пожив (прид.)
Тој е пожив, повеќе опседнат со верувањето дека животот со неговите можности вреди, отколку што е случајот со обичниот човек кој се занимава со своите ситни грижи.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Сѐ така тихо плачеше, но гласот беше малку посилен, пожив. И бојата на лицето бавно ѝ се враќаше.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Не изостануваше ни Мајкината поговорка. Мајка, за прв пат, покажуваше пожив интерес за историјата на својот народ, за Татковите историски книги, за неговата незавршена Историја на Балканот низ падовите на империите.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Тој стана некако пожив, дури и со поцврст карактер, како човек, што веќе си ја одредил и поставил целта.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
