмислени“ облици.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
- Јас ништо не мислам. Се движиме во сферата на претпоставките - рече Даскалов. – Всушност се обидувам да ги изнесам моите размисли во однос на твојата претпоставка што се темели на произволно искажување.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Не мислам дека смее да се каже било што произволно. Јас сум за дисциплина.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Оваа дефиниција апсолутно не е за ништо, зашто таа еднострано, т.е. произволно, го изделува само и исклучиво националното прашање (иако е тоа извонредно важно како само по себе така и во својот однос спрема империјализмот) произволно и неточно сврзувајќи го само со индустрискиот капитал во земјите што анектираат други нации исто така произволно и неточно истакнувајќи ја анексијата на аграрните области.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Ако денес во германско-француската дебата ни е нужно разбистрување, тогаш мораме да се обидеме што е можно помалку да бидеме произволни и да не зборуваме за „типично“ германската или „типично“ француската филозофија.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Авторот ги дели крупните руски банки на две основни групи: а) на банки што работат служејќи се со „системот на учества“ и б) на „независни“ банки, при што под „независност“ произволно ја подразбира независноста од странските банки; првата група авторот ја дели на три подгрупи: 1) германско учество, 2) англиско и 3) француско, имајќи го предвид „учеството“ и владеењето на најкрупните странски банки од соодветната народност.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
