оросен (прид.)
      
      
        
          
          
        
        
              
          ТРЕВА      Семето го фрлив со силни зафати на широко  од изгревот кон залезот  и земјата се посла со жолтите зрна  како трпеза од брашно оросена.
        
      
    
    
    
      „Липа“
         од Матеја Матевски 
        (1980)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Лакот свој тоа оросен го крева  над липата  и во вршките гине.
        
      
    
    
    
      „Липа“
         од Матеја Матевски 
        (1980)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Кревката млада кожа, оптегната преку черепот, почна брзо да се брчка, на челото му се појавија првите оросени бразди, несвојствени за неговите триесет и пет години, предвесници на староста.
        
      
    
    
    
      „Мудрецот“
         од Радојка Трајанова 
        (2008)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Целата уште оросена со капки вода, во бикини, задишана, забришувајќи си го носот со палецот и со показалецот од десната рака, со косата од влага собрана во туфки, расфрлана преку нејзините рамена, Германија му рече: „Еве сум! Се извинувам...“
        
      
    
    
    
      „Продавница за љубопитните“
         од Мето Јовановски 
        (2003)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          BODY                   Златножолтиот сок од портокал се лелее во чашката осветлена од сонцето;                   густ и сладок карамел лази по ритчињата розев сладолед; патентот на                   фармерките со остар звук, се повлекува нагоре, кон папокот оросен со                   златести капки пот; сочниот задник го покажува својот крушковиден                   облик; капе густиот ketchup и ја намокрува жедната тестенина; бисерните                   заби се забодуваат во јаболкото со сочна експлозија; водопади од свилени                   локни се сливаат низ нежни женски раменици; овесни снегулки со нечујни                   експлозии паѓаат во млечно море од порцелански брегови; и сѐ е така juicy,                   и сѐ е така crispy, ммм, и сѐ е така crunchy, мммм, и сѐ е така fluffy, мммм, и                   сѐ е така delicious, оххх, и сѐ е така irresistible...
        
      
    
    
    
      „МАРГИНА бр. 8-9“
        
        (1994)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Значи расположбата во која се наоѓам во овој момент ја претставува онаа утринска прошетка на гасеници и полжави по штотуку оросените стебленца и младите лисја!
        
      
    
    
    
      „Синот“
         од Србо Ивановски 
        (2006)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          - Фатени за раце трчаат низ оросена ливада, низ мека трева некосена.
        
      
    
    
    
      „Молика пелистерска“
         од Бистрица Миркуловска 
        (2014)
        
        
    
    
   
   
         
	        